زمان را با استفاده از آبگردان بزرگ بگویید!! مشاهده گذر سرس از مقابل کهکشان ام 100!!

باتری گوشی شما تمام شده است؟ یاد بگیرید چگونه با دب اکبر زمان را تشخیص دهید. همچنین، گذر سرس را از مقابل کهکشان مارپیچی درخشان M100 از دست ندهید.

ساعت دب اکبر در اواسط ماه مارس هنگام شب آسمان صعود می‌کند. با استفاده از پولاریس و ستارگان اشاره‌گر آبگردان می‌توانید یک ساعت ساده بسازید.

باب کینگ

زمان گویی خیلی به عقب برمی‌گردد. انسانهای اولیه به منظور نشان دادن گذر زمان، حرکتهای روزانه و شبانه خورشید و ماه را تماشا می‌کردند. حتی سایه چوبی که به زمین خورده می‌تواند به عنوان یک ساعت بدوی عمل کند. اولین دستگاه‌های زمان‌سنج ساخته شده، ساعت‌های آفتابی و ساعت‌های آبی بودند. در یک ساعت آبی، آب از سوراخی در ته یک ظرف به ظرف دیگر می‌چکید. ساعت‌های برجی که ساعت را با ناقوس‌های به صدا در‌آمده، اعلام می‌کردند در اواخر قرن سیزدهم ظاهر شدند. ساعتهایی با چهره‌ها و عقربه‌های آشنا در دهه 1700 ظاهر شدند.

سیصد سال بعد، تلفن‌های همراه و ساعت‌های دیجیتال به ما کمک می‌کنند تا زمان را پیگیری کنیم. تلفن‌های همراه زمان خود را مستقیماً از ماهواره‌های موقعیت‌یابی جهانی (GPS) یا از طریق نزدیک‌ترین برج تلفن همراه دریافت می‌کنند که از جی‌پی‌اس نیز استفاده می‌کند. هر یک از 31 ماهواره جی‌پی‌اس فعلی (حداقل 24 ماهواره در هر زمان فعال هستند) دارای چندین ساعت اتمی هستند که زمان را در 100 بیلیونیوم ثانیه تعیین می‌کنند.

در این تصویر نمایی از 24 ماهواره جی پی اس مشاهده می‌کنید که در اطراف زمین می‌چرخند. تعداد ماهواره هایی که از یک نقطه معین روی سطح زمین (در اینجا طلایی، کلرادو) در نظر گرفته می‌شوند با گذشت زمان تغییر می کند. این ماهواره‌ها دارای ساعتهای اتمی پایداری هستند که زمان و موقعیت جغرافیایی دقیقی را برای گیرنده‌های جی‌پی‌اس از جمله تلفنهای همراه، در هر نقطه از زمین فراهم می‌کند.

Paulsava / CC BY-SA 4.0

ساعت‌های اتمی طول یک ثانیه را اندازه‌گیری می‌کنند – واحد اصلی تمام زمان‌سنجی مدرن – زمانی است که طی 9192631770 انتقال از ایزوتوپ سزیم-133 از حالت انرژی پایینتر به انرژی بالاتر، زمانی سپری می‌شود که توسط تشعشعات مایکروویو تحریک می‌شود. دور از تجربه روزمره ما از زمان، “ارتعاشات” بسیار دقیق هستند، ساعتهای اتمی دارای دقتی در حدود 100 میلیون سال به 1 ثانیه هستند.

اگرچه به میزان قابل توجهی دقیقتر است، اما روش باستانی برای تشخیص زمان توسط ستارگان هنوز هم شما را به راحتی می‌رساند. من دوست دارم بیشتر شب‌ها پیاده‌روی کنم، در انتهای مسیر خود به چپ بپیچم و به سمت شمال حرکت کنم. وقتی واضح است، من همیشه دب اکبر را می‌بینم. در بهار، آن هفت ستاره درخشان تقریباً در سرسو می‌چرخند. دو ستاره انتهای آبگردان، دبه و مراق، صورتواره‌‌ای به نام اشاره‌گرها را تشکیل می‌دهند. اگر یک خط خیالی از میان آنها رسم کنید که شما را به سمت ستاره قطبی، ستاره شمالی، هدایت می‌کند.

