یک سیستم جدید انحراف سیارک در حال کار است و ممکن است تا سال 2025 تقویت شود!!

 

  

یک جوک قدیمی وجود دارد که می گوید دایناسورها فقط به این دلیل منقرض شده‌اند که یک آژانس فضایی ایجاد نکرده‌اند. البته مفهوم این است که برخلاف اجداد خزنده‌مان، ما انسان‌ها با توجه به تجربه شش و نیم دهه پرواز فضایی‌مان، ممکن است بتوانیم خود را از حمله قریب‌الوقوع سیارک به زمین نجات دهیم.

 

اما واقعیت این است که در حالی که ما از زمان آغاز عصر فضا توسط اسپوتنیک در سال 1957 به چیزهای شگفت انگیزی دست یافته‌ایم، تاکنون تلاش بسیار کمی برای توسعه فناوری انحراف سیارک انجام شده است. ما متأسفانه در این عرصه بی‌تجربه هستیم، و جدا از درام‌سازی‌های هالیوودی‌مان، هرگز توانایی‌های خود را آزمایش نکرده‌ایم. اما این در حال تغییر است.

 

وو یانهوا، معاون اداره ملی فضایی چین (CNSA) هفته گذشته اعلام کرد که قصد دارند تا اوایل سال 2025 آزمایش انحراف سیارک را انجام دهند – بخشی از یک سیستم نظارت و دفاع سیارکی بزرگتر که CNSA در مراحل اولیه است. در حال توسعه

 

سیستم مانیتورینگ از هر دو ابزار زمینی و فضایی تشکیل شده است که برای فهرست نویسی اجرام نزدیک به زمین که ممکن است یک تهدید باشند استفاده می شود.

 

سیستم‌های مانیتورینگ اهمیت ویژه‌ای دارند زیرا هرچه زودتر یک سیارک ورودی را بگیرید، انحراف آن آسان‌تر است. یک سیارک دور ممکن است فقط به یک ضربه کوچک نیاز داشته باشد تا آنقدر به زمین بیفتد که از دست برود – هر چه یک سیارک دیرتر دیده شود، تغییر مسیر آن دشوارتر خواهد بود.

 

شما می‌توانید خوب بخوابید وقتی که بدانید آژانس‌های فضایی در سراسر جهان قبلاً سیستمهای نظارت قوی سیارکها را ساخته‌اند و هزاران جرم منظومه شمسی را فهرست‌بندی کرده‌اند. هیچ یک از آنها تهدیدی واقع‌بینانه در طول زندگی ما ایجاد نمی‌کنند (در حال حاضر، بالاترین خطر شی که به نام 2010 RF12 شناخته می‌شود، 4.8 درصد احتمال دارد که در سال 2095 به زمین برخورد کند.

 

این سیارک 7 متری باعث ایجاد گلوله آتشینی شبیه به شهاب چلیابینسک در سال 2013 می‌شود. با این حال، ممکن است چیزهای بیشتری در خارج وجود داشته باشد که ما هنوز ندیده باشیم، بنابراین پروژه نظارتی جدید CNSA اضافه شده است.

 

وقتی صحبت از شکار سیارک به میان می‌آید، دیدن کوچک‌ترین اجرام سخت‌تر است، اما، مانند شهابهایی که هر شب سال به‌طور بی‌ضرر در آسمان حرکت می‌کنند، بعید است که آسیبی از طرف آنها وارد شود.

 

در سوی دیگر قضیه، بزرگترین سیارکهای موجود قادر به ایجاد یک رویداد در سطح انقراض هستند، اما به راحتی قابل تشخیص و پیگیری هستند.

 

در واقع این سیارک‌های با اندازه متوسط ​​خطرناک‌ترین هستند به اندازه‌ای بزرگ که آسیب‌های موضعی ایجاد کنند، اما به اندازه‌ای کوچک که ممکن است به موقع آنها را پیدا نکنیم.

