یک سوم از رایجترین سیارات کهکشان ممکن است در منطقه قابل سکونت باشند!!

اعتبار: دامنه عمومی Pixabay/CC0

خورشید آشنا، گرم و زرد ما در کهکشان راه شیری نادر است. متداول‌ترین ستارگان بسیار کوچک‌تر و خنک‌تر هستند و حداکثر نیمی از جرم خورشید ما را دارند. بیلیونها سیاره به دور این ستاره‌های کوتوله رایج در کهکشان ما می‌چرخند.

برای گرفتن گرمای کافی برای قابل سکونت، این سیارات باید بسیار نزدیک به ستاره‌های کوچک خود جمع شوند که آنها را مستعد نیروهای جزر و مد شدید می‌کند.

در یک تحلیل جدید بر اساس آخرین داده‌های تلسکوپ، اخترشناسان دانشگاه فلوریدا کشف کرده‌اند که دو سوم سیارات اطراف این ستاره‌های کوچک در همه جا حاضر می‌توانند توسط این امواج جزر و مدی برشته شده و آنها را نابود کنند. اما این امر باعث می‌شود که یک سوم سیاره‌ها – صدها میلیون عدد در سراسر کهکشان – که می‌توانند در مدار طلایی به اندازه کافی نزدیک و ملایم باشند تا آب مایع را نگه دارند و احتمالاً حیات را در خود جای دهند.

استاد نجوم UF سارا بالارد و دانشجوی دکترا شیلا سیگر یافته‌های خود را در  29 می در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر کردند. بالارد و سیجر مدت‌هاست که سیارات فراخورشیدی را مطالعه کرده‌اند، آن جهان‌هایی که به دور ستارگانی غیر از خورشید می‌چرخند.

ساگر گفت: «من فکر می‌کنم این نتیجه برای دهه آینده تحقیقات سیارات فراخورشیدی بسیار مهم است، زیرا چشم‌ها به سمت این جمعیت از ستارگان تغییر می‌کنند. این ستارگان اهداف عالی برای جستجوی سیارات کوچک در مداری هستند که در آن می‌توان تصور کرد که آب ممکن است مایع باشد و بنابراین سیاره ممکن است قابل سکونت باشد.

سیجر و بالارد خروج از مرکز نمونه‌ای از بیش از 150 سیاره را در اطراف این ستاره‌های کوتوله M اندازه‌گیری کردند که تقریباً به اندازه مشتری هستند. هرچه یک مدار بیضی‌تر باشد، برون‌مرکزتر است. اگر سیاره‌ی به اندازه کافی نزدیک به ستاره خود بچرخد، تقریباً در فاصله‌ای که عطارد به دور خورشید می‌چرخد، یک مدار خارج از مرکز می‌تواند آن را تحت فرآیندی قرار دهد که به عنوان گرمایش جزر و مدی شناخته می‌شود. همانطور که سیاره با تغییر نیروهای گرانشی در مدار نامنظم خود کشیده و تغییر شکل می‌دهد، اصطکاک آن را گرم می‌کند. در نهایت، این امر می‌تواند سیاره را بپزد و تمام شانس داشتن آب مایع را از بین ببرد.

بالارد می‌گوید: «فقط برای این ستاره‌های کوچک است که منطقه قابل سکونت به اندازه کافی نزدیک است تا این نیروهای جزر و مدی مرتبط باشند.

داده‌ها از تلسکوپ کپلر ناسا به دست آمده است، که اطلاعاتی را در مورد سیارات فراخورشیدی هنگام حرکت در مقابل ستارگان میزبان خود ثبت می‌کند. بالارد و سیجر برای اندازه‌گیری مدار سیارات، به‌ویژه بر روی مدت زمانی تمرکز کردندکه سیارات طول می‌کشد تا روی ستاره‌ها حرکت کنند. مطالعه آنها همچنین بر داده‌های جدید تلسکوپ گایا تکیه کرد که فاصله تا بیلیونها ستاره در کهکشان را اندازه گیری کرد.

ساگر گفت: “فاصله واقعاً بخش کلیدی اطلاعاتی است که قبلاً از دست داده بودیم و به ما امکان می‌دهد اکنون این تجزیه و تحلیل را انجام دهیم.”

سیجر و بالارد دریافتند که ستارگان دارای سیاره های متعدد، بیشترین احتمال را دارند که مدارهای دایره ای داشته باشند که به آنها اجازه می‌دهد آب مایع را حفظ کنند. ستارگانی که فقط یک سیاره داشتند، بیشترین احتمال را داشتند که جزر و مدهای افراطی را ببینند که سطحشان را نابود کند.

از آنجایی که یک سوم سیارات در این نمونه کوچک دارای مدارهای ملایمی برای میزبانی بالقوه آب مایع بودند، احتمالاً به این معنی است که کهکشان راه شیری صدها میلیون هدف امیدوارکننده برای کاوش برای یافتن نشانه‌های حیات در خارج از منظومه شمسی دارد.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

One-third of galaxy’s most common planets could be in habitable zone

by University of Florida MAY 29, 2023

https://phys.org/news/2023-05-one-third-galaxy-common-planets-habitable.html