ساعت آبگردانی آوریل به جای استفاده از ستاره‌های اشاره‌گر آبگردان برای یافتن ستاره قطبی، خطی را در جهت مخالف ستاره شمالی از  اشاره‌گرها امتداد دهید تا عقربه ساعت یک ساعت 24 ساعته را درست کنید. در این مثال برای 25 آوریل، ساعت 24 را نشان می‌دهد. با استفاده از فرمول توضیح داده شده در زیر و افزودن یک ساعت به زمان صرفه‌جویی در نور روز، ساعت آبگردان بزرگ به ما می گوید که حدود 10 شب درآن تاریخ است.

استلاریوم با اضافات توسط باب کینگ

برای ساخت ساعت ستاره‌ای خود، از پلاریس شروع می‌کنیم و آن را به عنوان مرکز یک ساعت آنالوگ کلاسیک در نظر می گیریم. خطی که از ستاره شمالی تا اشاره‌گرها امتداد یافته است به عقربه ساعتی تبدیل می‌شود که هر 24 ساعت یک دایره را در آسمان شمال رسم می‌کند. یک ساعت آنالوگ معمولی 12 ساعت با ساعت ظهر/نیمه شب در بالا و 6 بعد از ظهر/صبح نشان می‌دهد. در پایین ساعت آسمان ما 24 ساعته کار می‌کند، بنابراین صفحه ساعت آن 24 ساعت با ساعت 24/0 در بالای صفحه و نقطه 12 ساعت در پایین است. همانطور که زمین می‌چرخد، عقربه ساعت با سرعت 15 درجه در ساعت به عقب (در خلاف جهت عقربه‌های ساعت) حرکت می‌کند.

در 20 جولای (حدود چهار ماه و نیم از 6 مارس)، اگر ساعت آبگردان  9:00 را نشان دهد، زمان را حل می کنیم: 0=9-9=(5/4*2)-9 ساعت اضافه کنید. برای زمان روشنایی روز و زمان صحیح حدود ساعت 1 بامداد به وقت محلی روز است.

استلاریوم با اضافات توسط باب کینگ

مانند یک ساعت شکسته که دو بار در روز زمان صحیح را نشان می‌دهد، ساعت آبگردان زمان صحیح را در 6 مارس نشان می‌دهد. در آن تاریخ، اگر عقربه ساعت پولاریس ـ اشاره‌گرها روی 22 باشد، ساعت 10 شب است. اگر 19 باشد، ساعت 7 بعد از ظهر است. برای تمام تاریخهای دیگر، از این معادله ساده استفاده کنید:

زمان = زمان آبگردان – (2 برابر تعداد ماه از 6 مارس)

به عنوان مثال، اگر در شب 25 آوریل به سمت شمال قرار بگیرید و متوجه شوید که عقربه ساعت آسمانی روی ساعت 24:00 است، زمان تقریبی این خواهد بود:

که 8/20 ساعت در ساعت 24 ساعته است =2/3-24= (ماه 6/1*2)ـ24= زمان

اعشار را به دقیقه (60*8/0) تبدیل کنید تا به 8:48 بعد از ظهر برسد. زمان استاندارد محلی (LST).

در 6 ژانویه، اگر ساعت 6 آبگردان را نشان دهد، زمان را تبدیل می‌کنیم:

2-=20-18=(10*2)-18. از 24 کم کنید تا به 22 برسید که به 10 شب ترجمه می‌شود.

زمان استاندارد محلی

استلاریوم با اضافات با اضافه شده توسط باب کینگ

هنگامی که ساعت تابستانی در حال اجرا است، به یاد داشته باشید که یک ساعت به ساعت آبگردانی اضافه کنید. وقتی این کار را انجام می‌دهیم، ساعت خام ما 9:48 شب را نشان می‌دهد. زمان محلی روز (LDT). زمان واقعی (براساس شبیه‌سازی کامپیوتری) ساعت 10 شب است، بنابراین این زمان بسیار نزدیک است.

