تشعشعات زیاد کیهانی باعث می‌شود که هر نشانه‌ای از حیات در مریخ در شش فوتی زیر آن مدفون باشد!!!

جست‌وجوی حیات در مریخ ممکن است بسیار پیچیده‌تر شده باشد.

در حالی که مریخ‌نوردهایی مانند کنجکاوی و استقامت به جستجوی آثاری از حیات باستانی سطح می‌پردازند، شواهد جدید نشان می‌دهد که ممکن است برای یافتن آن‌ها مجبور به حفاری بسیار عمیق‌تر شویم. هرگونه شواهدی از اسیدهای آمینه باقیمانده از زمانی که مریخ ممکن است قابل سکونت بوده باشد، احتمالاً حداقل 2 متر (6.6 فوت) زیر سطح آن مدفون شده باشد.

مریخ با کمبود میدان مغناطیسی و جو ضعیف، در معرض دوز بسیار بالاتری از تابش کیهانی در سطح خود نسبت به زمین قرار دارد. ما این را می‌دانیم و می‌دانیم که تشعشعات کیهانی اسیدهای آمینه را از بین می‌برد.

اکنون، به لطف داده‌های تجربی، ما همچنین می‌دانیم که این فرآیند از نظر زمین‌شناسی در مقیاس‌های زمانی بسیار کوتاه انجام می‌شود.

الکساندر پاولوف فیزیکدان مرکز پروازهای فضایی گوددارد ناسا می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که اسیدهای آمینه توسط پرتوهای کیهانی در سنگهای سطح مریخ با سرعتی بسیار سریعتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد از بین می‌روند.

ماموریت‌های مریخ‌نورد فعلی تا حدود 2 اینچ (حدود 5 سانتی‌متر) سطح مریخ را حفاری می‌کنند. در این اعماق، تنها 20 میلیون سال طول می‌کشد تا اسیدهای آمینه به طور کامل از بین بروند. افزودن پرکلرات‌ها و آب، سرعت تخریب اسیدهای آمینه را حتی بیشتر افزایش می‌دهد. “

حفره‌ای به عمق 2 اینچ که توسط مریخ نورد کنجکاوی ناسا حفر شده است. (ناسا)

تشعشعات کیهانی در واقع یک نگرانی بزرگ برای اکتشاف مریخ است. یک انسان متوسط ​​روی زمین در سال در معرض حدود 0.33 میلی سیورت تابش کیهانی است. در مریخ، این نوردهی سالانه می‌تواند بیش از 250 میلی سیورت باشد.

این تشعشعات پرانرژی که از شراره‌های خورشیدی و رویدادهای پرانرژی مانند ابرنواخترها جاری می‌شود، می‌تواند به سنگ نفوذ کند و هر مولکول آلی را که با آن مواجه می‌شود یونیزه کرده و از بین ببرد.

تصور می‌شود روزی روزگاری مریخ دارای میدان مغناطیسی زیاد و جوی بسیار ضخیمتر، بسیار شبیه به زمین بوده است. همچنین شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد زمانی آب مایع به شکل اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها روی سطح مریخ نشسته است.

این ترکیب از ویژگی‌ها نشان می‌دهد که مریخ می‌توانست در گذشته خود (شاید به طور مکرر) قابل سکونت بوده باشد.

یکی از نشانه‌هایی که می‌تواند به قابل سکونت بودن مریخ اشاره کند وجود اسیدهای آمینه است. این ترکیبات آلی نشانه های زیستی نیستند، بلکه برخی از اساسی‌ترین بلوک‌های سازنده زندگی هستند.

آمینو اسیدها برای تشکیل پروتئین ترکیب می‌شوند و در سنگهای فضایی مانند سیارک ریوگو و جو دنباله‌دار 67P یافت شده‌اند. بنابراین آنها نشانه قطعی حیات نیستند، اما یافتن آنها در مریخ سرنخ دیگری به ظهور احتمالی حیات در آنجا خواهد بود.

