چگونه دانه‌های گرد و غباری اسرار یک سیارک را فاش می‌کنند!!

نمونه‌هایی از ایتوکاوا پس از جمع‌آوری توسط کاوشگر هایابوسا در سال 2010 به زمین بازگشتند.

دانه‌های گرد و غباری ریز هستند نه واقعا کوچیک کوچکتر از قطر یک مو. اما آنها بیلیونها سال قدمت دارند که برخی از اسرار سیارکها را آشکار می‌کند.

ذرات سیارکی ایتوکاوا نشان می‌دهد که برخی از این سنگهای فضایی بسیار قدیمی‌تر از آن چیزی هستند که تصور می‌شد و بسیار سختتر هستند.

و این امر می‌تواند به این معنی باشد که ما به راههای جسورانه‌تری برای جلوگیری از برخوردهای فاجعه‌بار با زمین نیاز داریم.

این سه نمونه در سال 2005 از ایتوکاوای بادام زمینی شکل در حدود 300 میلیون کیلومتر (186 میلیون مایل) از زمین جمع آوری شدند.

فضاپیمای ژاپنی هایابوسا پنج سال طول کشید تا آنها را همراه با صدها ذره دیگر از ایتوکاوا به زمین بازگرداند و دانشمندان از آن زمان تاکنون آنها را برای سرنخهایی تجزیه و تحلیل می کنند.

فرد جوردان، استاد دانشکده زمین و علوم سیاره‌ای دانشگاه کرتین، می‌خواست ببیند که این لکه‌ها چه چیزی را در مورد سن سیارک‌هایی مانند ایتوکاوا نشان می‌دهند.

اینها زمانی تشکیل می‌شوند که سیارکهای جامد با هم برخورد می‌کنند و قطعات به وجود آمده در ساختارهای جدید جمع می‌شوند.

تصور می‌شود سیارک‌های جامد چند صد میلیون سال عمر داشته باشند و به تدریج در اثر برخوردهای مداوم زمین‌خورده می‌شوند.

اما سیارک‌های قلوه‌سنگی ساختار بسیار متفاوتی دارند که از سنگ، غبار، سنگریزه و یک فضای خالی تشکیل شده‌اند و توسط نیروی گرانشی اجزای مختلفشان در کنار هم نگه داشته می‌شوند.

جوردان گفت: «این شبیه یک بالشتک فضایی غول‌پیکر است و کوسن‌ها در جذب شوک خوب هستند.

برای اینکه بفهمند چقدر خوب هستند، تیم ساختارهای کریستالی را در نمونه‌ها تجزیه و تحلیل کرد و به دنبال تغییر شکل‌های ناشی از ضربه‌ای بود که ایتوکاوا ایجاد کرد.

و آنها با اندازه‌گیری تجزیه پتاسیم به آرگون، نمونه‌ها را تاریخ گذاری کردند.

این روش‌ها نشان می‌دهند که ایتوکاوا حداقل 4.2 بیلیون سال پیش در اثر برخورد یک سیارک شکل گرفته است که ده برابر قدیمی‌تر از سیارک‌های جامد با اندازه مشابه پیش‌بینی می‌شود.

جردان گفت: «ما واقعاً شگفت زده شدیم.

منظورم این است که واقعاً، واقعاً قدیمی است، و من مطمئن هستم که برخی از همکارانم حتی آن را باور نمی‌کنند.»

این تحقیق که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، نتیجه‌گیری می‌کند که سیارک‌های قلوه‌سنگی در برابر ضربات مداومی که با آنها مواجه می‌شوند احتمالاً بسیار بیشتر از آنچه مقاوم هستند قبلاً تصور می‌شد.

جوردان گفت که این ممکن است به این معنی باشد که ما به راه‌های جدیدی برای مقابله با چنین سیارک‌هایی در مسیر برخورد با زمین نیاز داریم.

آزمایش دارت اخیر ناسا نشان داد که سیارک‌هایی مانند ایتوکاوا را می‌توان از مسیر خارج کرد، اما احتمالاً چندین سال زمان نیاز دارد.

یک سیارک فقط چند هفته پس از برخورد با زمین به رویکرد متفاوتی نیاز دارد و جوردان استدلال می‌کند که ممکن است به یک انفجار هسته‌ای نیاز باشد.

او با اشاره به فیلم علمی تخیلی 1998، با عجله اضافه کرد: «به سبک «آرماگدون» نیست.

موج شوک باید سیارک را از مسیر خارج کند.

جوردان گفت: “ما می‌توانیم داستانهای بزرگی مانند آن را از (چیزی) بسیار بسیار کوچک بدست آوریم، زیرا آن ماشینها، کاری که آنها انجام می‌دهند، اندازه‌گیری و شمارش اتمها است.”

“هر دانه‌ای داستان خاص خود را برای گفتن دارد.”

How three dust specks reveal an asteroid’s secrets

by Sara HUSSEIN JANUARY 29, 2023

https://phys.org/news/2023-01-specks-reveal-asteroid-secrets.html