تمام آنچه شما باید در مورد بارش شهابی دلتا دلوی بدانید!!
بارش شهابی دلتادلوی فاقد اوج بارش بسیار مشخصی است. در اواخر ماه ژوئیه و آگوست به طور پیوسته همراه با بارش شهابی برساووشی رویت میشود. اوج اسمی پیش بینی شده در اواخر ماه ژوئیه اتفاق میافتد، و در سال 2020، تقریباً در تاریخ 27 ژوئیه اتفاق میافتد. فقط یک آسمان صاف و تاریک به دور از چراغهای شهر پیدا کنید، روی یک صندلی راحت دراز بکشید و به آسمان نگاه کنید.
با خواندن این مقاله متوجه خواهید شد که چگونه ستاره Skat یا Delta Aquarii سومین ستاره درخشان در صورت فلکی دلو را پیدا کنیم که کانون بارش برای بارش شهابی دلتادلوی میباشد. به علاوه توضیحی در مورد اینکه چرا شهابها در بارشهای سالانه دارای کانون بارش هستند.
بارش شهابی سالانه هنگامی اتفاق میافتد که زمین با بقایای دنبالهدار که در مدار زمین باقی مانده، مواجه میشود. تصویر توسط AstroBob.
بارش طولانی و پرجنب و جوش دلتادلوی از حدود 12 ژوئیه تا 23 آگوست هر سال به طور رسمی فعال است. اوج بارش در 28 ژوئیه است. اکنون در اوایل غروب هلال ماه وجود دارد.
این آخر هفته و هفته آینده زمان خوبی برای تماشای بارش شهابی در ساعات اوج قبل از غروب آفتاب، در یک آسمان بدون ماه است. حتما مکانی تاریک برای تماشا پیدا کنید. زیرا در هفتههای آینده ماه مزاحم رویت بارش شهابی خواهد بود.
ساکنین هر دو نیمکره زمین میتوانند شاهد این بارش شهابی باشند اما آن را تقریبا جز بارشهای شهابی جنوبی میدانند. در سالهایی که ماه در آسمان نیست، انتظار میرود حداکثر 10 تا 20 شهاب در ساعت رویت شود. اما، حتی در اوایل ماه آگوست، به احتمال زیاد برخی شهابهای برساووشی را نیز مشاهده خواهید کرد.
برای مشاهده شهابهای دلتادلوی Delta Aquariids ، همانند بیشتر بارشهای شهابی، بهترین ساعت بازدید بعد از نیمه شب و قبل از طلوع آفتاب برای همه مناطق زمانی در سراسر جهان است.
از طریق سایت TimeaandDate.com با لینک زیر میتوانید بدانید که ماه چه زمانی در آسمان شما طلوع و غروب میکند:
https://www.timeanddate.com/moon/
نحوه پیدا کردن کانون بارش دلتا دلوی
ستاره اسکات – دلتای دلوی – سومین ستاره درخشان در صورت فلکی ضعیف دلو است.
بارش شهابی دلتادلوی در اواخر جولای و اوایل آگوست رخ میدد. با مشهورترین بارش شهابی برساووشی همپوشانی دارد که اوجش امسال در صبح 11، 12 و 13 میباشد. بارش شهابی دلتادلوی نام خود را از ستاره Skat گرفته است – که با نام یونانی خود Delta Aquarii نیز شناخته میشود. اگر مسیر شهابها را به عقب ردیابی کنید، میفهمید که به نظر میرسد تمام شهابها از نقطهای نزدیک به این ستاره سرچشمه گرفتهاند. این نقطه – در نزدیکی Skat – به عنوان نقطه کانون بارش شهابی دلتادلوی نامیده میشود.
اسکات ستاره درخشانی نیست. در صورت فلکی ضعیف دلو، سومین ستاره درخشان میباشد. هنوز هم، اگر به جایی بروید که صاف و تاریک هست، میتوانید این صورت فلکی و این ستاره را مشاهده کنید. اگر در نیمکره شمالی هستید، به نمای خوب جنوبی نیاز دارید. از عرضهای جغرافیایی میانی در نیمکره جنوبی، ستاره و صورت فلکی در سمت شمال و بالاتر از آسمان قرار دارند.
Skat یا Delta Aquarii در یک آسمان تاریک نسبتاً درخشان به نظر میرسد. در نزدیکی یک ستاره بسیار درخشان، Fomalhaut در صورت فلکی ماهی جنوبی قرار دارد.
