یک دنباله‌دار بزرگ در ماه جولای از کنار زمین عبور می‌کند و شما ممکن است بتوانید آن را ببینید!!

تلسکوپ های خود را آماده کنید، اما هنوز روی یک دنباله‌دار به اندازه کافی درخشان حساب نکنید.

تصویری از دنباله‌دار C/2017 K2 PANSTARRS (K2) که در ژوئن 2017 توسط دوربین میدان وسیع تلسکوپ فضایی هابل 3 گرفته شده است. (اعتبار تصویر: NASA، ESA، و D. Jewitt (UCLA))

دنباله‌داری که برای اولین بار در سال 2017 در دوردست مشاهده شد، ممکن است به زودی در معرض دید منجمان آماتور قرار گیرد.

دنباله‌دار C/2017 K2 (PANSTARRS) که به اختصار K2 نامیده می‌شود، در آن زمان دورترین دنباله‌دار فعالی بود که تا به حال دیده شده بود، عنوانی که اخیراً به دنباله‌دار ابرنوردینلی-برنشتاین داده شد که سال گذشته کشف شد. اما حتی با یک امتیاز عالی، K2 مورد توجه قرار گرفته است. این دنباله‌دار شروع به پرتاب گاز و غبار در منظومه شمسی دورتر کرد، در حالی که برای دنباله‌دارها معمول‌تر است که در اطراف مدار مشتری، بسیار نزدیک‌تر، فعال شوند.

پنج سال بعد، این جسم یخی بالاخره در دسترس زمین و اخترشناسان آماتور آن قرار گرفت. نزدیکترین فاصله K2 به سیاره ما در 14 جولای خواهد بود و در 19 دسامبر به خورشید نزدیکتر خواهد شد.

با فرض اینکه K2 از سفر گرم خود جان سالم به در می‌برد و به روشن شدن ادامه می‌دهد، پیش‌بینی می‌شود که افراد با تلسکوپ‌های کوچک به زودی می‌توانند آن را ببینند.

این دنباله‌دار “باید تا قدر 8 یا حتی 7 بدرخشد که هنوز برای رویت چشم غیرمسلح بسیار کم نور می‌باشد.”

رصدگران با چشمان تیزبین معمولاً می‌توانند ستارگان قدر 6 را در شرایط تاریک آسمان بدون هیچ ابزار کمکی ببینند. در مورد این دنباله‌دار نیز برای شناسایی آن با تلسکوپ به مناطقی دور از آلودگی نوری نیاز خواهید داشت.

همانطور که دنباله‌دار به ما نزدیک می‌شود، رصدخانه‌های حرفه‌ای ممکن است بتوانند بفهمند که هسته آن چقدر بزرگ است. مشاهدات اولیه توسط تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی (CFHT) نشان داد که هسته K2 می‌تواند بین 18 تا 100 مایل (30 تا 160 کیلومتر) عرض داشته باشد. مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که ممکن است حداکثر 11 مایل (18 کیلومتر) باشد.

در سال 2017، تصاویر هابل مشخص کرد که کما (یا جو فازی) دنباله‌دار احتمالاً شامل اکسیژن، نیتروژن، دی‌اکسیدکربن و مونوکسید کربن است که با گرم شدن دنباله‌دار از جامد به گاز تبدیل می‌شود.

ناسا در آن زمان گفت، جستجوی آرشیوی تصاویر CFHT نشان داد که K2 حداقل در سال 2013 فعال بوده است، زمانی که بین مدارهای اورانوس و نپتون قرار داشت.

با این حال، همه پیش‌بینی‌ها برای فعالیت دنباله‌دار ممکن است تغییر کنند. دنباله‌دارها زمانی که به گرمای شدید و گرانش خورشید نزدیک می‌شوند، مستعد فروپاشی یا درخشان شدن غیرقابل پیش‌بینی هستند. با این حال، این ویژگی آنها را برای ستاره‌شناسانی جالب‌تر می‌کند که می‌خواهند بدانند چگونه دنباله‌دارها کنار هم قرار می‌گیرند.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

A huge comet will fly by Earth in July and you might be able to see it

By Elizabeth Howell 

https://www.space.com/giant-comet-k2-earth-flyby-telescope