در چنین روزی:  27 ژوئن

1901

مرل آنتونی توو  متولد 27 ژوئن 1901; در 20 مه 1982 در سن 80 سالگی درگذشت.

فیزیکدان و ژئوفیزیکدان آمریکایی که (به همراه گریگوری بریت) اولین‌بار از پالس امواج رادیویی برای کشف یونوسفر استفاده کردند. او تجهیزات تشخیصی لازم را برای اندازه‌گیری زمان بین دریافت یک پالس رادیویی مستقیم و پالس دوم منعکس شده از یونوسفر ابداع کرد. مشاهداتی که او انجام داد، پایه‌های نظری را برای توسعه رادار فراهم کرد. توو به همراه لارنس آر. هافستاد و نورمن پی هیدنبورگ اولین نیروی هسته‌ای بین نیروی پروتون-پروتون در فواصل هسته‌ای را اندازه‌گیری کردند. در طول جنگ جهانی دوم او فیوز مجاورتی را ساخت. پس از جنگ، او کمک‌های مهمی به لرزه شناسی تجربی، نجوم رادیویی و نجوم نوری کرد.

1872

هبر کورتیس متولد 27 ژوئن 1872; در 9 ژانویه 1942 در سن 69 سالگی درگذشت.

هبر داست کورتیس، ستاره‌شناس آمریکایی بود که به خاطر بحث و گفتگو با هارلو شپلی در 26 آوریل 1920 قبل از آکادمی ملی علوم شهرت داشت. او برای «جهان‌های جزیره‌ای» صحبت کرد – به موجب آن سحابی‌های مارپیچی از ستاره‌ها تشکیل شده‌اند و کهکشان‌هایی را در خارج از کهکشان راه شیری نشان می‌دهند. شپلی مخالف بود و معتقد بود که کهکشان ما 300000 سال نوری قطر دارد و شامل سحابی‌های مارپیچی است. در پایان سال 1924، زمانی که مقاله‌ای از ادوین هابل برای انجمن نجوم آمریکا در 1 ژانویه 1925 خوانده شد، نشان داده شد که کورتیس درست میگفته است. کورتیس پس از اتمام دکترای خود به رصدخانه لیک پیوسته بود. در سال 1902. پس از کار اولیه‌اش در مورد اندازه‌گیری سرعت‌های شعاعی ستارگان درخشان‌تر، اما در سال 1910 در عکاسی از سحابی فعال شد و تلاش کرد شواهدی از ماهیت آنها به عنوان منظومه‌های ستاره‌ای مستقل جدا شده بیابد.

1767

الکسیس بووارد متولد 27 ژوئن 1767; در 7 ژوئن 1843 در سن 75 سالگی درگذشت.

ستاره‌شناس فرانسوی که مدیر رصدخانه پاریس بود و به خاطر کشف هشت دنباله‌دار و نوشتن جداول اخترشناسی مشتری و زحل (1808) و اورانوس (1821) مشهور است. جداول بووارد به طور دقیق مکانهای مداری مشتری و زحل را پیش‌بینی می‌کرد، اما جداول او برای اورانوس با شکست مواجه شد و او را به این فرضیه سوق داد که بی‌نظمی‌ها توسط یک جسم مزاحم ناشناخته ایجاد شده‌اند. این امر مشاهداتی را برانگیخت که منجر به کشف نپتون توسط آدامز و لوریر شد.

1997

در سال 1997، فضاپیمای Near Earth Asteroid Randezvous (NEAR) از فاصله 1200 کیلومتری (750 مایلی) سیارک ماتیلد عبور کرد و تصاویر چندطیفی بسیاری گرفت. این سیارک در مسیر سیارک اروس بود که قرار بود در سال 1999 به دور آن بچرخد و به مدت تقریباً یک سال آن را مطالعه کند.

1978

در سال 1978 Seasat یک ماهواره آزمایشی تجسسی اقیانوسی ایالات متحده به فضا پرتاب شد. Seasat هر روز 14 دور زمین می‌چرخید و در مدت 36 ساعت توانست نزدیک به 96 درصد از سطح اقیانوس را زیر نظر بگیرد. تجهیزات اندازه‌گیری موجود در هواپیما قادر به نفوذ به پوشش ابر و گزارش اندازه‌گیری‌هایی مانند ارتفاع موج، دمای آب، جریانها، بادها، کوههای یخ و ویژگی‌های ساحلی بود. اگرچه قبل از قطع برق تنها 99 روز کار می‌کرد، اما پیش از این قابلیت استفاده از ماهواره برای جمع‌آوری داده‌های اقیانوسی را نشان داده بود. اطلاعات جمع‌آوری شده با دانشمندان به اشتراک گذاشته شد و برای کمک به سفرهای بین اقیانوسی توسط کشتیها و هواپیماها مورد استفاده قرار گرفت.

1978

در سال 1978، شوروی یک ستاره شناس لهستانی را در سالیوت 6 در مدار قرار داد.