نزدیکترین سیاهچاله شناخته شده در یک سیستم ستاره‌ای قابل مشاهده نهفته است!!
یک جسم نامرئی دارای 2 ستاره همدم در سیستم ستاره‌ای سه‌تایی HR 6819 وجود دارد. این 2 ستاره همدم را می‌توان با چشم غیرمسلح مشاهده کرد. این ستاره‌شناسان گفتند كه شیء نامرئی فقط می‌تواند سیاهچاله باشد. این مکان تنها 1 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد، نزدیک‌تر از هر سیاه چاله دیگری که تاکنون پیدا شده است.
مفهوم هنری از سیاهچاله از ESO.
این خبر در تاریخ 6 می 2020 توسط رصدخانه جنوبی اروپا منتشر شد.
تیمی از ستاره‌شناسان رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) و سایر انستیتوها، یک سیاهچاله را کشف کرده‌اند که فقط 1000 سال نوری از زمین فاصله دارد. سیاهچاله از هر منظومه شمسی دیگر نزدیک به منظومه شمسی ما است و بخشی از یک سیستم سه‌تایی را تشکیل می‌دهد که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. این تیم با ردیابی دو ستاره همدم خود با استفاده از تلسکوپ 2.2 متری در رصدخانه لاسیلای ESO در شیلی، شواهدی را برای وجود شیء نامرئی یافت.
قبل از این کشف ، نزدیکترین سیاهچاله شناخته شده A0620-00 در صورت فلکی تکشاخ با فاصله 3000 سال نوری، بود.
پت هادروا از آکادمی علوم جمهوری چک در پراگ، یکی از مؤلفان این تحقیق، گفت:
وقتی متوجه شدیم که این اولین سیستم ستاره‌ای با یک سیاهچاله است که با چشم غیرمستقیم قابل دیدن است، کاملاً متعجب شدیم.
این سیستم که در صورت فلکی تلسکوپ قرار دارد، آنقدر به ما نزدیک است که می‌توان ستاره‌های آن را از نیمکره جنوبی در یک شب تاریک و روشن بدون دوربین دوچشمی یا تلسکوپ مشاهده کرد.
دانشمند ESO، توماس ریوینوس، که رهبری این مطالعه را برعهده دارد در 6 می 2020، در نجوم و اخترفیزیک (doi: 10.1051 / 0004-6361 / 202038020)، گفت:
این سیستم نزدیکترین سیاهچاله به زمین است که ما آن را می‌شناسیم.
در این نمودار مکان سیستم سه‌تایی HR 6819 که شامل نزدیکترین سیاهچاله به زمین است، در صورت فلکی تلسکوپ قرار دارد. این نقشه بیشتر ستارگانی را نشان می‌دهد که در شرایط مناسب با چشم غیرمسلح قابل رویت هستند و خود سیستم با یک دایره قرمز مشخص شده است. در حالی که سیاهچاله نامرئی است، این دو ستاره در HR 6819 را می‌توان از نیمکره جنوبی در یک شب تاریک و روشن بدون دوربین دوچشمی یا تلسکوپ مشاهده کرد. تصویر از ESO/ IAU/ Sky & Telescope
این تیم در ابتدا سیستم را به نام HR 6819، به عنوان بخشی از مطالعه سیستم‌های دو ستاره‌ای مشاهده کردند. با این حال، هنگامی که آنها مشاهدات خود را تجزیه و تحلیل می‌کنند، هنگامی که یک جسم سوم را کشف کردند که در HR 6819 قبلاً کشف نشده (یک سیاه چاله) متحیر شدند. مشاهدات با طیف نگار FEROS در تلسکوپ 2.2 متری لالاسیلا نشان داد که یکی از دو ستاره قابل مشاهده در هر 40 روز یک بار در مدار می‌چرخد، در حالی که ستاره دوم در فاصله زیادی با این جفت داخلی قرار دارد.