در محاسبه ما، راه حل یک عدد مثبت بود. اگر پاسخ شما منفی است، آن را از نیمه شب (24) برای زمان صحیح کم کنید. بر اساس تجربه خودم با ساعت آبگردانی، در حدود 30 دقیقه آن را دقیق یافتم. به خاطر داشته باشید که زمان شما ممکن است بسته به موقعیت مکانی شما در منطقه زمانی شما تا حدودی متفاوت باشد – اگر در سمت غرب منطقه زمانی زندگی کنید، ساعت آسمانی ما کمی عقبتر از زمان واقعی خواهد بود و اگر در شرق باشید کمی جلوتر است.

در طول تاریخ بشر، دقت فزاینده در زمان‌سنجی پیشرفت فناوری و علم را به همراه داشته است. با این حال، نگاه کردن به گذشته و لذت بردن از دانستن اینکه چرخ‌دنده های آسمانی همچنان به زمزمه کردن ادامه می‌دهند، سرگرم کننده است.

گذر سرس از مقابل M100

از 26 تا 27 مارس کهکشان مارپیچی M100 را در صورت فلکی گیسو گذر می کند. موقعیت آن هر دو ساعت از ساعت 8 شب نمایش داده می‌شود. تا ساعت 2 بامداد EDT

استلاریوم با اضافات توسط باب کینگ

سرس، بزرگترین سیارک و یکی از پنج سیاره کوتوله، در 21 مارس با قدر 6.9 به وضعیت مقابله می‌رسد. هر جفت دوربین دوچشمی آن را به صورت یک “ستاره” نشان می‌دهد که به آرامی به سمت غرب در عرض گیسو نه چندان دور از دم شیر حرکت می‌کند. این منطقه از آسمان به خاطر انبوه کهکشان‌هایی که آماتورها به دنبال آن هستند، زمانی که برف‌ها در نهایت آب می‌شوند و بهار بازمی‌گردد، به خوبی شناخته شده است. خوشبختانه سرس در شب 26 تا 27 مارس مستقیماً از مقابل کهکشان مارپیچی درخشان M100 با قدر 9 عبور خواهد کرد. برای چند ساعت یک ظاهر ابرنواختر تلسکوپی درخشانی را تقلید می‌کند که از یکی از بازوهای کهکشان می‌تابد.

در بهار امسال مسیری را از میان کهکشانهای غنی گیسو در بخش شمالی خوشه دوشیزه قطع می‌کند. برای نمودار دقیق سرس و اطلاعات بیشتر درباره این سیاره کوتوله منحصر به فرد به astro.vanbuitenen مراجعه کنید:

http://astro.vanbuitenen.nl/minorplanet/Ceres

چقدر جالب است که فکر کنیم سرس علیرغم نزدیکی ظاهری آنها از فاصله 240 میلیون کیلومتری در مقایسه با 56 میلیون سال نوری کهکشان می‌درخشد. برای مدت کوتاهی نور آنها با مدی خیره کننده ترکیب می‌شود. یک تلسکوپ 4 اینچی به راحتی کهکشان را به صورت یک تکه فازی با هسته درخشان‌تر نشان می‌دهد، اما برای دیدن بازوهای مارپیچی حداقل به یک ابزار 8 اینچی نیاز دارید.

اگر آب و هوای بد شما را از پا درآورد، اخترشناس ایتالیایی، جیانلوکا ماسی، قصد دارد از 26 مارس ساعت 11 شب EDT، این گذر را به صورت زنده پخش کند (ساعت 3:00 UT، 27 مارس در سایت تلسکوپ مجازی).

برای ساخت ساعت آبگردانی می‌توانید به مطلبی در این مورد در سایت گروه ترویج علم خورشید به لینک زیر مراجعه کنید:

http://sunproject.ir/2021/01/18/%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%A2%D8%A8%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C/

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

TELL TIME WITH THE BIG DIPPER; SEE CERES TRANSIT M100

BY: BOB KING MARCH 15, 2023

https://skyandtelescope.org/astronomy-blogs/explore-night-bob-king/tell-time-with-the-big-dipper-see-ceres-transit-m100/