پل ستاره‌ای عجیب کهکشان را به سیاهچاله متصل می‌کند!!
دانشمندان دنباله‌ای به طول 200000 سال نوری از ستارگان آبی جوان را شناسایی کرده‌اند – یک پل ستاره‌ای که در نیمه راه جهان قرار دارد – یک سیاهچاله و کهکشان را به هم مرتبط می‌کند.
مفهوم هنری از یک سیاهچاله ابرپرجرم فراری (سمت چپ پایین) که از کهکشان میزبان خود بیرون رانده شده است. همانطور که سیاهچاله در فضای بین کهکشانی شخم می زند، گاز ضعیفی را فشرده می‌کند و جرقه تولد ستارگان جدید را می‌دهد و در نتیجه یک پل ستاره ای را تشکیل می‌دهد که بین سیاهچاله و کهکشان سابق آن کشیده شده است. تصویر از هابل‌سایت/ ESA/ لیا هوستاک (STScI).
دانشمندان پلی به طول 200000 سال نوری از ستاره‌های داغ، جوان و آبی را شناسایی کرده‌اند. قطر آن دو برابر کهکشان راه شیری ماست. به نظر می‌رسد این پل ستاره ای – که در نیمه راه کیهان قرار دارد – بین یک سیاهچاله پرجرم و کهکشانی کشیده شده است که سیاهچاله در حال فرار در آنجا قرار دارد. ستاره‌شناسان فکر می کنند که سیاهچاله باعث فشرده شدن گاز در امتداد آن می‌شود و این فرآیند باعث شکل‌گیری ستاره‌های جدید – پل ستاره‌ای – شده است. تا به حال چیزی شبیه به این پل ستاره ای دیده نشده است.
این یک هیولای نامرئی است که در فضای بین کهکشانی با چنان سرعتی در حال عبور است که اگر در منظومه شمسی ما بود، می‌توانست در 14 دقیقه از زمین به ماه سفر کند.
این سیاهچاله پرجرم با وزن 20 میلیون خورشید، ستارگان تازه متولد شده‌ای به طول 200000 سال نوری هرگز دیده نشده است. احتمالاً نتیجه یک بازی عجیب و غریب و نادر بیلیارد کهکشانی در میان سه بیلیارد سیاهچاله‌های پرجرم است.
ستاره‌شناس ییل، پیتر ون داکوم و همکارانش از تلسکوپ فضایی هابل برای جاسوسی از این پل ستارگان استفاده کردند. آنها معتقدند توضیح آنها قابل قبول است، علیرغم این واقعیت که هیچ کس چنین چیزی را ندیده است.
سیاه‌چاله‌ای با دنباله‌ای از ستاره‌ها
جهان آنقدر دمدمی مزاج است که حتی کوچکترین چیزهایی که ممکن است مورد توجه قرار نگیرند می‌تواند پیامدهای عمیقی داشته باشد. این همان چیزی است که برای پیتر ون داکوم اتفاق افتاد، زمانی که او در حال تماشای تصاویر تلسکوپ فضایی هابل بود و متوجه یک لکه مشکوک شد که شبیه خراش روی فیلم عکاسی بود.
برای دوربینهای الکترونیکی هابل، پرتوهای کیهانی در امتداد آشکارساز مانند «خراش» به نظر می‌رسند. اما زمانی که طیف‌سنجی روی این عجیب و غریب انجام شد، ون داکوم متوجه شد که این واقعاً زنجیره‌ای به طول 200000 سال نوری از ستاره‌های آبی جوان است.
این سیاهچاله سریع به جای اینکه ستارگان جلوتر از خود را بلعیده باشد، مانند یک Pac-Man کیهانی، در حال شخم زدن به گاز در مقابل خود است تا تشکیل ستاره جدیدی را در امتداد یک راهروی باریک ایجاد کند.
ون داکوم گفت:
ما فکر می‌کنیم که در پشت سیاهچاله گاز سرد می‌شود و می‌تواند ستاره‌ها را تشکیل دهد. بنابراین، ما به شکل‌گیری ستاره‌ای دنبال سیاهچاله نگاه می‌کنیم.