اگر میتوانید مربع بزرگ پگاسوس و Fomalhaut را ببینید، آنها میتوانند به شما در یافتن ستاره Skat کمک کنند. نمودار زیر را مشاهده کنید.
کانون بارش برای بارش شهابی دلتادلوی در نزدیکی ستاره Skat یا دلتای دلوی است. این ستاره در نزدیکی ستاره بسیار درخشان فمالحوت واقع شده است که آن را تقریباً میتوانید در امتداد یک خط پیدا کنید که به سمت جنوب ستارگان ضلع غربی مربع بزرگ پگاسوس پیدا کنید. این نمودار نمای نیمکره شمالی را نشان میدهد. از نیمکره جنوبی، کانون بارش به سرسو نزدیکتر است و بیش از حد نگران نباشید. شهابها در تمام نقاط آسمان ظاهر میشوند.
البته در واقعیت، بارش شهابی دلتادلوی هیچ ارتباطی با ستاره اسکات ندارد. شهابها در حدود 60 مایلی (100 کیلومتری) بالاتر از سطح زمین میسوزند. اسکات حدود 160 سال نوری فاصله دارد.
هنگامی که زمین از مسیر مداری یک دنبالهدار عبور میکند، بارش شهابی حاصل میشود و بقایای این دنبالهدار در جو فوقانی زمین تبخیر میشود. شهابسنگها در مسیرهای موازی وارد جو زمین میشوند.
دیدن آنها از یک کانون بارش در آسمان ـ همانند توهم ایستادن در مسیرهای ریلی و دیدن مسیرها در فاصله همگرا میباشد.
وقتی در یک مسیر راهآهن ایستادهاید، میتوانید توهم مسیرهای همگرا در فاصله را ببینید. به همین ترتیب، مسیرهای شهابها در یک بارش شهابی تنها در یک نقطه – کانون بارش – در گنبد آسمان به هم نزدیک میشوند. تصویر از Shutterstock.
در اواخر ماه ژوئیه و اوایل آگوست، هنگامی که شاهد شهابهای دلتادلوی هستیم، اسکات و صورت فلکی آن دلو در ساعات بین نیمه شب و سپیده دم در بالای افق صعود میکنند. دلو و اسکات به بهترین وجه در آسمان عصر در ماههای اکتبر، نوامبر و دسامبر دیده میشوند.
هر زمانی که نگاه میکنید، همیشه Skat را در جنوب (یا پایین) مربع بزرگ پگاسوس و شمال (یا بالاتر) ستاره درخشان Fomalhaut پیدا خواهید کرد.
آیا میخواهید ستاره اسکات را ببینید؟ این نمودار میتواند به شما کمک کند، همچنین به یک آسمان تاریک نیز نیاز دارید. نمودار از ویکیمدیا
چگونه میتوانم شهابهای برساووشی را از شهابهای دلتادلوی تشخیص دهم؟
اینجا است که مفهوم کانون بارش مفید واقع میشود. اگر تمام شهابهای دلتادلوی را به عقب ردیابی کنید، به نظر میرسد که از نقطه خاصی در مقابل صورت فلکی دلو میآیند. کانون این بارش تقریباً با ستاره Skat یا دلتای دلوی مطابقت دارد. این بارش شهابی به افتخار این ستاره نامگذاری شده است.
در عین حال، شهابهای برساووشی از صورت فلکی برساووش، در شمال شرقی در حدود نیمه شب و سپیدهدم میآیند. بنابراین – به فرض اینکه شما در نیمکره شمالی هستید – اگر در حال مشاهده بارش شهابی برساووشی هستید و میبینید که شهابها از شمال شرقی یا شمال میآیند … آنها شهابهای برساووشی هستند. اگر میبینید که شهابها از جنوب میآیند … شهابهای دلتادلوی هستند. در سالی خاص و غنی از شهاب، اگر آسمان تاریکی دارید، حتی میتوانید آنها را در مسیرهای متقاطع مشاهده کنید!
بارش شهابی دلتادلوی ممکن است کمی ضعیفتر از بارش شهابی برساووشی و شهابهایی باشد که در سایر بارشهای بزرگ دیده میشود. این امر باعث میشود تا آسمان تاریک عاری از مهتاب برای تماشای بارش سالانه دلتای دلوی مناسب باشد. شهابسنگها در اتمسفر فوقانی حدود 60 مایلی (100 کیلومتری) بالاتر از سطح زمین میسوزند.
