میزبانی یک سیارک تروجان جدید در مدار زمین
زمین میزبان یک سیارک تروجان جدید در مدار زمین به دور خورشید است.
این تکه سنگ که 2020 XL5 نام دارد، دومین شی از نوع خود است که به طور قطعی شناسایی شده است. کشف آن نشان میدهد که شاید تروجانهای زمینی ممکن است رایجتر از آنچه میدانستیم باشند و بینش جدیدی در مورد این سنگهای مرموز ارائه میدهد.
مانند اولین تروجان، اخترشناسان پیشبینی میکنند که XL5 2020 حداقل به مدت 4000 سال در اطراف زمین باقی خواهد ماند و سپس به قسمتهای دیگر منتقل میشود.
دانشمندان در مقالهای جدید مینویسند: “کشف دومین سیارک تروجان زمین ممکن است دانش ما را در مورد پویایی این جمعیت گریزان افزایش دهد.” با مقایسه ماهیت مداری دو تروجان زمینی که تاکنون شناخته شدهاند، میتوانیم مکانیسمهایی را درک کنیم که به پایداری گذرای آنها اجازه میدهد.
سیارکهای تروجان سیارکهایی هستند (که به عنوان سیارات کوچک نیز شناخته میشوند) که مسیر مداری اجرام سیارهای بزرگتر در منظومه شمسی را به اشتراک میگذارند. آنها را میتوان در دو منطقه پایدار از نظر گرانشی یافت که بهعنوان نقاط لاگرانژ شناخته میشوند.
اینها مکانهایی هستند که کششهای گرانشی سیاره و خورشید با نیروی مرکزگرای هر جسم کوچکی در آن ناحیه کاملاً متعادل میشود تا اساساً آن را در جای خود نگه دارد.
همانطور که در نمودار زیر مشاهده میشود، هر سیستم دو جسم دارای پنج نقطه لاگرانژ است. بین زمین و ماه پنج نقطه و پنج مورد دیگر بین زمین و خورشید وجود دارد. نقاط لاگرانژ که در آن تروجانها یافت میشوند، مناطق L4 پیشرو و L5 دنبالهدار هستند.
نقاط لاگرانژ (تیم علمی ناسا/WMAP)
تروجانها در منظومه شمسی به خوبی شناخته شدهاند. مشتری، به طور طبیعی، بیشترین تعداد، با بیش از 11000 مستند را دارد، اما ما آنها را در حال تعامل با سیارات دیگر نیز یافتهایم. نپتون 32، مریخ 9 و اورانوس یک عدد دارد.
تروجان دیگر زمین، به نام 2010 TK7، تکهای سنگ است به وسعت حدود 300 متر (984 فوت) که در مدار L4 لاگرانژی پیشرو زمین در مداری نوسانی واقع شده است. هر چند این تروجان یک جسم ثابت دائمی نیست. در نهایت، در حدود 15000 سال، فعل و انفعالات گرانشی آن را از مدار کنونی خود خارج خواهد کرد.
XL5 2020 بسیار شبیه آن است. همچنین، در اطراف L4 واقع شده و به طور موقت در اطراف مدار زمین معلق خواهد ماند، با مشاهدات جدید که مدار آن را با جزئیات بسیار دقیقتر نشان میدهد. اما بسیار بزرگتر از همراه خود است.
مشاهدات جدید با استفاده از تلسکوپ تحقیقاتی اخترفیزیک جنوبی (SOAR) به اخترشناسان اجازه داده است که قطر آن را 1180 متر (3871 فوت) تشخیص دهند. ما همچنین اکنون میدانیم که چه نوع سیارکی است.
تونی سانتانا-روس، ستارهشناس از دانشگاه آلیکانته در اسپانیا، میگوید: «داده های SOAR به ما اجازه میدهد تا اولین تجزیه و تحلیل فتومتریک جسم را انجام دهیم که نشان داد که 2020 XL5 احتمالاً یک سیارک نوع C با اندازه بزرگتر از یک کیلومتر است.
سیارکهای نوع C (کربندار) رنگ تیرهتری دارند زیرا سرشار از کربن هستند. آنها همچنین پرشمارترین سیارکها در منظومه شمسی هستند. بیش از 75 درصد از تمام سیارکهای منظومه شمسی میتوانند کربنی باشند. آنها یکی از قدیمیترین اجرام منظومه شمسی هستند که ترکیبی شبیه به خود خورشید دارند.
این امر سیارکهای نوع C را به یک هدف جذاب برای مطالعه منظومه شمسی اولیه و شکلگیری سیارات و تروجانهای زمینی حتی بیشتر از آن تبدیل میکند. ما در حال حاضر چندین رصدخانه فضایی “پارک شده” در نقاط لاگرانژ زمین-خورشید داریم. داشتن یک سیارک نوع C که در نزدیکی آنها باشد، یک فرصت عالی خواهد بود.
با این حال ممکن است XL5 2020 اینطور نباشد. مدارش آن را تقریباً تا مریخ میبرد و از مسیر مداری زهره میگذرد. اما میتواند به ما نشان دهد که چگونه تروجانهای دیگر زمین را جستجو کنیم.
هر جسمی که به دور نقاط لاگرانژی بچرخد، مدام در حال حرکت است و بخش بسیار بزرگی از آسمان را برای جست و جوی اجرام نسبتاً کوچک باقی میگذارد. داشتن دو تروجان زمینی برای مطالعه به اخترشناسان ابزار بزرگتری برای محاسبه آن مدارها میدهد.
به نوبه خود، این امر میتواند به ما کمک کند تا جمعیتی متشکل از صدها تروجان زمین را پیدا کنیم که در تاریکی در کمین هستند.
سزار بریسنو، ستارهشناس از NOIRLab بنیاد ملی علوم میگوید: «اگر بتوانیم تروجانهای زمینی بیشتری کشف کنیم و اگر برخی از آنها بتوانند مدارهایی با انحنای کمتر داشته باشند، ممکن است دسترسی به آنها ارزانتر از ماه ما باشد».
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
It’s Official! A New Trojan Asteroid Has Been Discovered Sharing Earth’s Orbit
MICHELLE STARR 1 FEBRUARY 2022
https://www.sciencealert.com/it-s-official-a-second-trojan-asteroid-has-been-confirmed-sharing-earth-s-orbit