به گفته این دانشمندان، این مسیر باید تعداد زیادی ستارگان جدید داشته باشد (با توجه به اینکه نور آن تقریباً نصف کهکشان میزبانی است که به آن متصل است).
پل ستاره‌ای یک کشف بزرگ است
ون داکوم وقتی پل ستاره‌ای را پیدا کرد به دنبال سیاهچاله‌ها یا ستاره‌های جدید نبود. در عوض، او به دنبال خوشه‌های ستاره‌ای کروی در یک کهکشان کوتوله نزدیک بود.
او گفت: من فقط تصویر هابل را اسکن می‌کردم و بعد متوجه شدم که ما یک رگه کوچک داریم. من فوراً فکر کردم، “اوه، یک پرتو کیهانی به آشکارساز دوربین برخورد کرد و باعث ایجاد یک تصویر مصنوعی خطی شد.” وقتی پرتوهای کیهانی را حذف کردیم، متوجه شدیم که هنوز آنجاست. شبیه چیزی نبود که قبلا دیده بودیم.
از آنجا که بسیار عجیب بود، ون داکوم و تیمش مشاهدات طیف‌سنجی زمینی را در رصدخانه دبلیو ام. کک در هاوایی دنبال کردند. او پل ستارگان را چنین توصیف می‌کند:
بسیار شگفت انگیز، بسیار، بسیار روشن و بسیار غیر معمول.
تجزیه و تحلیل اضافی تیم را به این نتیجه رساند که آنها در حال بررسی پیامدهای یک سیاهچاله هستند که از میان هاله‌ای از گاز در اطراف کهکشان میزبان سیاهچاله پرواز می‌کند.
این عکس آرشیوی تلسکوپ فضایی هابل یک ویژگی خطی عجیب و غریب را ثبت می‌کند که آنقدر غیرعادی است که برای اولین بار به عنوان یک مصنوع تصویری از دوربینهای هابل رد شد. اما مشاهدات طیف‌سنجی بعدی نشان می‌دهد که این یک زنجیره 200000 سال نوری از ستاره‌های جوان آبی است. اخترشناسان بر این باورند که یک سیاهچاله بسیار پرجرم در نوک پل در سمت چپ پایین قرار دارد. سیاهچاله از کهکشان در سمت راست بالا پرتاب شد. این گاز در پی آن گاز فشرده کرد تا دنباله‌ای طولانی از ستاره‌های آبی جوان باقی بماند. تا به حال چنین چیزی در کیهان دیده نشده است. این رویداد غیرمعمول زمانی اتفاق افتاد که جهان تقریباً نصف سن فعلی خود بود. تصویر ازNASA/ ESA/ Pieter van Dokkum (Yale)/ Joseph DePasquale (STScI).
برخورد چندگانه ابرسیاهچاله‌های پرجرم
اخترشناسان بر این باورند که سیاهچاله و ستاره‌های آن از ادغام دو کهکشان سرچشمه گرفته‌اند که هر کدام یک سیاهچاله بسیار پرجرم در هسته خود دارند.
آنها فکر می‌کنند که این دو کهکشان ممکن است 50 میلیون سال پیش با هم ادغام شده باشند. اگر چنین بود، دو ابرسیاهچاله پرجرم در مرکزشان به هم می‌رسیدند و یک سیاهچاله باینری یا سیاهچاله دوتایی را تشکیل می دادند.
دانشمندان گفتند که باینری اصلی ممکن است دست نخورده باقی مانده باشد. یا ممکن است سیاه‌چاله‌ی درون‌گیر جدید جایگزین یکی از دو موردی که در باینری اصلی بودند، شده باشد و همراه قبلی را بیرون انداخته باشد. دانشمندان توضیح دادند:
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
Bizarre star bridge links galaxy to runaway black hole
https://earthsky.org/space/bizarre-star-bridge-links-galaxy-to-runaway-black-hole/