در چنین روزی: ویجر 2 با اورانوس ملاقات کرد

در 24 ژانویه 1986، ویجر 2 برای اولین بار و تنها کاوشگری از زمین بود که توانست به اورانوس نزدیک شود و توانست میدان مغناطیسی و کمربندهای تابشی، 2 حلقه جدید و 10 قمر جدید کشف کند.

خداحافظ، اورانوس! تصویری که توسط ویجر 2 پس از ترک سیاره گرفته شد. عکس توسط ناسا.

در تاریخ 24 ژانویه 1986، کاوشگر ویجر 2 نزدیکترین مسیر را به سیاره اورانوس انتخاب کرد و از فاصله 50600 مایلی (81500 کیلومتری) سیاره اورانوس عبور کرد. این نزدیک‌ترین فاصله کاوشگر زمینی بود که تا به حال به اورانوس نزدیک شده بود؛ در واقع، حتی امروز، ویجر 2 تنها بازدیدکننده زمینی اورانوس باقی مانده است. همانطور که ویجر 2 اورانوس را ملاقات کرد، هزاران عکس و سایر اطلاعات علمی را ارسال می‌کرد که دانشمندان را قادر می‌ساخت اکتشافات زیادی در مورد اورانوس و قمرهای آن انجام دهند.

ویجر 2  در 20 آگوست 1977 پرتاب شد. کاوشگر در نزدیکی سیاره مشتری در سال 1979 و سیاره زحل در سال 1981 پرواز کرد. سفر به اورانوس خیلی طولانی‌تر شد، نه سال از زمان شروع آن تا سال 1977 تا رسیدن به اورانوس طول کشید. ویجر 2 به ما اطلاعات جدیدی ارسال کرد! به عنوان مثال، کاوشگر 10 قمر جدید را شناسایی کرد که در مجموع 15 قمر در آن زمان شناخته شده بود (امروز ما می‌دانیم اورانوس 27 قمر دارد).

10امین قمر بزرگی که کشف شد که “پاک“ با قطر نزدیک به 100 مایل (150 کیلومتر) بود. این قمر جزو بزرگترین قمرهای اورانوس است.

قمر کوچکی که از بزرگترین قمرهای اورانوس است، توسط ویجر 2 به تصویر کشیده شد. تصویر از ناسا.

ویجر 2 همچنین تصاویری از قمرهایی که قبلا آن را می‌شناختیم را گرفته و زمین‌شناسی شگفت‌انگیزی از آنها را نشان داد. به عنوان مثال، آخرین قمر اورانوس که قبل از ورود ویجر 2 کشف شد، میراندا بود. جرارد کوئیپر تا سال 1948 آن را از زمین کشف کرد.

با تشکر از ویجر2، ما میراندا را بسیار واضحتر دیدیم. در حقیقت، نام مستعار قمر فرانکشتاین را برای ظاهر عجیب و غریبش انتخاب شد.

درباره قمرهای بسیاری از اورانوس بیشتر بدانید

http://solarsystem.nasa.gov/planets/uranus/moons.

ویژگیهای تیز و متنوع میراندا را مشاهده کنید. توجه کنید که چگونه به نظر می‌رسد. از این رو قمر فرانکنشتاین لقب گفته است! تصویر توسط ویجر 2 از  NASA / JPL-Caltech.

اورانیوم مانند زحل دارای حلقه است. ویجر2 به بررسی حلقه‌های اورانوس پرداخته و 2 عدد حلقه جدید را کشف کرده و تعداد کل حلقه‌ها را به 11 عدد رساند. امروزه 13 حلقه شناخته شده وجود دارد.

درباره حلقه‌های اورانوس بیشتر بخوانید:

https://solarsystem.nasa.gov/resources/447/rings-of-uranus/

ویجر 2این تصویر را از حلقه‌های اورانوس در تاریخ 21 ژانویه 1986 در فاصله 2.5 میلیون مایلی (4.1 میلیون کیلومتری) به دست آورد. تصویر از  ناسا

حلقه‌ها با خطوط رنگی و مدارهای قمرها در خطوط نقطه‌ای نشان داده شده‌اند. تصویر از Ruslik0 via Wikimedia Commons.

ویجر 2 همچنین حضور میدان مغناطیسی در اطراف اورانوس را کشف کرد. قطبهای چرخشی و مغناطیسی تا حدی دور از هم هستند. این یک میدان مغناطیسی بسیار غیریکنواخت ایجاد می‌کند که تا 10 بار می‌تواند متفاوت باشد!

به علت اینکه این سیاره ۹۸ درجه انحراف دارد در یک چهارم حرکت آن به دور خورشید یکی از قطب‌هایش به سمت زمین است و یک چهارم بعد استوایش و یک چهارم پس از آن قطب مخالف و در انتها دوباره استوایش به سمت زمین خواهد بود.

انحراف محور اورانوس تقریبا ۹۸ درجه است، درحالی‌که انحراف محور زمین تنها ۲۷ درجه است. براساس مشاهدات وویجر ۲، میدان مغناطیسی این سیاره هم دارای انحراف ۶۰ درجه‌ای است، درحالی‌که میدان مغناطیسی زمین تقریبا منطبق با محور آن است. پوشش مغناطیسی اورانوس مرتب در حال چرخش است این ویژگی در میان سیاره‌ها منحصر‌به‌فرد است در نتیجه اورانوس در معرض تشعشعات خورشیدی قرار می‌گیرد.

کاوشگر کشف کرده که اورانوس دارای کمربندهای تابشی مشابهی با زحل است. زمین نیز همچنین به وجود کمربندهای تابشی با دو قسمت اصلی که کمربندهای ون آلن هستند شناخته شده است.

درباره مغناطیس اورانوس بیشتر بخوانید:

https://solarsystem.nasa.gov/planets/uranus/in-depth/

اتمسفر خالص آبی اورانوس به علت وجود متان است. ویجر 2 تصویر از ناسا.

ویجر 2 ترکیب اتمسفر اورانوس را مطالعه کرد. این کاوشگر کشف کرد که اتمسفر آن بسیار شبیه غولهای دیگر گازی است و عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. داخل این سیاره حاوی گازهای فرار بیشتری مانند متان، آمونیاک و آب است. در حقیقت، متان مسئول رنگ سبز آبی سیاره است چرا که نور را از طول موج‌های طولانیتر (قرمز) جذب می کند.

و بنابراین ویجر 2 دانش ما از اورانوس را افزایش داد … و پس از آن این جهان را پشت سر گذاشت.

به هر حال، اورانوس به طور کاملا تصادفی توسط ویلیام هرشل در سال 1781 کشف شد. در فاصله 19.8 واحد نجومی (AU) به طور متوسط دور از خورشید قرار دارد. به علت شیب زیاد 98 درجه، اورانوس نیز گاهی اوقات “ the sideways planet” نامیده می‌شود. این امر به این معنی است که استوای سیاره تقریبا عمود بر مدار خودش است! ستاره‌شناسان هنوز سعی دارند با بسیاری از نظریه‌های مختلف توضیح دهند که چه چیزی باعث ایجاد این امر شده است. از آنجا که “شیب محوری دلیل ایجاد فصل است،” اورانوس شاید جالب‌ترین فصلها را در منظومه شمسی داشته باشد. می‌توانید با لینک زیر در مورد فصول اورانوس اطلاعات بیشتری بدست آورید.

What are the seasons like on Uranus?

درباره اورانوس از ناسا بیشتر بخوانید:

http://solarsystem.nasa.gov/planets/uranus/indepth

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

Today in science: Voyager 2 met Uranus

By Daniela Breitman in SPACE | January 24, 2019

https://earthsky.org/space/voyager-2-meets-uranus-jan-24-1986