هشت روشی که بوسیله آنها ما می‌دانیم سیاه‌چاله‌ها واقعاً وجود دارند!! قسمت چهارم:‌ همراه نامرئی

در میان همه مفاهیم بسیار دور در نجوم، سیاهچاله‌ها ممکن است عجیب‌ترین آنها باشند. ناحیه‌ای از فضا که هیچ چیز، حتی خود نور نمی‌تواند از آن فرار کند، این غول‌های تاریک چشم‌انداز بسیار وحشتناکی را نیز ارائه می‌دهند. با شکستن همه قوانین عادی فیزیک در درون آنها، وسوسه انگیز است که سیاهچاله‌ها را به عنوان مطالب علمی تخیلی نادیده بگیریم. با این حال، شواهد زیادی – مستقیم و غیرمستقیم – وجود دارد که آنها واقعاً در جهان وجود دارند.

این تصویر هنری مدار اجسام را در سیستم سه‌گانه HR 6819 نشان می‌دهد که شامل یک جفت ستاره دوتایی است که در آن یک ستاره (مدار آبی) به دور سیاهچاله (مدار قرمز) و همچنین ستاره دیگری با پهنای بیشتر(مدار همچنین به رنگ آبی) می‌چرخد.  (اعتبار تصویر: L. Calçada/ESO)

رویدادهای کوتاه‌مدت و پرانرژی که موجب انفجار اشعه گاما و امواج گرانشی می‌شوند، ممکن است در نیمه جهان قابل مشاهده باشند، اما در بیشتر عمر آنها سیاهچاله‌ها، به دلیل ماهیت خود، تقریباً قابل تشخیص نیستند. این واقعیت که آنها هیچ نور یا تشعشع دیگری از خود ساطع نمی‌کنند به این معنی است که آنها می‌توانند در همسایگی کیهانی ما کمین کنند بدون اینکه ستاره‌شناسان از آن مطلع باشند. با این وجود، یک راه مطمئن برای تشخیص این موجودات تاریک وجود دارد و آن تأثیر گرانشی آنها بر ستارگان دیگر است. هنگام مشاهده منظومه دوتایی معمولی یا جفت‌ستاره در مدار، معروف به HR 6819 در سال 2020، اخترشناسان در دو ستاره قابل مشاهده متوجه حرکت عجیبی شدند که تنها در صورت وجود یک جسم سوم کاملاً نامرئی در آنجا قابل توضیح است. هنگامی که آنها جرم آن را – حداقل چهار برابر خورشید – بررسی کردند، محققان فهمیدند که تنها یک احتمال باقیمانده است. همانطور که Live Science گزارش داد، این جسم باید یک سیاهچاله در نزدیکترین فاصله به زمین، تنها هزار سال نوری دورتر از درون کهکشان ما باشد.

منبع:

8 ways we know that black holes really do exist

By Andrew May 

https://www.space.com/how-we-know-black-holes-exist