بزرگترین دنباله‌داری که تا کنون دیده شده در سال 2031 به زحل نزدیک می‌شود!!

تصویری که اندازه دنباله‌دار 2014 UN271 (Bernardinelli-Bernstein) را با دیگر اجرام منظومه شمسی مقایسه می‌کند. اعتبار: ویل گاتر

 

یک دنباله دار بزرگ-که احتمالاً بزرگترین آن است-از ابر اورت به سمت ما حرکت می‌کند. فاصله این سنگ سرگردان آسمانی 100-200 کیلومتر در سال 2031 تخمین زده می‌شود (در نزدیکترین حالت به خورشید). با این حال، نزدیک‌ترین فاصله‌ای که به زمین می‌آید، مدار زحل است.

 

ستاره‌شناسان می‌گویند دنباله‌دار Bernardinelli-Bernstein (C/2014 UN271) می‌تواند بزرگترین عضو ابراورت باشد که تاکنون کشف شده است و این اولین دنباله‌دار در مسیر ورودی است که تا کنون شناسایی شده است.

 

تصویر بالا، توسط ستاره‌شناس ویل گاتر، اندازه دنباله‌دار را با دیگر اجرام منظومه شمسی مقایسه می‌کند.

 

این دنباله دار در اوایل امسال توسط پدرو برناردینلی و گری برنشتاین از دانشگاه پنسیلوانیا کشف شد. آنها در حال جستجوی داده‌های دوربین 570 مگاپیکسلی انرژی تاریک (DECam) بر روی تلسکوپ 4 متری Víctor M. Blanco در شیلی بودند. آنها داده‌های این شیء را پیدا کردند که در اصل از سال 2014-2018 جمع‌آوری شده بود که دم دنباله‌دار معمولی را نشان نمی‌داد و بنابراین تصور می‌شد که این جسم یک سیاره کوتوله است.

 

اما طی یک روز پس از اعلام کشف آن، ستاره‌شناسان با استفاده از شبکه رصدخانه لاس کامبرس تصاویر جدیدی گرفتند که نشان می‌داد به سرعت در حال حرکت در ابراورت است. سپس این جسم به طور رسمی به عنوان دنباله‌دار طبقه‌بندی شد.

 

برناردینلی و برنشتاین (به همراه تعدادی از ستاره‌شناسان دیگر) سپس مطالعه جدی این دنباله‌دار را با استفاده از انواع منابع رصدی قبلی و اخیر شروع کردند.

 

آنها گفتند که مطالعه مدار دنباله‌دار نشان می‌دهد که این دنباله‌دار جدید بکر است و نزدیک‌ترین رویکرد قبلی به خورشید حدود 3.5 میلیون سال پیش داشته و تنها به 18 واحد نجومی می‌رسد.

 

آنها همچنین گفتند که به نظر می‌رسد در کمای ترمودینامیک تصعید “ساده” معمولی اکثر دنباله‌دارها نمایش داده می‌شود، اما نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که دنباله‌دار چقدر به خورشید نزدیکتر می‌شود.

 

برناردنلی در توییتر گفت: “ما توانستیم تشخیص دهیم که این احتمالاً با تصعید CO2 یا NH3 سازگار است ، اما نمی توانیم بیشتر از این انجام دهیم.”

 

ستاره‌شناسان استنباط کردند که سفر داخلی این دنباله‌دار در فاصله بیش از 40000 واحد نجومی (خورشیدی) خورشید آغاز شده است – به عبارت دیگر 40000 بار از خورشید دورتر از زمین است یا 6 تریلیون کیلومتر (3.7 تریلیون مایل یا 0.6 سال نوری-1/7 فاصله تا نزدیکترین ستاره). برای مقایسه، پلوتو به طور متوسط ​​39 واحد خورشیدی از خورشید فاصله دارد.

 

در حال حاضر، این دنباله‌دار در حدود اورانوس (حدود 3 بیلیون کیلومتر یا 1.8 بیلیون مایل دورتر) است و قدر آن کمی کمتر از 20 است. با وجود اندازه دنباله‌دار، حتی در نزدیکترین فاصله خود در 10 سال آینده، در حال حاضر پیش‌بینی شده است که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نخواهد بود و تنها بزرگترین تلسکوپهای آماتور قادر به دیدن آن خواهند بود.

منبع:

The biggest comet ever seen will get as close as Saturn in 2031

by Nancy Atkinson, Universe Today OCTOBER 15, 2021

https://phys.org/news/2021-10-biggest-comet-saturn.html

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *