همه چیزی که باید در مورد بارش شهابی جوزایی 2020 بدانید!!

 

بارش سالانه شهابی جوزایی در شب 13 تا 14 دسامبر سال 2020 (از یکشنبه عصر تا دوشنبه صبح) اوج می‌گیرد. در یک شب تاریک می‌توانید به راحتی 50 شهاب در ساعت را مشاهده کنید.

انتظار می‌رود که بارش شهابی جوزایی- که همیشه از مشهورترین بارشهای شهابی سالانه است – در شب 13-14 دسامبر (عصر یکشنبه تا سحرگاه دوشنبه) به اوج خود برسد. اما تا آن زمان منتظر تماشای این شهابها نباشید، زیرا انتظار داریم هر آخر هفته شب نمایش خوبی ایجاد کند.

 

جان اشلی در پارک ملی طبیعی مونتانا، این آذرگوی شگفت انگیز را در تاریخ 6 دسامبر 2018 شکار کرد. آذرگویها در ساعات عصر بهتر دیده می‌شوند. تماشای آنها را در طول بارش شهابی جوزایی به شما پیشنهاد می‌کنیم! جان گفت این یکی خطی درخشان را پشت سر خود بر جای گذاشت که حداقل 4 ثانیه ماندگار بود.

Nikon D750, Rokinon 24mm lens @ f1.4, 30 sec, ISO 3200

 

پیش‌بینی می‌شود که بارش شهابی جوزایی – که همیشه جزو مشهورترین بارشهای شهابی سالانه است – در سال 2020 در شب 13-14 دسامبر (عصر یکشنبه تا سحرگاه دوشنبه) به اوج خود برسد. در شبهای گذشته (11-12 دسامبر و 12 تا 13 دسامبر) نیز ممکن است شاهد شهابهای پراکنده باشید و ممکن است در طول هفته شهاب جوزایی ببینید. بهترین زمان برای مشاهده شهابهای جوزایی شب هنگام تقریباً 2 بامداد برای تمام نقاط کره زمین و در آسمانی تاریک می‌باشد. شهابها جسورانه، سفید و سریع هستند. این بارش در نیمکره شمالی زمین است، اما از نیمکره جنوبی نیز قابل مشاهده است. سیارکی کنجکاو به نام 3200 Phaethon منشا اصلی این بارش است.

 

  در یک شب تاریک، در نزدیکی اوج، اغلب می‌توانید تعداد 50 شهاب یا بیشتر در هر ساعت مشاهده کنید. در یک شب مطلوب برای مشاهده بارش شهابی جوزایی، می‌توان 150 شهاب در ساعت مشاهده کرد … که ممکن است امسال با توجه به آسمانی بدون ماه همراه با بارش شهابی جوزایی اتفاق بیفتد. ماه نو در 14 دسامبر سال 2020 دیده می‌شود. صبحها قبل از آن تاریخ، هلال ماه کم نوری را مشاهده می‌کنید و – در 11 ، 12 و 13 دسامبر سال 2020 – پس از یک شب تماشای شهاب، هلال ماه باریک و سیاره خیره کننده ونوس در طلوع یا نزدیک طلوع آفتاب به آسمان شرقی شما دیده خواهند شد.

 

در سال 2020، 2 کره درخشان شب – ماه و ناهید – در حالی که تاریکی طاقت‌فرسا جای خود را به طلوع صبح 11 ، 12 و 13 دسامبر می‌دهد، در شرق صعود می‌کنند. چه منظره فوق‌العاده‌ای برای دیدن یک شب پر از شهاب وجود دارد.

 

چرا شهابهای جوزایی در حدود ساعت 2 بامداد در بهترین حالت مشاهده هستند؟

هر بارش شهابی از ناحیه مشخصی از آسمان اتفاق می‌افتد و به این محل کانون بارش گفته می‌شود. جهت حرکت شهاب‌ها متفاوت است ولی امتداد مسیر آن‌ها به کانون بارش آن رویداد منتهی می‌شود.  به دلیل دورنمای سه بعدی، چنین به نظر می‌رسد که تمام شهاب‌هایی که از یک راستا می‌آیند، از یک نقطه گسیل می‌شوند. این نام‌گذاری بر اساس نام صورت فلکی، صورت گرفته که آسمان زمین در آن وقت سال در حوالی آن صورت فلکی این رویداد را در بخشی از زمین نشان می‌دهد.

 

به این دلیل که کانون این بارش شهابی در بالاترین سطح آسمان است. به عنوان یک قاعده کلی، صورت فلکی دوپیکر در سرسوی شما قرار دارد، بارش شهابی جوزایی از این منطقه بیشتر مشاهده می‌شود. کانون بارش جوزایی در حدود ساعت 2 در بالاترین محل قرار دارد.

 

کانون بارش جوزایی تقریبا با ستاره کاستور ستاره روشن جوزا همردیف است. کاستور در حدود 52 سال نوری فاصله دارد، در حالی که این شهابها در اتمسفر فوقانی، حدود 60 مایل (100 کیلومتر) بالاتر از سطح زمین می‌سوزند.

 

کاستور در نزدیکی ستاره درخشان دیگری به نام پولوکس قرار دارد. جالب است که آنها را پیدا کنید، اما برای دیدن این شهابها نیازی به پیدا کردن یک کانون بارش شهابی نیست.

 

در سعوض، شهابها در بارش سالانه در همه قسمت‌های آسمان ظاهر می‌شوند. حتی ممکن است که به صورت فلکی جوزا پشت کنید و یک شهاب جوزایی را ببینید.

 

 

مارتین مارتادیناتا در سورابایا، جاوا شرقی، اندونزی، این آذرگوی جوزایی را در سال 2014 شکار کرد  که از کانون بارش در نزدیکی ستاره کاستور می‌آمد.

 

کانون بارش شهابی جوزایی از نزدیک ستاره درخشان کاستور در صورت فلکی دوپیکر نشات می‌گیرد و در شرق در شبهای دسامبر، حداکثر در حدود ساعت 2 بعد از ظهر تابش می‌کند. در مورد کانون بارش جوزایی بیشتر بدانید:

https://earthsky.org/astronomy-essentials/radiant-point-for-geminid-meteor-shower

 

شش نکته برای تماشا کنندگان شهاب:

 

1. مهمترین چیز ، برای تماشای شهاب، یک آسمان تاریک و افقی باز است.
2. در زمان اوج بارش، حدود ساعت 2 بامداد (یا بعد از آن) در تمام نقاط کره زمین شهابها را تماشا کنید.
3. هنگامی که شهابها را تماشا می‌کنید، خوب است که یک دوست را به همراه بیاورید. سپس هر کدام از شما می‌توانید در جهات مختلف شهابها را تماشا کنید. وقتی کسی یکی را دید، کلمه “شهاب” را بگوید این تکنیک به شما امکان می‌دهد شهابهای بیشتری را ببینید (نسبت به شهابهایی که یک نفر به تنهایی می‌بیند).

4- مطمئن باشید که حداقل یک ساعت زمان مشاهده را به خود اختصاص دهید. حدود 20 دقیقه طول می‌کشد تا چشمان شما با تاریکی سازگار شوند.

 

5. توجه داشته باشید که حرکت شهابها اغلب به صورت سریع و آهسته آمیخته می‌شود. به گفته یک مرد عاقل، تماشای شهاب بسیار شبیه ماهیگیری است. شما بیرون می‌روید و امیدوار هستید که تعدادی ماهی بدست آورید.

 

6. تجهیزات ویژه؟ لازم نیست. شما فقط نیاز به یک آسمان تاریک، یک صندلی راحت و گرمای یک کیسه خواب دارید. نوشیدنی گرم و میان وعده نیز می‌تواند خوب باشد.

 

جیم لیوینگستون در کاستر، داکوتای جنوبی ، دنباله‌دار 46P / Wirtanen را در همان میدان دید شهاب در 9 دسامبر 2018 گرفت. Canon 60D, Skywatcher 8″ reflector, CGX mount تصاویر بیشتر از دنباله‌دار ویرتانن را می‌توانید در این لینک مشاهده کنید:

https://earthsky.org/todays-image/photos-comet-46p-wirtanen-brightest-comet-2018

 

به احتمال زیاد بیشترین شهابها را در یک شب حدود 2 صبح ببینید. در اوایل شب، زمانی که صورت فلکی جوزا در نزدیکی افق شرقی قرار دارد، هیچ شهابی را نمی‌بینید. اما بامداد بهترین زمان تلاش برای مشاهده شهابها می‌باشد.

 

یک آذرگوی به آرامی و به صورت افقی در سراسر آسمان حرکت می‌کند. آذرگوی به ​​ندرت دیده می‌شود، اما به یاد ماندنی است بخصوص که شما باید به اندازه کافی خوش شانس باشید تا آن را ببینید.

 

 

نقاشی از یک آذرگوی در سال 1860 توسط فردریک ادوین. تصویر از Wikimedia Commons.

 

 

منشا بارش شهابی جوزایی  فایتون 3200 – یک سیارک سنگی است. هر ساله در ماه دسامبر، سیاره زمین ما از مسیر مداری شیئی به نام فایتون 3200 عبور می‌کند. بقایای آوار باقیمانده فایتون 3200 در حدود 80000 مایلی (130 هزار کیلومتری) در ساعت به بالای اتمسفر زمین سقوط می‌کند تا به شکل شهابهای رنگارنگ جوزایی دیده شود.

 

در دوره‌های 1.43 ساله، این جسم کوچک 3 مایلی (5 کیلومتری) بسیار نزدیک به خورشید می‌چرخد ​​(در یک سوم فاصله عطارد) که بوسیله حرارت شدید خورشید، آواری از موادش در مدارش باقی می‌ماند.

 

در سال 2017 هیجان زیادی در مورد فایتون 3200 وجود داشت زیرا این شی تقریباً در شبهای نزدیک به اوج بارش شهابی جوزایی بسیار نزدیک شده بود. در 16 دسامبر 2017 به 6.4 میلیون مایلی (10.3 میلیون کیلومتری، 26 برابر فاصله ماه) رسید. برای اطلاع از فاصله فعلی فایتون 3200 از زمین و خورشید، می‌توانید از  سایت Sky Live دیدن کنید:

https://theskylive.com/phaethon-tracker

 

تصاویر راداری از سیارک 3200 فایتون در نزدیکی زمین که توسط اخترشناسان در رصدخانه آرسیبو در 17 دسامبر 2017 گرفته شده است. برخورد سال 2017 نزدیکترین سیارک تا سال 2093 به زمین خواهد بود. تصویر از طریق ویکی پدیا.

 

منشا بارش شهابی جوزایی فایتون 3200 می‌باشد. هر ساله، در ماه دسامبر، سیارک  از کنار زمین از مسیری به نام مدار 3200 Phaethon  عبور می‌کند.

 

در مورد سیارک سنگی اسرارآمیز 3200 Phaethon  بیشتر بخوانید:

https://earthsky.org/astronomy-essentials/rock-comet-3200-phaethon-geminid-meteor-shower

 

جهت بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد این بارش می‌توانید به لینک زیر مراجعه کنید:

https://www.timeanddate.com/astronomy/meteor-shower/geminids.html

رای پیدا کردن زمان طلوع و غروب ماه در آسمان جایی که شما قرار دارید، می‌توانید به لینک (https://www.sunrisesunset.com/predefined.asp) مراجعه کنید.

برای مشاهده گرگ و میش نجومی و طلوع ماه و طلوع خورشید می‌توانید از لینک زیر استفاده کنید:

https://www.sunrisesunset.com/predefined.asp

می‌توانید گزارشهای خود را در مورد بارش  به لینک زیر ارسال نمایید:

https://www.imo.net/2019-meteor-shower-calendar/

 

ترجمه: سارا سیدحاتمی

 

منابع:

All you need to know: Geminid meteor shower 2020

Posted by Bruce McClure and Deborah Byrd in ASTRONOMY

ESSENTIALS | December 8, 2020

https://earthsky.org/astronomy-essentials/everything-you-need-to-know-geminid-meteor-shower

https://www.timeanddate.com/astronomy/meteor-shower/geminids.html
http://www.sciencealert.com/the-geminid-meteor-shower-is-about-to-coincide-with-the-last-supermoon-until-2034
http://www.space.com/23281-geminid-meteor-shower.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Geminids
https://www.nasa.gov/jpl/asteroids/best-meteor-showers