پاولوف و تیمش می‌خواستند احتمال یافتن اسیدهای آمینه در سطح مریخ را بهتر درک کنند، بنابراین آزمایشی را طراحی کردند.

آنها آمینواسیدها را با مخلوطهای معدنی طراحی شده برای شبیه‌سازی خاک مریخ، متشکل از سیلیس، سیلیس هیدراته، یا سیلیس و پرکلراتها (نمک) مخلوط کردند و آنها را در لوله‌های آزمایشی شبیه جو مریخ در دماهای مختلف مریخ مانند مهر و موم کردند.

سپس، این تیم نمونه‌ها را با تشعشعات گامای یونیزه‌کننده تابش کردند تا دوز تابش کیهانی موردانتظار در سطح مریخ را در یک دوره حدود 80 میلیون ساله تقلید کنند.

پاولوف گفت: “کار ما اولین مطالعه جامع است که در آن تخریب (رادیولیز) طیف وسیعی از اسیدهای آمینه تحت عوامل مختلف مرتبط با مریخ (دما، محتوای آب، فراوانی پرکلرات) مورد مطالعه قرار گرفت و نرخ‌های رادیولیز با یکدیگر مقایسه شدند.

معلوم شد که افزودن سیلیکات‌ها و به‌ویژه سیلیکات‌ها با پرکلرات‌ها، سرعت تخریب اسیدهای آمینه را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.

این بدان معناست که هر گونه اسید آمینه در سطح مریخ زودتر از حدود 100 میلیون سال پیش احتمالاً مدتهاست که از بین رفته است.

با توجه به اینکه سطح مریخ آنطور که ما می‌دانیم برای مدت طولانی‌تر از آن – بیلیونها سال، به جای میلیون‌ها سال – پذیرای حیات نبوده است، بعید است چند سانتی‌متر که کنجکاوی و پشتکار می‌توانند به آن بپردازند، مقدار اسیدهای آمینه را افزایش دهند.

هر دو مریخ‌نورد مواد آلی را در مریخ یافته‌اند، اما از آنجایی که مولکولها می‌توانستند توسط فرآیندهای غیربیولوژیکی تولید شوند، نمی‌توان آن‌ها را به عنوان شواهدی از حیات در نظر گرفت. علاوه بر این، تحقیقات این تیم نشان می‌دهد که این مولکول‌ها ممکن است از زمان شکل‌گیری توسط پرتوهای یونیزان به‌طور قابل توجهی تغییر کرده باشند.

همچنین شواهد دیگری وجود دارد که نشان می‌دهد تیم تحقیقاتی ممکن است درگیر چیزی باشد. هر از گاهی، موادی از زیر سطح مریخ در واقع راه خود را به زمین باز می‌کنند. در واقع، اسیدهای آمینه حتی در آن یافت شده است.

دنی گلاوین، اختر زیست شناس از ناسا گوددارد می‌گوید: ما چندین آمینواسید زنجیره مستقیم را در شهاب‌سنگ مریخی قطب جنوب RBT 04262 در آزمایشگاه تحلیلی اختربیولوژی در گوددارد شناسایی کردیم که معتقدیم از مریخ سرچشمه گرفته‌اند (نه آلودگی ناشی از زیست زمینی)، اگرچه مکانیسم تشکیل این اسیدهای آمینه در RBT 04262 هنوز مشخص نیست.

از آنجایی که شهاب‌سنگ‌های مریخ معمولاً از اعماق حداقل 3.3 فوت (1 متر) یا بیشتر پرتاب می‌شوند، ممکن است اسیدهای آمینه موجود در RBT 04262 از تشعشعات کیهانی محافظت شده باشند.

با این حال، ممکن است باید منتظر بمانیم تا ابزار حفاری با عمق بیشتری در مریخ داشته باشیم تا بیشتر در مورد مریخ بدانیم.

ترجمه: نجمه قاسمی

منبع:

Mars Has So Much Radiation, Any Signs of Life Would Be Buried Six Feet Under MICHELLE STARR 28 JUNE 2022

https://www.sciencealert.com/signs-of-life-on-mars-may-ironically-be-six-feet-under