دیتریش بااد از ESO در گارچینگ و همكار این تحقیق گفت:
مشاهدات لازم برای تعیین مدت زمان 40 روزه باید در طی چند ماه گسترش یابد …
سیاهچاله پنهان در HR 6819 یکی از اولین سیاهچاله‌های ستاره‌ای است که با خشونت تعامل زیادی ندارد و به همین دلیل واقعاً سیاه به نظر می‌رسد. اما این تیم می‌تواند با مطالعه مدار ستاره در جفت داخلی، حضورش را مشخص کرده و جرم آن را محاسبه کند. ریوینوس، که در شیلی مستقر است، اظهار داشت:
جسم نامرئی با جرمی حداقل 4 برابر خورشید می‌تواند یک سیاه چاله باشد.
اخترشناسان تا به امروز فقط دو تا از سیاهچالهها را در کهکشان ما مشاهده کرده‌اند، تقریباً همه اینها به شدت با محیط خود ارتباط برقرار می‌کنند و با انتشار اشعه X قدرتمند در این تعامل، حضورشان را مشهود می‌کنند. اما دانشمندان تخمین می‌زنند که در طول عمر کهکشان راه شیری، بسیاری از ستارگان پس از پایان زندگی، در سیاهچالهها فرو ریختند. کشف سیاهچاله خاموش و نامرئی در HR 6819 سرنخ هایی را در مورد مکان‌های سیاه پنهان در کهکشان راه شیری فراهم می‌کند. ریوینوس توضیح داد:
صدها میلیون سیاهچاله باید در آنجا وجود داشته باشد، اما ما فقط در مورد تعداد بسیار کمی از آنها می‌دانیم. دانستن اینکه به دنبال چه چیزی هستیم باید ما را در موقعیت بهتری برای یافتن آنها قرار دهد.
وی اضافه كرد كه يافتن سياهچاله سيستمي در سيستم سه‌تایی بسيار نزديك، نشانگر اين است كه ما فقط “نوك کوههاي يخ زده“ را مي‌بينيم.
در حال حاضر، ستاره‌شناسان معتقدند که کشف آنها می‌تواند برخی از سیستمها را تحت تأثیر قرار دهد. ماریانا هایده، همکار فوق دکترا در ESO و همکار نویسنده مقاله، گفت:
ما فهمیدیم که سیستم دیگری به نام LB-1 نیز ممکن است چنین سه‌تایی باشد، اگرچه برای تایید، نیاز به مشاهدات بیشتری داریم. LB-1 کمی از زمین فاصله دارد اما از نظر نجومی بسیار نزدیک است، به این معنی که احتمالاً تعداد بیشتری از این سیستمها وجود دارند. با یافتن و مطالعه آنها می‌توانیم درباره شکل‌گیری و تکامل آن ستاره‌های کمیاب که زندگی خود را با بیش از 8 برابر جرم خورشید آغاز می‌کنند و یک انفجار ابرنواختری را فرا بگیریم که یک سیاه چاله پشت سر می‌گذارد.
اکتشافات این سیستم‌های سه‌تایی با یک جفت داخلی و یک ستاره دوردست همچنین می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد ادغام‌های کیهانی خشن ایجاد کند که امواج گرانشی را به اندازه کافی قدرتمند می‌کند تا از زمین کشف شود. برخی اخترشناسان معتقدند که این ادغام‌ها در جاهایی که جفت داخلی از دو سیاهچاله یا یک سیاهچاله و یک ستاره نوترونی تشکیل شده است، میتوانند در سیستم‌هایی با پیکربندی مشابه HR 6819 یا LB-1 اتفاق بیفتند، جسم بیرونی دور می‌تواند به صورت گرانشی بر جفت داخلی تأثیر بگذارد به گونه‌ای که باعث ادغام و آزاد شدن امواج گرانشی شود. اگرچه HR 6819 و LB-1 تنها یک سیاهچاله دارند و هیچ ستاره نوترونی وجود ندارد، این سیستمها میتوانند به دانشمندان کمک کنند تا درک کنند که چگونه می‌توان برخورد ستاره‌ای در سیستم‌های ستاره‌ای سه‌تایی اتفاق می‌افتد.
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
New closest-known black hole lies in a visible star system
Posted by EarthSky Voices in SPACE | May 6, 2020