دنباله‌دارهای بین‌ستاره‌ای مانند بوریسف ممکن است چندان نادر نباشند!!

دنباله‌دار بوریسف در سال 2019 کشف شد، اولین دنباله‌دار بین‌ستاره‌ای بود که از منظومه شمسی عبور کرده است. اعتبار: NASA, ESA and D. Jewitt (UCLA)

 

در سال 2019، ستاره‌شناسان چیزی حیرت‌انگیز را در حیاط خانه ما مشاهده کردند: دنباله‌دار سرکش از منظومه ستاره‌ای دیگر. این گلوله برفی یخی با نام بوریسف، با سرعت 110000 مایل در ساعت حرکت کرد و اولین و تنها دنباله‌دار بین ستاره‌ای بود که توسط انسان کشف شد.

 

اما اگر این بازدیدکنندگان بین ستاره‌ای دنباله‌دارها، شهاب‌سنگها، سیارک‌ها و بقایای دیگر خارج از منظومه شمسی ما بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم باشد، چه می‌شود؟

 

در مطالعه جدیدی که روز دوشنبه در ماهنامه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شد، ستاره‌شناسان امیر سیراج و اوی لوئب در مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونین (CfA) محاسبات جدیدی را ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد در ابر اورت، اشیاء بین‌ستاره‌ای بیشتر از اشیاء متعلق به منظومه شمسی ما هستند.

 

سیراج، دانشجوی کارشناسی و کارشناسی ارشد در گروه نجوم هاروارد و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: “قبل از کشف اولین دنباله‌دار بین‌ستاره‌ای، ما هیچ ایده‌ای نداشتیم که چند منظومه بین ستاره‌ای در منظومه شمسی وجود دارد، اما نظریه در مورد شکل‌گیری سیستم‌های سیاره‌ای نشان می‌دهد که تعداد بازدیدکنندگان باید کمتر از ساکنان دائمی باشد.” “در حال حاضر ما متوجه شده‌ایم که تعداد بازدیدکنندگان به طور قابل توجهی بیشتر است.”

 

سیراج خاطرنشان می‌کند: محاسبات انجام شده با استفاده از نتایجی که از بوریسف گرفته شده است، شامل عدم قطعیتهای مهمی است. اما حتی پس از در نظر گرفتن این موارد، بازدیدکنندگان بین‌ستاره‌ای بر اجسام بومی منظومه شمسی غالب می‌شوند.

 

“فرض کنید من یک روز خط راه‌آهن را تماشا می‌کنم و یک خودرو را مشاهده می‌کنم که از آن عبور می‌کند. می‌توانم بگویم که در آن روز، میزان مشاهده شده اتومبیل‌هایی که از خط راه‌آهن عبور می‌کردند یک در روز در هر مایل بود.” وی توضیح می‌دهد “اما اگر دلیلی داشته باشم که معتقد باشم این مشاهدات یک رویداد یکباره نبوده است-مثلاً با توجه به یک جفت دروازه عبور برای خودروها-می‌توانم یک قدم جلوتر بردارم و به نتیجه‌گیری آماری در مورد میزان عبور خودروها از این خط آهن شروع کنم. “

 

اما اگر تعداد زیادی بیننده بین‌ستاره‌ای وجود دارد، چرا ما تا به حال فقط یک نفر را دیده‌ایم؟

 

سیراج می‌گوید ما هنوز فناوری لازم برای دیدن آنها را نداریم.

 

او می‌گوید، در نظر بگیرید که ابر اورت در منطقه‌ای واقع شده است که 200 تا 100 تریلیون مایل دورتر از خورشید ما قرار دارد – و برخلاف ستاره‌ها، اجسام در ابر اورت نور خود را تولید نمی‌کنند. این دو عامل باعث می‌شود آوارهای منظومه شمسی بیرونی به طرز باورنکردنی به سختی دیده شوند.

 

متیو هولمن، اخترفیزیکدان ارشد که در این تحقیق مشارکت نداشت، می‌گوید نتایج این مطالعه هیجان‌انگیز است زیرا بر اجسام حتی نزدیکتر از ابر اورت تأثیر می‌گذارد.

 

هولمن، مدیر سابق مرکز کوچک سیاره CfA، می‌گوید: “این نتایج نشان می‌دهد که فراوانی اجرام ابر ستاره‌ای و اورت به خورشید نزدیکتر از زحل است. این را می‌توان با بررسی‌های فعلی و آینده منظومه شمسی آزمایش کرد.” که دنباله‌دارها، سیارک‌ها و دیگر بقایای منظومه شمسی را ردیابی می‌کند.

 

او می‌پرسد:”وقتی به داده‌های سیارکها در آن منطقه نگاه می‌کنیم، این سال مطرح می‌شود: آیا سیارک‌هایی واقعاً بین ستاره‌ای هستند که قبلاً آنها را نمی‌شناختیم؟”

 

هولمن توضیح می‌دهد که برخی از سیارکها وجود دارند که شناسایی می‌شوند اما سال به سال مشاهده یا پیگیری نمی‌شوند. ما فکر می‌کنیم آنها سیارک هستند، سپس آنها را بدون بررسی دقیق از دست می‌دهیم. “

 

لوئب، نویسنده و استاد نجوم هاروارد، می‌افزاید: “اجسام بین‌ستاره‌ای در منطقه سیاره‌ای منظومه شمسی کمیاب هستند، اما نتایج ما به وضوح نشان می‌دهد که آنها بیشتر از مواد منظومه شمسی در مناطق تاریک ابر اورت رایج هستند. “

 

مشاهدات با فناوری نسل بعدی ممکن است به تایید نتایج تیم کمک کند.

 

سیراج می‌گوید که فراوانی اجرام بین ستاره‌ای در ابر اورت نشان می‌دهد که بقایای بسیار بیشتری از آنچه تصور می‌شد از شکل‌گیری سیستم‌های سیاره‌ای باقی مانده است.

 

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

Interstellar comets like Borisov may not be all that rare

by Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics

https://phys.org/news/2021-08-interstellar-comets-borisov-rare.html

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *