بارش شهابی برساووشی2024: کی، کجا و چگونه آن را ببینیم!؟

بارش شهابی برساووشی یکی از بهترین بارشهای شهابی سال است.

بارش شهابی برساووشی در حوالی 11-12 آگوست 2024 به اوج خود خواهد رسید. (اعتبار تصویر: عکس توسط Costfoto/NurPhoto از طریق Getty Images))

اوج بارش شهابی برساوشی در حوالی شب 11 آگوست و قبل از طلوع آفتاب در 12 آگوست 2024 با شرایط مشاهده خوب برای چند روز قابل مشاهده می باشد.

بارش شهابی برساوشی، هر ساله از اواسط ژوئیه تا اواخر آگوست قابل مشاهده است.

امسال، اگرچه ماه در اوج برساوشی 50 درصد روشنایی خواهد داشت، اما حدود نیمه شب غروب خواهد کرد و آسمان تاریک را تا سپیده دم فراهم می کند (ایده آل برای تماشای شهاب).

بارش شهابی برساوشس: حقایق
– زمان: 14 جولای تا 24 آگوست
– اوج: 11-12 آگوست
– دنباله دار مبدا: 109P/Swift-Tuttle
– نرخ ساعتی بارش (ZHR): 100
(تعداد شهاب هایی که یک ناظر در یک ساعت اوج فعالیت با آسمان صاف و تاریک و تابش در اوج می بیند).

اگرچه بارش شهابی برساوشی هر سال رخ می دهد، اما در حال حاضر پیش بینی یک طوفان شهابی در سال 2028 وجود دارد، بنابراین حتما تقویم خود را علامت گذاری کنید!

بارش برساوشی حاصل عبور زمین از میان آوار‌ها – تکه‌های یخ و سنگ – است که دنباله‌دار سوئیفت-تاتل که آخرین بار در سال 1992 از نزدیکی زمین عبور کرد، به جا مانده است.

اوج بارش در حدود 11 تا 12 آگوست است، زمانی که زمین از متراکم ترین و غبارآلودترین بخش این آوارها عبور می کند. در سال‌های بدون مهتاب، نرخ شهاب‌ها بیشتر به نظر می‌رسد و در سال‌های طغیان (مانند 2016)، این نرخ می‌تواند به 150 تا 200 شهاب در ساعت برسد.

به گفته ناسا، شما می توانید انتظار داشته باشید که در طول اوج بارش به طور میانگین تا 100 شهاب در ساعت را ببینید.

یک شهابواره معمولی برساوشی (که در فضا به آن گفته می‌شود) با سرعت 133200 مایل در ساعت (214365 کیلومتر در ساعت) هنگامی که با جو زمین برخورد می‌کند (و سپس شهاب نامیده می‌شود) حرکت می‌کند. بیشتر شهابواره ها کوچک هستند و به اندازه یک دانه شن هستند. تقریباً هیچ یک از قطعات به زمین اصابت نمی کند، اما اگر برخورد کند، به آن شهاب سنگ می گویند.

شهابهای برساووشی مواد داغی هستند که دمای آنها به بیش از 3000 درجه فارنهایت (1650 سانتیگراد) می رسد زیرا هر قطعه در جو حرکت می کند و هوای جلوی خود را فشرده و گرم می کند. بیشتر قطعات زمانی که حدود 60 مایل (97 کیلومتر) از زمین فاصله دارند قابل مشاهده هستند.

چه چیزی باعث بارش شهابی برساووشی می شود؟
نمودار مسیر مدار دنباله دار سویفت-تاتل و عبور زمین از این مسیر را نشان می دهد، هنگامی که از غبارآلودترین منطقه عبور می کند، بارش شهابی برساووشی را تجربه می کنیم.

هر سال زمین از مسیر دنباله دار سویفت تاتل می گذرد. اوج بارش شهابی برساوشی زمانی رخ می دهد که زمین از متراکم ترین و غبارآلودترین منطقه عبور می کند.

بارش شهابی برساوشی توسط دنباله دار سوئیفت-تاتل ایجاد می شود.

