سیارک ریوگو؛ جوان، تاریک و خشک است!!

فضاپیمای هایوباسا 2 باعث شد که بفهمیم سیارک ریوگو ویژگی‌های غیرمنتظره‌ای دارد. به طور خاص، سطح خشک آن می‌تواند برای نظریه‌های جاری در مورد چگونگی به دست آوردن آب روی زمین، مشکلاتی پدید آورد.

دوربین نوری هایوباسا 2، این تصویر را از سیارک ریوگو در تاریخ 26 ژوئن 2018 گرفته است.
JAXA / دانشگاه توکیو و همکاران

این هفته متعلق به سیارک‌ها می‌باشد! در طول کنفرانس علمی که در تگزاس برگزار شد، دو تیم مأموریت اوسیریس_رکس ناسا و هایوباسا2 آژانس اکتشاف هوافضا ژاپن – جهانیان را از اکتشافات سیارک‌های نزدیک زمین مطلع کردند. این سخنرانی‌ها با تصاویر و داده‌ها، همراه با تعداد زیادی از مقالات در مجلات Nature، Nature Astrology و Geoscience Nature همراه بود.

ما قبلا یافته‌های اوسیریس ـ رکس ناسا را در مورد سیارک 101955 Bennu بررسی کرده‌ایم. در حال حاضر نگاهی به بروزرسانی‌های تیم هایوباسا 2، در مدار اطراف 162173 Ryugu خواهیم داشت. ریوگو توسط تخته‌سنگهای چند متری تشکیل شده است، که فضاپیما را تهدید می‌کند، نمونه‌هایی از آن در سطح دیده می‌شود.

در حالی که تیم اوسیریس رکس ناسا هنوز برای فرود فضاپیما به سیارک بنو، برنامه‌ریزی می‌کند. هایابوسا 2 در حال حاضر با موفقیت سه فرود را به سمت سیارک، به نمایش گذاشت. سفینه مادر نیز در حال حاضر یکی از سه مانور خود را انجام داده است.

با این حال، هیچ راهی برای دانستن اینکه چقدر از آنها به دست آمده است وجود ندارد، زیرا فضاپیما هیچ مکانیزمی برای اندازه‌گیری در داخل محفظه نمونه ندارد. در طول کنفرانس مطبوعاتی، “یوشی-تسواد” (موسسه فضایی و علمی ستاره‌شناسی JAXA)، مدیر برنامه مأموریت گفت تا زمان بازگشت به زمین نمونه‌‌ها، ماهیت آن‌ها به صورت رمز باقی می‌ماند. “این نمونه‌ها مثل یک جعبه هدیه سوغاتی است”.

ریوگو: دوست و نه مانند بنو
سیارکهای ریوگو و بنو در ظاهر بسیار مشابه هستند، سخت است که آنها را در تصاویر جداگانه به اشتراک بگذارید. هر دو به عنوان سیارکهای “rubble-pile” نامگذاری شده‌اند، مجموعه‌ای از گونه‌های مختلف باقی‌مانده که توسط جاذبه نگهداری می‌شوند. تراکم کم آنها حاکی از این است که داخلی آنها پر از فضاهای خالی، مانند پنیر سوئیسی است. احتمالا این اشیاء از قطعاتی که از سیارک‌های بزرگتر جدا شده‌اند، که ممکن است در اثر برخوردها در منظومه شمسی خورشید، جدا شده‌اند.

هر دوی این اشیاء مانند چرخش چرخ دنده شکل گرفته‌اند، زیرا چرخش سریع آنها باعث ایجاد یک رگه در کنار استوایشان می‌شود. اما در حالیکه چرخش بنو سریعتر می‌شود، ریوگو به نظر می‌رسد که سرعتش کاهش یافته است، و معلوم نیست چرا؟!. این دوره چرخش در حال حاضر 7.6 ساعت است، اما محققان تخمین می‌زنند که در برخی موارد در گذشته، سرعت با دوره کوتاه‌تر از 3.5 ساعت داشته است تا شکل فعلی خود را بدست آورد.

سیارک ریوگو حدود 900 متر (و یا حدود نیم مایلی) گسترده است.
© 2019 Seiji Sugita et al., Science

تفاوت زیادی در سن آنها نیز وجود دارد. در حالیکه بنو باستانی است، با سن تخمین زده 100 میلیون تا 1 میلیارد سال، ریوگو به نظر می‌رسد که خیلی جوانتر است (کمتر از 100 میلیون سال).

ریوگو نیز از بنو تیره‌تر است، که به طور متوسط نیمی از نوری را منعکس می‌کند که بونو منعکس می‌کند. با بازتاب، یا آلبدوی 2٪، این سیارک یکی از تاریک‌ترین اجسام شناخته شده در منظومه شمسی است. محققان رنگ سطحی مشاهده شده ریوگو را به دو خانواده سیارکی در کمربند اصلی سیارکها نسبت می‌دهند که Polana و Eulalia نامگذاری کرده‌اند. این شباهت به یکی از این گروه‌ها احتمالا خانواده ریوگو اشاره دارد.

یکی دیگر از تفاوت‌های غیرمنتظره در مقدار آبی است که محققان بر روی دو سیارک پیدا کرده‌اند. در حالی که مواد معدنی هیدراته در هر دو اشیا وجود دارد، ریوگو به نظر می‌رسد بسیار خشک می‌باشد که نشان می‌دهد که بدنه والدلینش میز آب زیادی ندارد. این سیارک در مقایسه با سیارک بنو هیدروکسیل فراوانی دارد. این مولکول‌ها حاوی اتم‌های هیدروژن و اکسیژن هستند که با هم مرتبط هستند و احتمالا با مواد معدنی خاک رس همراه هستند، که در تعاملات گذشته با آب اشاره دارد.

دانستن این امر که چرا دو سیارک دارای آب متفاوتی هستند، برای درک اینکه چگونه زمین آب خود را به دست آورد، مهم است. مدل‌های شکل‌گیری سیستم‌های خورشیدی اغلب فرض می‌کنند که بیشتر آبهای موجود در زمین امروزه، توسط شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارها از کمربند سیارکی و یا از بیرون منظومه شمسی منشا می‌گیرند. وجود سیارک‌های خشک در همسایگی زمین می‌تواند به این معنا باشد که این مدل‌ها باید تجدیدنظر شوند.

یک تصویر رنگ کاذب ریوگو را نشان می‌دهد که بطور شگفت‌آوری، فاقد آب است.
© 2019 Seiji Sugita et al., Science

مراحل بعدی: شلیک پرتابه
در 5 آوریل، فضاپیما با یک پرتابه 2.5 کیلوگرمی (5. 5 پوند) در ریوگو به منظور ایجاد یک دهانه مصنوعی روی سطح آن شلیک می‌کند. این تیم قبلا تعیین کرده است این دهانه در چه نقطه‌ای بر روی سطح مورد نظر ایجاد می‌شود و سوراخی حداقل 10 متری با عمق 1 متر ایجاد می‌کند.

با این مانور، تیم انتظار دارد که بیشتر در مورد چگونگی واکنش سیارک‌ها به برخوردهای یاد شده، بپردازند که به دانشمندان کمک می‌کند تا بهتر بتوانند تاریخ و تکامل ریوگو را درک کنند. اطلاعات در مورد برخوردها ممکن است مفید باشد در صورتی که یکی از این موارد تا به حال خیلی نزدیک به زمین است، و ما باید آن را از راه انفجار دور کنیم.

ایجاد دهانه نیز محققان را قادر می‌سازد تا به آنچه که در زیر سطح قرار دارد زیرچشمی نگاه کنند. دو هفته پس از شلیک پرتابه، هایابوسا 2 یک مانور نمونه‌گیری دوم را با هدف پایین آوردن مواد داخل دهانه انجام خواهد داد. سپس، در ماه نوامبر یا دسامبر امسال، فضاپیمای سفر یک ساله خود به زمین را آغاز خواهد کرد.

ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
Hayabusa 2 Finds Asteroid Ryugu Is Young, Dark & Dry
By: Javier Barbuzano | March 22, 2019
https://www.skyandtelescope.com/astronomy-news/hayabusa-2-asteroid-ryugu-young-dark-dry/
13