چرا ناسا خرس‌های ریز آبی را به فضا فرستاده است!!

آزمایش جدیدی در ISS در حال مطالعه تاردیگریدها – یا همان خرسهای آبی است – تا درک بهتری از نحوه تحمل آنها در محیطهای خشنی داشته باشد که فضانوردان در فضا تجربه می‌کنند.

آزمایش جدیدی در داخل ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) در حال مطالعه tardigrades، موجودات کوچکی است که به عنوان خرس آبی نیز شناخته می‌شوند. Tardigrades می‌تواند گرمترین و سردترین محیط روی زمین را تحمل کند و دهها سال بدون آب زنده بماند. آزمایش جدید – به نام Cell Science-04 – با هدف شناسایی ژنهای موجود در توانایی خرسهای آبی برای زنده ماندن و سازگاری با محیطهای دارای تنش بالا، از جمله فضانوردان در فضا تجربه می‌شود. ناسا گفت دانشمندان امیدوارند که این یافته‌ها بتواند به تحقیق در مورد محافظت از انسان در برابر فشارهای ناشی از سفرهای طولانی‌مدت در فضا کمک کند.

tardigrades در 5 ژوئن 2021 توسط فضاپیمای باری SpaceX Dragon به ISS رسیدند. اما خرسهای آبی Cell Science-04 اولین بازدید کنندگان از فضا نیستند. در سال 2007، یک تیم تحقیقاتی اروپایی 3000 خرس آبی زنده را به مدت 12 روز در خارج از موشک FOTON-M3 به مدار زمین فرستاد (68٪ آنها زنده مانده بودند.) این بار، خرسهای آبی در داخل سخت‌افزار علمی ویژه‌ای زندگی می‌کنند که به دانشمندان اجازه می‌دهد مطالعات طولانی مدت در مورد کشت سلولها، بافتها و حیوانات میکروسکوپی در فضا را با اجازه دادن به زمان واقعی، نظارت از راه دور و کنترل انواع خرس‌های آبی انجام دهند.

خرس‌های آبی میکروسکوپی برای کمک به محافظت از سلامت فضانوردان

خرس‌های آبی هنگام صحبت از زنده ماندن در شرایط بسیار سخت، ابرقدرتهایی در نوع خود هستند. آنها می‌توانند تا 60 سال زنده بمانند، می‌توانند تا 30 سال بدون غذا و آب زنده بمانند و قادر به تحمل درجه حرارت شدید تا 150 درجه سانتیگراد (300 درجه فارنهایت)، عمق دریا و حتی میکرو ثقل و تشعشع بالا هستند. در سطح فضا خرس‌های آبی با رفتن به حالت خلا از شرایط شدید جان سالم به در می‌برند. اساساً، خرس‌های آبی می‌توانند بدون آب و به دور از هوا منجمد می‌شوند و می‌توانند سالها زنده بمانند. هنگامی که آنها در تماس با آب قرار می‌گیرند، احیا می‌شوند و زندگی خود را ادامه می‌دهند گویا اتفاقی نیفتاده است.

آزمایش Cell Science-04 به شما کمک خواهد کرد تا چگونگی انجام این کار توسط tardigrades را متوجه شوید.

توماس بوثبی زیست‌شناس دانشگاه وایومینگ محقق اصلی آزمایش است. بوثبی در بیانیه‌ای گفت:

ما می‌خواهیم ببینیم که آنها با رسیدن به فضا از چه “ترفندهایی” برای زنده ماندن استفاده می‌کنند و با گذشت زمان، فرزندان آنها از چه ترفندهایی استفاده خواهند کرد. آیا آنها یکسان هستند یا اینکه در نسلهای مختلف تغییر میکنند؟ ما فقط نمی‌دانیم چه انتظاری از آنها داشته باشیم.

بوثبی گفت كه یكی از گزینه‌های موجود در خرس‌های آبی كوچك می‌تواند تولید آنتی‌اکسیدان‌های بیشتر برای مقابله با تغییرات مضر در بدن ناشی از افزایش تابش اشعه در فضا باشد. او گفت:

ما دیده‌ایم که آنها در پاسخ به تابش روی زمین این کار را انجام می‌دهند و فکر می‌کنیم راه‌های تکامل آنها برای مقاومت در برابر محیطهای شدید در این سیاره نیز ممکن است همان چیزی باشد که آنها را در برابر فشارهای پرواز فضایی انجام می‌دهند.

تصویر هنری از یک خرس آبی (بسیار بزرگ شده). تصویر از رنجر ریک.

ناسا در بیانیه‌ای گفت:

تیم تحقیق بررسی خواهد کرد که برای ژنهای خرس‌های آبی در فضا چه اتفاقی می‌افتد. دانستن اینکه کدام یک در پاسخ به پرواز کوتاه‌مدت و بلندمدت در فضا عکس‌العمل نشان می‌دهد، به محققان کمک می‌کند روش‌های خاصی را شناسایی کنند که خرس‌های آبی برای بقا در این محیط پرتنش استفاده می‌کنند. برای مثال، اگر راه حلی برای حل آن وجود داشته باشد، تولید ژن تولید آنتی‌اکسیدان است، ژن‌های درگیر در این فرآیند باید تحت آزمایش قرار گیرند.

بررسی اینکه کدام ژن‌ها در اثر فشارهای دیگر نیز فعال یا غیرفعال می‌شوند به تعیین دقیق ژن‌هایی کمک می‌کند که فقط به پرواز در فضا پاسخ می‌دهند. سپس آزمایش Cell Science-04 روشن خواهد کرد که واقعاً برای سازگاری و زنده ماندن خرس آبی در این محیط پر استرس چه چیزی لازم است.

ناسا گفت: در دراز مدت، آشکار کردن آنچه که خرس‌های آبی تحمل  می‌کنند، می‌تواند منجر به راه‌هایی برای محافظت از مواد بیولوژیکی، مانند غذا و دارو، از درجه حرارت شدید، خشک شدن و قرار گرفتن در معرض اشعه شود که برای قرار گرفتن طولانی‌مدت در ماموریت‌های فضایی بسیار ارزشمند خواهد بود.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

Why NASA Sent Tiny Water Bears Into Space

Posted by Eleanor Imster June 10, 2021

https://earthsky.org/space/water-bears-tardigrades-into-space-iss-experiment/