تلسکوپ فضایی جیمز وب جزئیات پر جنب و جوش همسایه کهکشانی راه شیری را ثبت کرد (عکس)

NGC 6822، می‌تواند چیزهای زیادی در مورد جهان باستانی و فقیر از فلز به ما بیاموزد.

میدان متراکمی از ستارگان و غبار در NGC 6822 که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب دیده می‌شود. (اعتبار تصویر: ESA)

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) از کهکشانی مجاور کهکشان راه شیری با جزئیات خیره کننده تصویربرداری کرده است.

کهکشان نامنظم NGC 6822 که در فاصله حدود 1.5 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، نزدیکترین همسایه کهکشانی راه شیری است – به استثنای کهکشانهای اقماری کوچک، مانند ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک که در مدار نزدیک آن قرار دارند.

این تصویر که با استفاده از دوربین مادون قرمز نزدیک تلسکوپ فضایی جیمز وب (NIRCam) و ابزار فروسرخ میانی (MIRI) ایجاد شده است، گاز و غبار NGC 6822 را نشان می‌دهد که به رنگ سبز و طلایی در میدان متراکم ستارگان می‌درخشد. کهکشانهای درخشان با اشکال و اندازه‌های مختلف نیز دیده می‌شوند.

طبق بیانیه آژانس فضایی اروپا (ESA)، این کهکشان نزدیک به ویژه جالب است زیرا اخترشناسان آن را «فقیر از فلز» می‌نامند، یعنی فاقد عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم است. اخترشناسان به همه عناصر سنگین‌تر از آن دو که سبک‌ترین عناصر هستند، «فلز» می‌گویند.

چنین ترکیبی، NGC 6822 را به یک هدف عالی برای مطالعه کهکشان‌ها در کیهان اولیه تبدیل می‌کند که برای دیدن جزئیات بسیار دور هستند. به این دلیل که تصور می‌شود کهکشان‌های اولیه نیز دارای فلزات کمی بوده‌اند. زمانی که کهکشانها و ستارگان برای اولین بار در جهان شروع به شکلگیری کردند، فضا فقط با هیدروژن، هلیوم و مقدار کمی از عناصر سنگینتر پر شده بود. بنابراین اولین ستارگان به طور مشابه از نظر فلزی فقیر بودند.

اولین ستارگان در جهان ما در طول عمر خود عناصر سنگین تری را از طریق همجوشی هسته‌ای هیدروژن و هلیوم در هسته خود ایجاد کردند. وقتی این ستارگان سوخت همجوشی را تمام کردند، به زندگی خود در انفجارهای ابرنواختری پایان دادند که عناصر سنگین را در سراسر مجاورت کیهانی پراکنده کرد.

سپس این عناصر در ابرهای گاز و غبار میان ستاره‌ای ادغام شدند که در نهایت برای تولد ستاره‌های جدید فرو ریختند. بنابراین، این نسل بعدی از ستارگان غنی‌تر از فلز بود. همین روند با غنی شدن نسل سوم ستارگان با فلزات تکرار شد. در واقع خورشید نمونه‌ای از این ستاره‌های غنی از فلز نسل سوم است.

بنابراین، کهکشان با فلز کم، NGC 6822، به اخترشناسان فرصتی برای مشاهده چگونگی سیر تکامل ستارگان و ابرهای گاز و غبار بین ستاره‌ای در محیط‌های فقیر از فلز در کیهان اولیه ارائه می‌دهد.

سایر ستارگان کهکشان راه شیری دارای طیف فلزی هستند، با بیشترین ستارگان غنی از فلز در برآمدگی مرکزی آن و ستارگان فقیرتر از فلز بیشتر در قرص و بازوهای مارپیچی آن قرار دارند.

NGC 6822 برای ستاره‌شناسان غریبه نیست.

کهکشان نامنظم یک نقطه مورد توجه شناخته شده است، زیرا با الگوی کهکشان‌هایی با اشکال کاملاً مشخص مطابقت ندارد. این کهکشان کاملاً شبیه یک کهکشان مارپیچی مانند کهکشان راه شیری یا یک کهکشان بیضوی نیست.

اولین بار توسط ستاره‌شناس آمریکایی E. E. Barnard در سال 1884 کشف شد، حتی در ابتدا به اشتباه به عنوان یک “سحابی بسیار کم نور” شناخته شد. این سردرگمی در مورد NGC 6822 برای چندین دهه با اختلاف نظر در مورد اندازه و روشنایی آن ادامه یافت. این تفاوتها از این واقعیت ناشی می‌شود که ستاره‌شناسان هنوز نمی‌بایست چگونگی ظاهر اجرام مختلف در تلسکوپ‌های مختلف را توضیح دهند.

این بحث در سال 1925 حل شد، زمانی که ادوین هابل وجود اجرام نجومی فراتر از محدوده کهکشان راه شیری را تأیید کرد. خود هابل اهمیت NGC 6822 را در این مکاشفه تصدیق کرد و نوشت: “N.G.C. 6822، [این] اولین جرمی بود که قطعاً به منطقه ای خارج از منظومه کهکشانی اختصاص داده شد.”

تا دهه 2000، قطعی‌ترین کار در مورد NGC 6822 مقاله‌ای بود که در سال 1966 توسط سوزان کیسر انجام شد که اولین زنی بود که مدرک دکترا در نجوم از کالتچ گرفت.

اکنون، جیمزوب بر اساس کار هابل و کایزر کار می‌کند و دانش ما را در مورد همسایه همسایه فقیر از فلز ما تقویت می‌کند و در عین حال به ما اجازه می‌دهد از زیبایی آن شگفت زده شویم.

ترجمه سارا سیدحاتمی

منبع:

James Webb Space Telescope captures vibrant details of the Milky Way’s galactic neighbor (photo)

By Robert Lea

https://www.space.com/james-webb-space-telescope-captures-vibrant-details-milky-way-neighbor