دکتر پالسار و آقای مگنتار؟

آیا دو نوع مختلف ستارگان در واقع یک نوع ستاره هستند؟ تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که دو نوع از ستاره‌های عجیب و غریب که به عنوان پالسار و مگنتار شناخته می‌شوند، ممکن است در حقیقت یک نوع ستاره باشند، اما در مراحل مختلف زندگی خود قرار داشته باشند (با توجه به ویدئو جدید ناسا).

هر دو پالسار و مگنتار، انواع ستاره‌های نوترونی هستند. ستاره نوترونی هسته‌ای باقی مانده از ستاره‌ای بسیار عظیم است سوختش به پایان رسیده و بصورت ابرنواختری منفجر می‌شود. گرانش این رویداد انفجاری، ستاره را به اندازه یک شهر کوچک فشرده می‌کند؛ بر طبق این ویدئو، یک قاشق چای‌خوری ماده ستاره نوترونی، جرمی به اندازه یک کوه دارد.

مقامات ناسا در این ویدیو می‌گویند: ستاره‌های نوترونی از 10 بار در ثانیه تا 700 بار در ثانیه، به سرعت در حال چرخش هستند، بعضی از این ستاره‌های نوترونی، به نام پالسارهایی رادیویی، امواج رادیویی را مانند کار ساعت منتشر می‌کنند. پالسارها همچنین دارای میدان مغناطیسی قوی‌ای هستند، هرچند در حد میدان مغناطیسی مگنتارها نیست. این نوع ستاره، قوی‌ترین میدان مغناطیسی شناخته شده در جهان را دارد که در برخی از آنها، تریلیون بار قوی‌تر از میدان مغناطیسی خورشید ما است. مگنتارها همچنین موجهای شدید اشعه ایکس و اشعه گامای را منتشر می‌کنند.

دانشمندان از دهه 1970 شروع به شناسایی پالسارها و مگنتارها به عنوان انواع مختلف اشیاء کردند. اما این شناخت در سال‌های اخیر تغییر کرد (زمانی که تحقیقات نشان داد که پالسارها و مگنتارها احتمالا مراحل تکاملی طول عمر ستاره نوترونی هستند). معلوم نیست که در ابتدا کدام یک از اینها ظاهر می‌شود، مگنتار یا پالسار، با توجه به این ویدئو؛ احتمالا مگنتارها انتشار امواج اشعه ایکس و اشعه گاما را برای تبدیل شدن به پالسارها کاهش می‌دهند. یا شاید پالسارها به تدریج یک میدان مغناطیسی ایجاد می‌کنند تا مگنتارها ایجاد شوند.

تام پرنس، استاد فیزیک در موسسه فناوری کالیفرنیا و یک محقق ارشد پژوهشی آزمایشگاهی پیشرانۀ جت ناسا، در این ویدئو گفت: “مشاهده این جرمهای بی‌قرار کمی دشوار است.”

او اضافه کرد: “اول، عملیات مگنتار طول می‌کشد ـ فقط یک سال تا چند سال، قبل از امواج غول‌پیکر پرتو ایکس، انرژی مغناطیسی را از بین می‌برد”. “دوم، پالسارها از نظر استانداردهای ما کاملا قدیمی هستند. یکی از مشهورترین پالسارها، به عنوان مثال، در اوایل دهه 80 پالسار خرچنگ منفجر شد. سوم اینکه، یک ابرنواختر اغلب اتفاق نمی‌افتد. آخرین ابرنواختر شناخته شده که در اطراف ما منفجر شده است مربوط به سال 1987 در یک کهکشان اقماری در راه شیری رخ داده است. “

منبع:

https://www.space.com/41209-strange-stars-pulsar-magnetar-transformation.html

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *