قلب آهنی ماه برای اولین بار آشکار شد

این یافته ها جزئیات ساختار درونی ماه را آشکار می‌کند.

نموداری که مقطعی از ماه را در منطقه تقریبی نشان می‌دهد که ماموریت آپولو 11 روی سطح ماه فرود آمد. (اعتبار تصویر: NASA/Géoazur/Nicolas Starter/Robert Lea)

حدود 20 سال پیش، دانشمندان توانستند از چرخش ماه برای تعیین وجود یک هسته بیرونی سیال استفاده کنند، اما اندازه نسبتا کوچک هسته داخلی، بررسی آن را دشوارتر کرد.

اکنون، تحقیقات جدید قلب ماه را که قبلاً هرگز دیده نشده، نشان داده است. ماه هسته‌ای جامد دارد که مانند زمین از آهن تشکیل شده است. این یافته‌ها جزئیات ساختار درونی ماه را که قبلاً پنهان شده بود، آشکار می‌کند و می‌تواند توضیح دهد که چرا مواد غنی از آهن در پوسته ماه وجود دارد.

تحقیقات درونی عمیق ماه توسط دانشمندانی از CNRS، دانشگاه کوت دازور، رصدخانه کوت دازور، دانشگاه سوربن، و رصدخانه پاریس-PSL انجام شد و ردپای ماموریت آپولو 11 را دنبال می‌کند. یک قرن پیش راه را برای بررسی‌های زمین شناسی از ماه هموار کرد.

شکل‌گیری و تکامل ماهواره طبیعی زمین هنوز برای دانشمندان معمایی است و بحث‌ها همچنان پیرامون ماهیت لایه‌های عمیق‌تر آن – بحث‌هایی که این مطالعه می‌تواند حل کند.

تیم پشتیبان این تحقیق با استفاده از داده‌های چندین ماموریت فضایی و فرآیندی به نام برد لیزری که فاصله بین سطح زمین و ماه را دقیقاً اندازه‌گیری می‌کند، دریافتند که هسته بیرونی ماه روی یک هسته داخلی جامد وجود دارد. به نظر می‌رسد این هسته داخلی از فلزی با چگالی شبیه آهن تشکیل شده است و عرض آن در حدود 310 مایل (500 کیلومتر) است که آن را تقریباً 15 درصد اندازه ماه می‌کند.

علاوه بر این کشف، محققان همچنین شواهدی یافتند که از این ایده حمایت می‌کند که مواد موجود در لایه‌ای بین هسته ماه و پوسته آن به نام گوشته، همزمان با تکامل ماه از زمان شکل‌گیری خود به اطراف حرکت می‌کنند.

این فرآیند که واژگونی گوشته ماه نامیده می‌شود، می‌تواند توضیح دهد که چرا عناصر غنی از آهن در سطح ماه یافت می‌شوند، زیرا مواد گوشته به عنوان سنگ‌های آتشفشانی باقی مانده در پوسته ماه به سمت بالا منتقل می‌شوند. مواد موجود در این سنگ که خیلی متراکم بودند، سپس از طریق مواد پوسته سبکتر به مرز هسته و گوشته فرو می‌روند.

این یافته‌ها در نهایت ممکن است به حل معمای دیگری در مورد تکامل ماه کمک کند، یعنی چه چیزی باعث شد میدان مغناطیسی ماه که زمانی ۱۰۰ برابر قوی‌تر از زمین امروزی بود، تقریباً به طور کامل از بین برود.

این تیم در مقاله‌ای که در 3 می در مجله Nature منتشر شد، می‌نویسد:

“نتایج ما تکامل میدان مغناطیسی ماه را به لطف نشان دادن وجود هسته داخلی زیر سوال می‌برد و از سناریوی واژگونی گوشته جهانی پشتیبانی می‌کند که بینش‌های قابل توجهی در مورد جدول زمانی بمباران ماه در اولین بیلیون سال منظومه شمسی به ارمغان می‌آورد.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

The moon’s heart of iron revealed for the 1st time

By Robert Lea

https://www.space.com/moon-core-heart-of-iron-1st-look