براساس تحقیقات جدید، یک چهارم ستاره‌های خورشید مانند سیارات خود را می‌بلعند!!

 (اعتبار تصویر: ناسا/تیم پایل)

منظومه شمسی ما چقدر نادر است؟ در حدود 30 سالی که سیارات برای اولین بار در مدار ستاره‌های دیگری به غیر از خورشید ما کشف شدند، متوجه شدیم که سیستم‌های سیاره‌ای در کهکشان رایج هستند. با این حال، بسیاری از آنها کاملاً متفاوت از منظومه شمسی ما هستند.

تاریخ نسبتاً آرام منظومه شمسی ما به شکوفایی حیات در اینجا بر روی زمین کمک کرده است. در جستجوی جهانهای بیگانه که ممکن است حاوی حیات باشند، اگر راهی برای شناسایی سیستمهایی داشته باشیم که گذشته‌های مسالمت‌آمیز مشابهی داشته‌اند، می‌توانیم اهداف را محدود کنیم.

تیم بین‌المللی ستاره‌شناسان ما در تحقیقات منتشر شده در Nature Astronomy به این موضوع پرداخته‌اند. ما دریافتیم که بین 20 تا 35 درصد از ستارگان شبیه به خورشید، سیارات خود را می‌خورند که احتمالاً این رقم 27 درصد است.

حداقل یک چهارم منظومه‌های سیاره‌ای که به دور خورشید می‌گردند، گذشته‌ای پر هرج و مرج و پویا داشته‌اند.

تاریخ آشفته و ستاره‌های دوتایی

ستاره‌شناسان چندین منظومه فراخورشیدی را مشاهده کرده‌اند که در آنها سیارات بزرگ یا متوسط ​​به طور قابل توجهی به دور خود حرکت کرده‌اند. گرانش این سیاره‌های مهاجر نیز ممکن است مسیر سایر سیارات را مختل کرده یا حتی آنها را به مدارهای ناپایدار کشانده باشد.

در بیشتر این سیستمهای بسیار پویا، احتمالاً برخی از سیارات به ستاره میزبان سقوط کرده‌اند. با این حال، ما نمی‌دانیم که این سیستم‌های آشفته چقدر نسبت به سیستم‌های آرام‌تری مانند سیستم ما رایج است که معماری منظم آنها به شکوفایی حیات بر روی زمین کمک کرده است.

ستارگان دوتایی همزمان از یک ابر گازی تشکیل می‌شوند، بنابراین آنها معمولاً حاوی ترکیب یکسانی از عناصر هستند.

ستارگان دوتایی همزمان از یک ابر گازی تشکیل می‌شوند، بنابراین آنها معمولاً حاوی ترکیب یکسانی از عناصر هستند. (اعتبار تصویر: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO) ، آلوز و همکاران.)

حتي با وجود دقيق‌ترين ابزارهاي نجومي موجود، بررسي اين امر با مطالعه مستقيم سيستم‌هاي فراخورشيدي بسيار دشوار خواهد بود. در عوض، ما ترکیب شیمیایی ستارگان را در سیستمهای دوتایی تجزیه و تحلیل کردیم.

سیستم‌های دوتایی از دو ستاره در مدار یکدیگر تشکیل شده‌اند. این دو ستاره عموماً در یک زمان از یک گاز تشکیل شده‌اند، بنابراین ما انتظار داریم که آنها باید ترکیب یکسانی از عناصر را داشته باشند.

اما اگر سیاره‌ای به یک سیستم دو ستاره‌ای بیفتد، در لایه بیرونی ستاره حل می‌شود. این کار می‌تواند ترکیب شیمیایی ستاره را تغییر دهد، ما به این خاطر بیشتر عناصر تشکیل دهنده سیارات سنگی – مانند آهن – را در این ستاره می‌بینیم.

این نتایج نشان دهنده پیشرفتی برای اخترفیزیک ستاره‌ای و اکتشاف سیارات فراخورشیدی است. ما نه تنها دریافته‌ایم که خوردن سیاره‌ها می‌تواند ترکیب شیمیایی ستارگان شبیه خورشید را تغییر دهد، بلکه بخش قابل توجهی از سیستم‌های سیاره‌ای آنها برخلاف منظومه شمسی ما گذشته بسیار پویایی را پشت سر گذاشته‌اند.

سرانجام، مطالعه ما امکان استفاده از تجزیه و تحلیل شیمیایی برای شناسایی ستارگانی را باز می‌کند که به احتمال زیاد میزبان آنالوگ‌های منظومه شمسی آرام ما هستند.

منبع:

A quarter of sunlike stars eat their own planets, according to new research

By Lorenzo Spina 

https://www.space.com/sunlike-stars-eat-their-own-planets