یک سیاره زمین‌مانند ممکن است در “منطقه قابل سکونت” یک ستاره مرده در حال گردش باشد!!

دانشمندان می‌گویند که یک الگوی منظم از آوارها نشان دهنده نوعی “چوپان” سیاره‌ای در منطقه است.

برداشت هنری از ستاره کوتوله سفید WD1054-226 که توسط ابرهای آوارهای سیاره‌ای و یک سیاره بزرگ در منطقه قابل سکونت به دور آن می‌چرخد. (اعتبار تصویر: Mark A. Garlick / markgarlick.com (CC BY 4.0, https://ras.ac.uk/licence/attribution-cc-40))

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که آوارهای سیاره‌ای، از جمله برخی اجرام به اندازه قمرها، ممکن است به یک سیاره فراخورشیدی سنگی در منطقه قابل سکونت یک زامبی ستاره‌ای اشاره کنند.

ستاره مورد بحث یک کوتوله سفید به نام WD1054-226 است، بقایای خنک شده ستاره‌ای که تمام سوختش را در هسته خود تمام کرده است. محققان در بیانیه‌ای خاطرنشان کردند که اگر وجود یک سیاره فراخورشیدی در منظومه تایید شود، پیشرفتی برای مطالعه کوتوله سفید خواهد بود. تنها یک سیاره دیگر تا به امروز کشف شده است که به دور یک کوتوله سفید می‌چرخد. با این حال، این سیاره یک غول گازی است، سیاره‌ای شبیه مشتری و نزدیک منطقه قابل سکونت نیست (معمولاً منطقه قابل سکونت به جایی گفته می‌شود که ممکن است آب مایع در سطح یک سیاره سنگی وجود داشته باشد).

جی فریحی، اخترفیزیکدان دانشگاه کالج لندن و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: «احتمال وجود یک سیاره بزرگ در منطقه قابل سکونت هیجان‌انگیز و همچنین غیرمنتظره است؛ ما به دنبال این سیاره نبودیم.

فریحی هشدار داد که تایید وجود سیاره با فناوری فعلی ساده نخواهد بود. او گفت: “تأیید ممکن است با مقایسه مدلهای کامپیوتری با مشاهدات بیشتر از ستاره و آوارهای در حال چرخش به دست آید.”

WD1054-226 که تنها 117 سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای نزدیک است که بتوان مستقیماً توسط تلسکوپ‌های متعدد رصد کرد.

محققان دریافتند که ممکن است سیاره‌ای در حال چرخش به دور کوتوله سفید باشد که توسط تلسکوپ 3.5 متری فناوری جدید رصدخانه جنوبی اروپا در رصدخانه لا سیلا در شیلی شناسایی شده است. مشاهدات اضافی با تلسکوپ فضایی شکار سیاره ناسا، ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی (TESS)، اطلاعات بیشتری در مورد این امر در اختیار ما قرار می‌دهد که چرا ممکن است این تغییرات درخشندگی رخ دهد.

داده‌ها نشان می‌دهند که افت درخشندگی WD1054–226 با 65 ابر آوار سیاره‌ای با فاصله یکنواخت مطابقت دارد که هر 25 ساعت یک‌بار به دور ستاره می‌چرخند. توزیع منظم آوارها در فضا نشان می‌دهد که یک سیاره زمینی (از نظر اندازه مشابه زمین) ممکن است همه چیز را در جای خود نگه دارد.

کوتوله‌های سفید کمی پیش‌نمایشی از آنچه در منظومه شمسی خودمان اتفاق می‌افتد را ارائه می‌کنند، زمانی که خورشید در حدود پنج بیلیون سال دیگر هیدروژن تمام شود. ستاره‌ها قبل از فروپاشی در کوتوله‌های سفید غول‌پیکر، فاز انبساط 100 تا 1000 برابر و سوزاندن سیارات نزدیک به آنها به اصطلاح غول سرخ را پشت سر می‌گذارند. زمانی که خورشید به یک غول قرمز تبدیل شود، دیگر امکان حیات روی زمین وجود نخواهد داشت. به طور موقت، منطقه قابل سکونت به سمت منظومه شمسی بیرونی حرکت می‌کند، قبل از اینکه دوباره کوچک شود و فقط نزدیکترین محیط اطراف کوتوله سفید را در بر بگیرد.

تصویری از بقایای سنگی در اطراف یک کوتوله سفید. (اعتبار تصویر: NOIRLab)

سیاره WD1054-226 به خوبی در منطقه قابل سکونت کوتوله سفید قرار دارد. این سیاره در فاصله 1.6 میلیون مایلی (2.5 میلیون کیلومتری) از ستاره مادر می‌چرخد که حدود 28 برابر نزدیکتر از عطارد به خورشید است.

جالب‌تر اینکه تمام آوار‌ها و سیاره ممکن باید بعد از سقوط غول سرخ به درون کوتوله سفید تشکیل شده باشند یا به نوعی به آن منطقه رسیده باشند. دلیلش این است که این ماده به قدری نزدیک است که غول سرخ آن را می‌بلعد.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

An Earthlike planet may be orbiting in a dead star’s ‘habitable zone’

By Elizabeth Howell published 42 minutes ago

https://www.space.com/possible-planet-habitable-zone-white-dwarf