مشاهده زمین از ماه!!

چطور می‌توان زمین را  از دید؟ موقعیت خوبی برای مشاهده زمین داریم!!

در ساعت 1:14 GMT در تاریخ 12 دسامبر 1972، در ماموریت  EVA (فعالیت غیرحرفه ای) مأموریت آپولو 17، عکس هریسون اشمیت در کنار پرچم آمریکا با زمین در پس زمینه . ناسا

یکی از عکس‌های مورد علاقه من هریسون اشمیت فضانورد ایستاده در کنار پرچم آمریکا با پس زمینه زمین در طول ماموریت آپولو 17 می‌باشد که توسط یوجین سرنان گرفته شده است، یکی از معدود تصاویری است که سیاره ما و یک انسان دیگر را در یک جهان دیگر نشان می دهد.

از آنجا که ماه به طور طبیعی به زمین قفل شده است – در اطراف سیاره ما با همان سرعت چرخش می کند – ما همیشه یک طرف آن را مشاهده می‌کنیم. در حالی که گرانش ماه به عنوان یک ترمز بر روی چرخش زمین در طول زمان عمل کرده است، زمین ما  24 ساعته در آسمان هر روز صعود می کند. ناظران می بینند که الگوهای ابر همیشه در حال تغییر می‌باشد، اقیانوسهای آبی، یخ قطبی و خطوط کلی قاره ها به طور چشمگیری با چشم غیرمسلح و با یک جفت دوربین دوچشمی بسیار بهتر قابل مشاهده است.

اگر از مریخ زمین را از طریق تلسکوپ خود و چرخش سیاره را مشاهده می کنید، ویژگی‌های جدیدی را مشاهده می کنید، مشاهده کردن زمین با بزرگنمایی به طرز شگفت انگیزی آشنا می‌شود، زیرا هر دو سیاره  با روز مریخ یا فقط 40 دقیقه دارای نرخ چرخش مشابه هستند.

فازهای زمین و ماه مکمل هستند هنگامی که یک هلال است و غیره است. بهترین زمان برای مشاهده چراغ های شهر روی زمین در اطراف فاز جدید زمین است، اما برای دیدن آنها نیاز به یک تلسکوپ دارید. دیدن اکثر شهرها با چشم غیر مسلح سخت هستند (Stellarium). برای پیدا کردن دلیل این مقاله را ببینید (https://www.science20.com/robert_inventor/could_you_see_moon_city_lights_or_a_greenhouse_from_earth_just_for_fun-157480)

زمین در نزدیکی استوای ماه ایستاده و فازهای آن به همان شیوه ای که ماه دارد، در همان زمان یک حلقه کوچک در آسمان را توصیف می‌کند (بیشتر در این یک دقیقه). فازهای زمین مکمل فازهای ماه می باشند: زمانی که ماه جدید است (از نظر ناظر زمینی)، ساکنان ماه ممکن است یک زمین کامل را ببینند. از آنجا که قسمت نزدیک ماه همیشه رو به زمین است، من فکر می‌کنم که زمین در آسمان ماه قرار داشته باشد، ارتفاع آن بسته به موقعیت مکانی متفاوت است: سرسو در استوا، نیمه راه عرض های عرضی و افقی در قطب‌ها اما البته، زمین حرکت می‌کند!

مشاهدات شبیه به ماه در طول یک ماه

مدار ماه، 5.1 درجه به سطح صفحه مدار سیاره ما می‌چرخد ​​که باعث می شود که زمین در هر جایی در اطراف سیاره ما به طور دقیق همانطور که ماه در آسمان زمین حرکت می‌کند، در شمال و جنوب آن قرار گیرد. ماه نیز در هنگام نزدیک شدن به زمین سریعتر حرکت می‌کند و در صورت دورتر شدن به آرامی حرکت می کند .

شیب ماه همراه با سرعت تغییر آن در امتداد مدار آن باعث می‌شود که زمین یک گرفتگی کوچک را در آسمان ماه که تقریبا 15 درجه در طول هر انقلاب ماهانه ایجاد کند. زمین در طول این گرفت با سرعت متغیر حرکت می کند، که منعکس کننده سرعتهای ماه و سرعت حرکت آن در امتداد مدار خارج از مرکز می باشد. سیاره به طور منظم از ناحیه قطبی دیده می شود، جایی که زمین همیشه در نزدیکی افق قرار دارد، و در هر یک از مدارها درون یک مسیر کوچک از آسمان قرار می گیرد. عجیب و غریب است!!

درست همانطور که روشنایی ماه با فاز متفاوت است، زمین هم مثل یک هلال ماه در حدود 6 درجه می درخشد، در حالی که زمین کامل در -16، پانزده برابر روشن تر از ماه کامل است. هنگامی که ماه جدید است و در تاریکی قرار گرفته است، زمین کامل یک منبع مفید برای روشنایی شبانه را فراهم می کند که به اندازه کافی در میان سنگ های قمری قرار دارد. اگر شما برای درجه حرارت -200 درجه سانتیگراد لباس پوشیدید.

این تایم لپس زمین را به صورت یک بیضی کوچک در آسمان ماه، 5 درجه بالا و پایین تر از ecliptic (خط زرد) و تغییر مراحل در یک دوره 29 روزه از 17 اکتبر 2018 را نشان می‌دهدد. ​​خورشید ، ستارگان آشنا و Pleiades را می‌توانید مشاهده کنید.

زمین به لطف اقیانوسها نسبت به آنچه که نور ماه به ما میرسند، به نظر میرسد که نور آبی بیشتری دارد. من معتقدم که یک فضانورد متوجه رنگ آبی به سنگهای خاکستری فراگیر و تپه‌های دور افتاده می‌شود. این در یک زمان نادر زمانی که زمین در خلال یک خورشید گرفتگی کامل قرار می‌گیرد، به یک گوی قرمزی تبدیل می شود – جو با شعله ور شدن رنگ صبح و غروب آفتاب در رنگ های ظریف و گرم، قرمز رنگ می کند.

این تصویر باشکوه سیاره ی آبی ما را در مدار ماهواره ناسا در اکتبر 2015 نشان می‌دهد، زمانی که این فضاپیما در حدود 134 کیلومتر از سمت دور ماه پرواز می‌کرد. تصویر از ناسا

با توجه به اندازه بزرگتر زمین، به طور طبیعی در آسمان ماه  بزرگتر به نظر می رسد. از منظر یک فضانورد ایستاده در سطح ماه، زمین از 1.8 درجه به 2 درجه در قطر آشکار تغییر می کند، همانطور که ماه در طول مدار 27.3 روزه از perigee (نزدیکترین مسیر) به قطب شمال (دورترین) حرکت می‌کند.

Stellarium

این منظره شبیه سازی آسمان از فضانوردان آپولو 17 در طول اولین EVA آنها است. ستاره ها به قدر 6.2 نشان داده شده اند.

منبع: https://www.skyandtelescope.com/astronomy-blogs/explore-night-bob-king/observing-earth-from-the-moon/