بخاطر بسپارید، شما هیچ وقت لازم نیست کانون بارش شهابی را برای لذت بردن از بارش پیدا کنید. با این حال، داشتن یک شب تاریک و بدون نور ماه کمک میکند. امسال – در سال 2020 – بارش شهابی دلتادلوی در اوج خود تا حدودی تحت تاثیر ماه خواهد بود و در آگوست بارش شهابی برساووشی نیز با تربیع آخر ماه مواجه خواهد بود.
دنباله دار 96P ماچولز، والدین احتمالی بارش شهابی دلتادلوی، در 12 می 1986 توسط دونالد ماچولز کشف شد. تصویر از ویکیپدیا.
منشا بارش شهابی دلتادلوی ممکن است از دنبالهدار 96P Machholz باشد. بارش شهابی وقتی اتفاق میافتد كه سیاره زمین ما از مسیر مداری یك دنبالهدار عبور میكند. هنگامی که یک دنبالهدار به خورشید نزدیک میشود و گرم میشود، قطعههایی را پخش میکند که در جریان مداری آن دنبالهدار پخش میشود. این بقایای دنبالهدار با سرعت حدود 90000 مایل (150000 کیلومتر) در ساعت به اتمسفر بالایی زمین برخورد میکنند، به شکل شهاب تبخیر شده و آتش میگیرند.
منشا اصلی بارش شهابی دلتادلوی با قطعیت شناخته نمیشود. زمانی تصور میشد که از شکسته شدن آنچه که اکنون دنبالهدارهای مسیر خورشیدی یا خورشیدگذر، یا دنبالهدار سانگِریزینگ، نشات گرفته است. اخیراً، دنبالهدار 96P Machholz به عنوان کاندیدای اصلی منشا بارش شهابی دلتادلوی شناخته شده است.
دنبالهدارهای مسیر خورشیدی وابسته به گروه ویژهای از دنبالهدارهاست که هنگام حضیض خود، به فاصله بسیار کمی با خورشید قرار میگیرند. حتی بسیاری از آنها به فاصله چند هزار مایلی خورشید نیز میرسند. گذر از این فاصلهٔ کوتاه از خورشید برای ماندگاری دنبالهدارها بسیار خطرناک است. آنها در معرض تابش شدید خورشیدی قرار میگیرند؛ البته فشار فیزیکی تابش خورشیدی است که به شکلگیری دُم دنبالهدارها کمک میکند. علاوه بر این، دنبالهدارها در نزدیکی خورشید، نیروهای جزر و مدی بسیار قوی یا فشار گرانشی را نیز تجربه میکنند. در این محیط خصمانه و ناسازگار، بسیاری از دنبالهدارها با این سفر به پیرامون خورشید از میان میروند. حتی اگر آنها به سطح خورشید سقوط نکنند، هنوز خورشید میتواند آنها را نابود سازد.
دونالد ماچولز در سال 1986 این دنبالهدار را كشف كرد. این دنبالهدار كوتاه مدت است و مدارش را در نزدیكی خورشید یك بار در طی 5 سال طی میكند. در نقطه اوج خود یا بزرگترین فاصله خود از خورشید – این دنبالهدار فراتر از مدار مشتری است. در حضیض – نزدیکترین نقطه آن به خورشید – دنبالهدار 96P Machholz به خوبی درون مدار عطارد میچرخد. دنبالهدار 96P Machholz آخرین بار در تاریخ 27 اکتبر 2017 به حضیض خود رسید و بعد در 31 ژانویه 2023 به نقطه حضیض میرسد.
دیوید اس براون در اواخر ماه ژوئیه سال 2014 در جنوب غربی وایومینگ این شهاب را به تصویر کشید.
کلی درلر در اواخر ژوئیه سال 2016 در دریاچه هاواسو شهر آریزونا این شهاب را به تصویر کشید.
Delta Aquariids 2020: All you need to know
Posted by Bruce McClure and Deborah Byrd in ASTRONOMY ESSENTIALS | July 23, 2020
How to find Delta Aquariid radiant point
Posted by Bruce McClure in ASTRONOMY ESSENTIALS | July 24, 2020