 

رصد سیارک‌ها از نزدیک به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چگونه می‌توان آنها را به بهترین نحو منحرف کرد. ماموریت اوسیریس ـ رکس ناسا، که اخیراً از سیارک نزدیک به زمین بنو بازدید کرد، بنو را به صورت یک گودال ریگی از یک سیارک کشف کرد. چنین هدفی به تکنیکی متفاوت از یک تکه سنگ همگن و جامد برای انحراف آن نیاز دارد.

 

با زمان کافی و هشدار، گزینه‌های بالقوه شامل کشیدن آرام سیارک با جرم فضاپیما در مدار آن یا رنگ آمیزی بیرونی سیارک به رنگ سفید (تغییر روش گرم شدن و سرد شدن سیارک توسط خورشید، به آرامی می‌باشد که بر مدار آن از طریق اثر یارکوفسکی تأثیر می‌‌گذارد).

در بالا: تکنیک ” کشیدن آرام سیارک با جرم فضاپیما در مدار آن” از جرم یک فضاپیما برای ایجاد نیروی گرانشی به یک سیارک استفاده می‌کند و به آرامی مسیر سیارک را تغییر می‌دهد.

نمای کناری و بالای سیارک در حال چرخش که توسط فضاپیمای در حال گردش به دور آن می‌چرخد (ناسا)

 

البته ساده‌ترین راه حل این است که به یک سیارک واقعاً محکم برخورد کنید.

 

برنامه نظارتی جدید CNSA با یک تلاش مهندسی برای طراحی و ساخت موشکی با رانش بالا همراه می‌شود که می‌تواند یک ضربه‌زن جنبشی حمل کند: محموله‌ای که برای ضربه زدن به یک سیارک با نیروی کافی برای تغییر مدارش طراحی شده است. سیارک هدفی که آنها قصد دارند ضربه‌زن را روی آن آزمایش کنند، هنوز اعلام نشده است.

 

ناسا و ESA نیز اولین گامهای خود را به سمت توسعه قابلیتهای دفاعی سیارکی جنبشی برمی‌دارند. ماموریت دارت ناسا که در نوامبر گذشته پرتاب شد، تلاش خواهد کرد تا مدار دیمورفوس، قمر کوچکی را که به دور سیارک دیدیموس در حال چرخش است، با برخورد با ماه با سرعت بالا تغییر دهد.

 

این اولین آزمایش در نوع خود است و احتمالاً تغییر مسیر در نتیجه بسیار ناچیز است. این تا حد زیادی دلیلی است که دارت یک ماه را به جای یک سیارک تنها مورد هدف قرار می‌دهد: اندازه‌گیری تغییرات کوچک در مدار دیمورفوس با سیارک دیدیدموس در نزدیکی آن برای ارائه یک چارچوب مرجع آسانتر خواهد بود.

 

ماموریت دارت در سپتامبر سال جاری بر دیمورفوس تأثیر می‌گذارد و در سال 2027 با هرا یک مأموریت ESA پیگیری خواهد شد که عواقب پس از برخورد را از نزدیک مشاهده می‌کند.

 

تهدید وجودی برخورد یک سیارک در کوتاه‌مدت کم است، اما در بلندمدت (بسیار) تقریباً قطعی است.

 

به این ترتیب، سیستم‌های نظارت بر سیارک‌ها و آزمایش‌های منحرف کننده مانند دارت و پروژه  جدید CNSA اولین گام‌های مهم برای ایمن نگه‌داشتن زمین هستند و اطمینان حاصل می‌کنیم که راه دایناسورها را نمی‌رویم. حالا، اگر فقط می‌توانستیم تغییرات اقلیمی را تحت کنترل داشته باشیم.

 

 

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

There’s a New Asteroid Deflection System in The Works, And It Could Be Up by 2025

SCOTT ALAN JOHNSTON, UNIVERSE TODAY 2 MAY 2022

https://www.sciencealert.com/china-is-building-an-asteroid-deflection-defense-system-to-launch-in-2025

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *