کشف سیاره کوتوله جدید به نام The Goblin

Goblin یک سیاره کوتوله بسیار کوچک در فاصله خیلی دور است. این سیاره ممکن است به جستجوی اخترشناسان برای یک جهان بسیار بزرگتر – Planet X کمک کند.

مفهوم هنری از سیاره کوتوله تازه کشف شده، نام مستعار آن Goblin (به نام 2015 TG387) است. تصویر از  روبرتو مولار کاندانوسا / اسکات شپار / موسسه علوم کارنگی.

ستاره‌شناسان در ورای منظومه شمسی جسم بی‌نظیری یافتند. نه، این موجود مخوف افسانه‌ای نیست. Goblin نام مستعار داده شده به یک سیاره کوتوله جدید در منظومه شمسی بیرونی است. این یک کشف هیجان انگیز است و مدار Goblin همچنین از وجود احتمالی سیاره‌ای با فاصله دورتر و بزرگتر از آن گواهی می‌دهد.

اسکات شپاردر در موسسه تحقیقاتی علوم کارنگی، چاد درودیو در دانشگاه آریزونا شمالی و دیوید تالن در دانشگاه هاوایی، در 2 اکتبر سال 2018، از طریق یک نشریه الکترونیکی از  وجود یک سیاره کوچک خبر دادند. به عبارت دیگر، اخترشناسان این شی را پیدا کردند.

آنها در طی جستجوی  برای یافتن سیاره X، این سیاره را پیدا کردند،  این جستجو جامع ترین بررسی از نوع خود تا کنون می‌باشد.

مدار سیاره کوتوله جدید آن را در گروه کوچکی قرار می‌دهد که اخترشناسان آن را Object Inner Oort Cloud می نامند. به عبارت دیگر،  سیاره کوتوله در ابر اورت – که خیلی از دنباله‌دارها از آنجا منشا می‌گیرند و در اطراف خورشید ما قرار دارد.

Goblin، همچنین به عنوان 2015 TG387 شناخته شده است، حدود 80 واحد نجوم (AU)  خورشید قرار گرفته است، یک AU تعریف شده به عنوان فاصله بین خورشید و زمین است. در مقایسه با پلوتو که 34 AU خورشید واقع شده است، بنابراین Goblin در حدود دو و نیم بار از خورشید به پلوتو، در حال حاضر دورتر است.

تصور می شود که در حدود 200 مایل (300 کیلومتر) قطر داشته باشد. مدار آن بسیار بلند است، هرگز نزدیک تر از 65 AU به خورشید نمیرسد.

مدار دایره‌ای شکل سیاره کوتوله جدید در مقایسه با برخی از اشیاء دیگر درون ابر اورت. تصویر از روبرتو مولار کاندانوسا / اسکات شپار / موسسه علوم کارنگی.

ابر اورت که عمدتاً از خرده سیاره یخی فرار در اطراف خورشید تشکیل شده به دو منطقه تقسیم می‌شود: یک ابرِ اورتِ درونیِ دیسک شکلِ فرص پیراستاره‌ایکه ابر هیل است، و یک ابر اورت بیرونی کرویشکل. هر دو منطقه فراتر از منظومه شمسی و هلیوسفر، و در فضای میان ستاره‌ای جا دارند. کمربند کویپر و دیسک پراکنده، دو مخزن دیگر از اجرام فرانپتونی هستند که فاصلهٔ آنها تا خورشید کمتر از یک هزارم فاصلهٔ خورشید از ابر اورت است.

اجرام با دوره مداری طولانی که از ابر اورت می ایند فقط يك بار در منظومه شمسي ديده مي شوند. برعكس اجرام با دوره كوتاه مداری كه از منطقه اي فراتر از نپتون و پلوتون به نام كمربند كویيپر مي آيند (اين كمربند نسبت به ابر اورت خيلي به ما نزديك تراست) كمتر از 200 سال طول مي كشد كه حول خورشيد بگردند. اجرام آسمانی با دور مداری كوتاه در امتداد همان صفحه مداري كه بیشتر سياره ها در آن مي گردند حرکت مي كنند.

اشيای داخل ابر اورت گاهي ده ها ميليون كيلومتر از هم فاصله دارند، نیروی جاذبه خورشيد بر آنها كم است و بنابراين خيلي ضعيف به سمت خورشيد كشيده مي شوند. به خاطر همين اگر ستاره اي از كنارشان عبور كند يا نيروهاي ديگري بر آنها وارد شود، آماده اند كه به منظومه شمسي داخلي بيايند و يا به فضاي خارج از منظومه شمسي بروند. اين وضعیت به ویژه در رابطه با اجسامي كه در حاشيه خارجي تر ابر اورت هستند بيشتر صادق است.

همانطور که اسکات شپار توضیح داد:

این اشیاء به اصطلاح Inner Oort Cloud مانند 2015 TG387، 2012 VP113 و Sedna از بیشتر جرم شناخته شده سیستم خورشیدی جدا شده اند که باعث می شود آنها بسیار جالب توجه باشند. آنها می توانند به عنوان ابزاری برای درک آنچه در لبه خورشید ما اتفاق می افتد استفاده شود.

Sheppard و Trujillo همچنین 2012 VP113 را در سال 2014 کشف کردند. پیدا کردن چنین اشیائی به این معنی است که احتمالا بسیاری دیگر از آنها هنوز هم وجود دارند. به گفته دیوید طولن:

ما فکر می کنیم که هزاران جسم کوچک مانند 2015 TG387 ممکن است در حاشیه خورشیدی وجود داشته باشد اما فاصله آنها بسیار زیاد است. در حال حاضر ما فقط 2015 2015 TG387 را تشخیص می‌دهیم زمانی که آن در نزدیکترین حالت به خورشید است.

نمودار فاصله سیارات و کمربند کوئیپر نسبت به Goblin (به مقیاس) را نشان می‌دهد. تصویر از روبرتو مولار کاندانوسا / اسکات شپار / موسسه علوم کارنگی

اما این تنها اجرامی نیستند که اخترشناسان به آنها علاقه دارند. این اشیاء بسیار دور ممکن است مسیری را که در نهایت به پیدا کردن یک سیاره بزرگ دیگر در منظومه شمسی ما بینجامد را نشان دهند. همانطور که توسط شپرد به آن اشاره شد:

این اشیاء دور شبیه نشانه‌ای هستند که ما را به سیاره X هدایت می کنند. تعداد زیادی از آنها را می‌توان پیدا کرد، بهتر است ما در منظومه شمسی بیرونی و سیاره مورد احتمالی که فکر می‌کنیم آن را بدست بیاوریم، یک کشف که دانش ما را دوباره  تکامل سیستم خورشیدی بیشتر می‌کند.

منبع: http://earthsky.org/space/new-dwarf-planet-the-goblin-planet-x