عدم حضور اکسیژن در سیارات دیگر، لزوما نشانگر نبود زندگی در آنها نیست!!
در جستجو برای زندگی در منظومه شمسی نزدیک و دور، محققان اغلب حضور اکسیژن را در فضای سیارهای را به عنوان نشانه‌ای مطمئن از زندگی در آنجا قلمداد می‌کنند. با این حال، مطالعه جدید، جان هاپکینز، توصیه‌به بازنگری این قاعده می‌کنند.
محققان با شبیه‌سازی در آزمایشگاه اتمسفر سیارات فراتر از منظومه شمسی، موفق به ایجاد ترکیبات ارگانیک و اکسیژن، شدند.
یافته های، منتشر شده در 11 دسامبر توسط مجله ACS زمین و شیمی فضایی، به عنوان یک داستان احتیاطی برای محققان است که نشان می‌دهد حضور اکسیژن و ارگانیک در دنیای دور، انحصارا شواهدی از زندگی در آنها نیست.
“آزمایش‌های ما مولکول‌های اکسیژن و آلی را تولید می کند که می تواند به عنوان بلوک های زندگی در آزمایشگاه عمل کند و ثابت کند که حضور هر این دو به طور قطعی زندگی را نشان نمی‌دهد.” چائو هه، معاون محقق دانشگاه جان هاپکینز و علوم سیاره ای و اولین نویسنده این مطالعه است. “محققان نیاز به دقت بیشتری دارند که چگونه این مولکول‌ها تولید می‌شوند.”
اکسیژن 20 درصد از اتمسفر زمین را تشکیل می دهد و یکی از قوی ترین گازهای موجود در جو زمین است. با این حال، در جستجو برای زندگی فراتر از منظومه شمسی در مورد اینکه چگونه منابع مختلف انرژی واکنش های شیمیایی را آغاز می کنند و چگونه این واکنش ها می توانند چیزهایی مانند اکسیژن ایجاد کنند، کمی شناخته نشده است. در حالی که محققان دیگر مدل های فتوشیمیایی را بر روی رایانه ها نصب کرده اند تا پیش بینی کنند که چه اتمسفرهای دور ممکن است بتواند این عناصر را ایجاد کنند.
تیم تحقیقاتی آزمایشات شبیه سازی را در یک اتاق مخصوص طراحی شده Planet HAZE (PHAZER) در آزمایشگاه سارا هورست، استادیار علوم زمین و علوم سیارهای و نویسندۀ مقاله انجام داده است. محققان 9 مخلوط گاز مختلف را آزمایش کرده اند که مطابق پیش بینی های محیط ابر زمینی و مینی نپتونی تشکیل شده است. چنین سیارات فراخورشیدی‌ای از فراوان‌ترین سیارات در کهکشان راه شیری ما هستند. هر مخلوط ترکیب خاصی از گازهایی مانند دی اکسید کربن، آب، آمونیاک و متان داشت و هر یک از آنها در دمای 80 تا 700 درجه فارنهایت گرم شد.
او و تیم اجازه داد که هر مخلوط گاز به تنظیم گرد و غبار سیارهای بپردازد و سپس مخلوط را به یکی از دو نوع انرژی تبدیل کرد که به معنای تقلید انرژی است که باعث واکنش های شیمیایی در جو زمین می شود: پلاسما از تخلیه تابش متناوب یا نور از یک لامپ ماوراء بنفش پلاسما، یک منبع انرژی قوی تر از نور UV، می تواند فعالیت های الکتریکی مانند ذرات رعد و برق و / یا انرژی پر جنب و جوش را شبیه سازی کند و نور UV عامل اصلی واکنش های شیمیایی در اتمسفر های سیاره ای مانند مانند روی زمین، زحل و پلوتو است.
تیم تحقیقاتی چندین سناریو را که مولکول های اکسیژن و آلی تولید می کنند، می توانند قندها و اسیدهای آمینه تولید می کنند که زندگی با آنها می تواند آغاز شود مانند فرمالدئید و سیانید هیدروژن.
او می گوید: “همه پیشنهاد می‌کردند که اکسیژن و ارگانیکی که در آن حضور دارند، نشاندهنده زندگی هستند، اما ما آنها را در شبیه سازی های چندگانه تولید کردیم.”
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع: https://phys.org/news/2018-12-alien-imposters-planets-oxygen-dont.html