سوئیفت-تاتل به طور مستقل توسط دو ستاره شناس، لوئیس سویفت و هوراس تاتل، در سال 1862 کشف شد. زمانی که آخرین بار در سال 1992 از کنار زمین عبور کرد، آنقدر ضعیف بود که با چشم غیر مسلح دیده نمی شد. عبور بعدی، در سال 2126، می‌تواند آن را به یک دنباله‌دار با چشم غیرمسلح شبیه درخشندگی دنباله‌دار هیل باپ در سال 1997 تبدیل کند، البته به شرط اینکه پیش‌بینی‌ها درست باشد.

دنباله دار سوئیفت-تاتل بزرگترین جرمی است که به طور مکرر از کنار زمین می گذرد. هسته آن حدود 16 مایل (26 کیلومتر) عرض دارد. آخرین بار در سال 1992 در طول گردش خود به دور خورشید از نزدیک زمین عبور کرد و بار بعدی در سال 2126 خواهد بود.

وقتی به تماشای بارش شهابی می‌نشینید، در واقع می‌بینید که تکه‌های بقایای دنباله‌دار هنگام ورود به جو گرم می‌شوند و در یک انفجار درخشان نور می‌سوزند و مسیری واضح را در آسمان طی می‌کنند که در فاصله ۳۷ مایلی به گفته ناسا (59 کیلومتر) در ثانیه حرکت می‌کنند.

بارش شهابی برساووشی کجاست؟

نمودار کانون تابش برساووشی واقع در زیر صورت فلکی ذات الکرسی را نشان می دهد. به نظر می رسد که شهاب ها از صورت فلکی برساوشی می آیند.

به نظر می رسد که بارش شهابی برساوشی از صورت فلکی برساوش می آید.

بارش شهابی برگرفته از صورت فلکی است که به نظر می رسد شهاب ها از آن سرچشمه می گیرند. از منظر زمین، به نظر می رسد که برساوشیها تقریباً از جهت صورت فلکی برساوش نیمکره شمالی می آیند.

شما می توانید بارش شهابی برساوشی را به بهترین شکل در نیمکره شمالی و تا عرض های جغرافیایی میانه جنوبی ببینید و تنها چیزی که برای تماشای بارش نیاز دارید تاریکی، جایی راحت برای نشستن و کمی صبر است.

برای یافتن بارش شهابی برساوشی، به دنبال نقطه‌ای در آسمان بگردید که به نظر می‌رسد از آنجا سرچشمه می‌گیرند که به عنوان کانون تابش شناخته می‌شود. به گفته ناسا، کانون تابش برساوشیها در صورت فلکی برساوش است. اگرچه برساوش ساده‌ترین راه برای یافتن نیست، اما به راحتی از صورت فلکی درخشان‌تر و متمایزتر ذات الکرسی در آسمان شب پیروی می‌کند. بارش شهابی نام خود را از صورت فلکی که از آن تابش می کند گرفته شده است، صورت فلکی منشأ شهاب ها نیست.

در این نوردهی 30 ثانیه ای، یک شهاب در طول بارش شهابی سالانه برساوشی، چهارشنبه، 11 آگوست 2021، در اسپراس ناب، ویرجینیای غربی، در آسمان می گذرد.
(اعتبار تصویر: بیل اینگالز/ناسا)

برای دیدن بهتر بارش شهابی برساوشی، به تاریک ترین مکان ممکن بروید. شما نیازی به تلسکوپ یا دوربین دوچشمی ندارید زیرا راز این است که تا حد امکان به آسمان نگاه کنید و حدود 30 دقیقه زمان بگذارید تا چشمان شما با تاریکی سازگار شوند.

گرم نگه داشتن و راحت بودن، کلید موفقیت در شب شکار شهاب است. برای دیدن بهترین بارش شهابی برساوشی، به تاریک ترین مکان ممکن بروید و به عقب تکیه دهید و استراحت کنید.

بهترین زمان برای مشاهده بارش شهابی برساوشی چه زمانی است؟
بهترین زمان برای جست‌وجوی شهاب‌ها در ساعات قبل از سحر است.

بیاموزید که چرا بارش های شهابی معروف مانند بارش شهابی برساوشی و اسدی هر ساله رخ می دهد [اینفوگرافیک کامل را اینجا ببینید]. (اعتبار تصویر: کارل تیت، مشارکت کننده SPACE.com)

روزهای اوج بارش معمولاً بهترین زمان برای دیدن آسمان پر از شهاب های درخشان است. برای دیدن شهاب ها به بالا و شمال نگاه کنید. کسانی که در عرض های جغرافیایی جنوبی قرار دارند می توانند برای دیدن شهاب های بیشتر به سمت شمال شرقی نگاه کنند.

به گفته AMS، تماشاگران آسمانی که به دنبال بارش شهابی برساوشی هستند، ممکن است با برخی از شهاب‌سنگ‌های سرگردان از بارش شهابی دلتای دلوی جنوبی برخورد کنند که در اواخر جولای به اوج خود می‌رسد. اگرچه دلتاهای دلوی جنوبی به بهترین وجه از نیمکره جنوبی دیده می شوند، اما گاهی اوقات می توانند برای کسانی که در عرض های جغرافیایی میانی در نیمکره شمالی هستند قابل مشاهده باشند.

آیا دنباله دار SWIFT-TUTTLE می تواند با زمین برخورد کند؟
یک ستاره‌شناس که مدار سوئیفت تاتل را محاسبه می‌کرد، یک بار پیشنهاد کرد که می‌تواند در سال 2126 به طور خطرناکی به زمین نزدیک شود و احتمالاً با این سیاره برخورد کند. با این حال، تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد که این دنباله‌دار برخوردی نخواهد داشت.

عبور سوئیفت-تاتل از کنار زمین در سال 3044 می تواند آن را تا یک میلیون مایلی سیاره ما برساند. این فاصله کمی بیش از دو برابر فاصله زمین تا ماه است که باعث می شود دنباله دار از نظر نجومی بسیار نزدیک باشد.

سالی استفنز، نویسنده آغازگر، اضافه کرد که عدم قطعیت به این دلیل به وجود آمد که پیش‌بینی‌های اولیه برای مسیر سوئیفت-تاتل در فضا تنها از سه ماه رصد در دهه 1860، زمانی که دنباله‌دار برای اولین بار کشف شد، به دست آمد.

در دهه 1970، اخترشناسان متوجه شدند که تعداد بارش شهابی سالانه برساوشی در حال افزایش است و نشان می‌دهد که دنباله‌دار به زودی ظاهر خواهد شد. استفنز نوشت: “اما دیده نشد و اندکی پس از آن، فعالیت شهاب‌های برساوشی به شدت کاهش یافت. ستاره‌شناسان از خود می‌پرسیدند که آیا این دنباله‌دار به نوعی کنار رفته است.”

برایان مارسدن، که ستاره شناس مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان بود، در سال 1973 پیشنهاد کرد که سوئیفت-تاتل ممکن است همان دنباله‌داری باشد که در سال 1737 توسط یک مبلغ یسوعی در چین دیده شد.
مارسدن پیشنهاد کرد که این دنباله دار در سال 1992 بازگردد، که اینطور هم شد، اما نزدیکترین فاصله آن 17 روز از پیش بینی او بود. او به اصلاح محاسباتش ادامه داد. اگرچه او در ابتدا یک برخورد احتمالی را در سال 2126 پیش‌بینی کرد، اما سابقه تاریخی را بررسی کرد و مشاهداتی از یک دنباله‌دار در مسیری مشابه حداقل در سال 188 پس از میلاد یافت.

استفنز نوشت: “محاسبات جدید او نشان می دهد که دنباله دار سویفت تاتل در سفر بعدی خود به درون منظومه شمسی، از فاصله 15 میلیون مایلی ززمین عبور خواهد کرد.”

ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
Perseid meteor shower 2024: when, where and how to see it
https://www.space.com/32868-perseid-meteor-shower-guide.html