سیاره سرخ چگونه ابرهای خودش را بدست آورد؟

محققان ممکن است رازی را کشف کرده باشند: شهاب‌سنگ

Credit: © Martin / Adobe Stock

ستاره‌شناسان مدتها ابرها را در اتمسفر میانی ​​مریخ، که در حدود 18 مایلی (30 کیلومتری) بالای سطح قرار دارند، مشاهده کرده‌اند، اما تلاش کرده‌اند توضیح دهند که این ابرها چگونه شکل گرفته‌اند.

در حال حاضر، مطالعه جدیدی، که در 17 ژوئن در مجله علوم طبیعت منتشر خواهد شد، نشان می‌دهد که ابرها توسط یک پدیده به نام “دود شهاب‌سنگی” – بخار گرد و غبار یخ زده توسط اصطکاک ناشی از ورود به اتمسفر سیاره بوجود آمده‌اند.

این یافته‌ها یک یادآوری خوب است که سیارات و الگوهای آب و هوایی آنها از منظومه شمسی اطراف آنها جدا نیستند.

ویکتوریا هارتویک، دانشجوی کارشناسی ارشد در گروه علوم اتمسفری و اقیانوسی (ATOC) و نویسنده پیشین، گفت: “ما درباره زمین، مریخ و دیگر اجسام به عنوان سیاره‌های مستقل که اقلیم خود را تعیین می‌کنند، فکر می‌کنیم.” مطالعه جدید “اما آب و هوا مستقل از منظومه شمسی نیست.”

این تحقیق که شامل همکاری نویسندگان برایان تون در CU Boulder و نیکلاس هوونز در دانشگاه هامپتون در ویرجینیا بود، بر روی یک واقعیت اساسی درباره ابرها تأثیر می‌گذارد: آنها از هیچ کجا خارج نمی‌شوند.

هارتویک، همچنین از آزمایشگاه فیزیک اتمسفری و فضا در CU Boulder گفت: “ابرها تنها به خودی خود شکل نمی‌گیرند.” “آنها به چیزی نیاز دارند که بتوانند بر آنها تأثیر بگذارند”.

به عنوان مثال، در زمین، ابرهای کم ارتفاع زندگی خود را از بخار دانه‌های کوچک نمک دریا یا گرد و غبار  به بالای هوا شروع می‌کنند. مولکول‌های آب در اطراف این ذرات قرار دارند، بزرگتر و بزرگتر می‌شوند تا زمانی که ابرهای بزرگ ایجاد کنند که می‌توانید از زمین آنها را مشاهده کنید.

هارتویک گفت، اما تا آنجا که دانشمندان می‌توانند بگویند، این نوع بذرهای ابر در اتمسفر میانی ​​مریخ وجود ندارد. و این چیزی است که او و همکارانش را به سوی شهاب‌سنگ‌ها هدایت می‌کند.

هارتویک توضیح داد که هر روز حدود دو تا سه تن از مواد فضایی به طور متوسط ​​به مریخ می‌رسند و همانطور که این شهاب‌سنگ‌ها در اتمسفر سیاره از هم جدا می‌شوند، حجم زیادی از گرد و غبار را به هوا تزریق می‌کنند.

تیم هارتویک به شبیه‌سازی‌های کامپیوتری عظیمی در این زمینه اقدام کردند و تلاش کردند تا با تقلید از جریان‌ها و آشفتگی‌های جو زمین دریابند که آیا چنین امری برای ایجاد ابرهای مرموز مریخ کافی است.

و مطمئنا، زمانی که شهاب‌سنگ‌ها را وارد محاسبات خود می‌کنند، ابرها به اندازه کافی ظاهر می‌شوند.

هارتویک گفت: “مدل ما قبل از این نمی‌توانست ابرها را در این ارتفاعات تشخیص دهد. “اما اکنون همه آنها وجود دارد، و آنها به نظر می‌رسد همه در مکان مناسب هستند.”

نشان داده است که اسکن مشابه بین سیاره‌ای ممکن است به کشف علت ابرهای نزدیک قطبهای زمین کمک کند.

اما او همچنین می گوید که شما نباید انتظار داشته باشید که ابرهای غولپیکر در بالای سطح مریخ شکل بگیرد. ابرهایی که تیم آنها را مورد مطالعه قرار دادند بسیار بیشتر شبیه دانه‌های پنبه بود.

هارتویک گفت: “اما فقط به این دلیل که آنها نازک هستند و شما واقعا نمی‌توانید آنها را ببینید، به این معنا نیست که آنها نمی‌توانند روی تغییرات آب و هوایی تاثیر بگذارند.”

به عنوان مثال، شبیه‌سازی محققان نشان داد که ابرهای میانی می‌توانند تاثیر زیادی بر آب و هوای مریخ داشته باشند. با توجه به جایی که تیم نگاه می‌کند، این ابرها می‌تواند درجه حرارت را در ارتفاع بالا به حداکثر تا 18 درجه فارنهایت (10 درجه سانتیگراد) برسانند.

و این تاثیر چیزی است که برایان تون، استاد ATOC، را هیجان زده کرده است. او گفت که یافته‌های تیم در ابرهای مریخ امروزی نیز ممکن است به تشدید تکامل گذشته سیاره و نحوه اداره آب مایع سطح آن کمک کند.

تون گفت: “مدل‌های بیشتر آب و هوایی می‌گویند که آب و هوای باستانی مریخ، زمانی که رودخانه‌ها در سراسر سطح آن جریان داشتند و زندگی بوجود آمده، از ابرهای با ارتفاع بالا  ممکن است منشا گرفته‌ باشند.” احتمالا این کشف بخش مهمی ایده‌ای برای گرم شدن مریخ خواهد بود. “

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

How did the Red Planet get all of its clouds?

https://www.sciencedaily.com/releases/2019/06/190617125120.htm