جت‌های دوتایی ممکن است سیگنالی از وجود سیاهچاله دوقلو باشند!!
جت‌های عجیب و غریب ممکن است نوید سیگنال‌هایی از سیاهچالههای دوتایی داشته باشند.
پرتوهای خنثی، منحنی و غیرمعمول پرتوهای پلاسما از هسته‌های کهکشانی ممکن است وجود دو ابرسیاهچاله را شناسایی کند.
تقریبا هر کهکشان بزرگی دارای یک سیاهچاله غول‌پیکر است. اما بسیاری از کهکشانها ممکن است بیش از یکی داشته باشند – در واقع ما انتظار داریم آنها: هنگامی که کهکشانها برای ساختن یک محل جدید تشکیل ستاره‌ای ادغام می‌شوند، سیاهچالههای مرموز آنها باید به آرامی به مرکز شهر جدید کهکشانی مهاجرت کنند.
کهکشان Cygnus A در فرکانس های رادیویی (که در اینجا دیده می‌شود) می‌درخشد. NRAO / AUI
ادغامها بخش مهمی از تکامل کهکشانها هستند. بیشتر تهاجمات فاجعه‌بار، در چند میلیارد سال اول جهان اتفاق می‌افتد، اما کهکشان‌های بزرگ امروزی هنوز هم ادغام می‌شوند. شبیه‌سازی ها نشان می‌دهد که بسیاری از سیاهچالههای بزرگ ممکن است در حوالی کهکشانها مانند راه شیری جذب شوند و حداقل بعضی از آنها باید در طول میلیاردها سال به هسته‌های کهکشانی راه پیدا کنند. به طور خلاصه، ابرسیاه‌چاله‌های دوتایی، نتیجه طبیعی ادغام هستند.
علاوه بر این، نظریه‌پردازان هنوز هم سعی دارند دریابند که چگونه بزرگترین سیاهچاله‌ها با فاصله چند سال نوری ادغام می‌شوند.
به عنوان بخشی از تلاش مداوم برای پیدا کردن دوتایی‌های نزدیک، مارتین کرائوس (دانشگاه تاسمانی، استرالیا و دانشگاه هرتفوردشایر، انگلستان) و تیم بین‌المللی از طریق نقشه‌های موجود رادیویی از 33 کهکشان که سیاهچالههای مرکزی آنها پرتوهای شدید، در دهها هزار سال نوری پرتاب می‌کنند را بررسی کردند.. به طور معمول، این جت‌ها در یک مسیر بالستیک حرکت می‌کنند و لوب‌های گاز اطراف کهکشان را می‌بینند که می‌توانند مانند یک آب نبات پنبه‌ای در انتهای یک چوب ظاهر شوند. اما اگر سیاهچاله‌ای که جت را پرتاب می‌کند، یک سیاهچاله دیگر را بچرخاند، جهت‌گیری جت با گذشت زمان تغییر خواهد کرد.
از 33 منبع مورد مطالعه تیم، 24 تا از آنها (73٪) حداقل دو مورد از این اثرات را نشان دادند. از آنها 14 نفر (42٪) حداقل سه نشانه را نشان دادند.
منبع: https://www.skyandtelescope.com/astronomy-blogs/black-hole-files/odd-jets-might-signal-dual-black-holes/