دانشمندان شواهد کلاس جدیدی از سحابی‌های کهکشانی را تایید کردند!!
برای این تصویر سحابی کهکشانی، 120 نوردهی باید ترکیب می‌شد تا زمان کلی نوردهی 20 ساعتی به دست آید. این تصاویر طی چند ماه در برزیل گرفته شده است. اعتبار: Maicon Germiniani
برای اولین بار، دانشمندان – با شروع یک کشف توسط آماتورهای علمی – موفق به تأیید شواهدی برای یک پوسته کاملاً توسعه یافته از یک سیستم پوشش مشترک (CE)، مرحله پوشش مشترک یک سیستم ستاره‌ای دوتایی شدند.
ستارگان عادی در اواخر عمر خود به صورت ستارگان غول سرخ متورم می‌شوند. از آنجایی که بخش بسیار بزرگی از ستارگان، دوتایی هستند، این امر بر تکامل در پایان عمر آنها تأثیر می‌گذارد. در سیستم‌های دوتایی نزدیک، قسمت بیرونی متورم یک ستاره به عنوان یک پوشش مشترک در اطراف هر دو ستاره ادغام می‌شود. با این حال، درون این پوشش گازی، هسته‌های دو ستاره عملاً دست نخورده هستند و تکامل خود را مانند ستارگان مستقل دنبال می‌کنند.”
کشف به لطف ستاره‌شناسان آماتور
بسیاری از منظومه‌های ستاره‌ای توسط بقایای چنین تکاملی شناخته شده‌اند. خواص شیمیایی و فیزیکی آنها به عنوان اثر انگشت عمل می‌کند. همچنین، منظومه‌های ستاره‌ای که به تازگی در حال توسعه یک پوشش مشترک هستند، به دلیل درخشندگی خاص و زیادشان قبلاً کشف شده بودند. با این حال، پوشش کاملاً توسعه یافته یک CE و پرتاب آن به فضای بین ستاره‌ای تاکنون به این شکل مشاهده نشده بود.
“این پاکت‌ها برای درک ما از تکامل ستارگان در مرحله نهایی آنها اهمیت زیادی دارند. علاوه بر این، آنها به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم چگونه فضای بین ستاره‌ای را با عناصر سنگین غنی می‌کنند که به نوبه خود برای تکامل منظومه‌های سیاره‌ای مهم هستند.” احتمال کشف این سحابی‌ها کم است: “آنها برای میدان دید تلسکوپ‌های مدرن بیش از حد بزرگ هستند و در عین حال بسیار کم نور هستند. علاوه بر این، عمر آنها نسبتا کوتاه است، حداقل زمانی که در نظر گرفته شود با مقیاس‌های زمانی کیهانی، تنها چند صد هزار سال است.”
نقطه شروع این کشف منحصر به فرد گروهی از منجمان آماتور آلمانی-فرانسوی است: آنها با کار پر زحمت تصاویر آسمانی تاریخی را به دنبال اجرام ناشناخته در آرشیوهای دیجیتالی شده فعلی جست و جو کردند و سرانجام قطعه‌ای از یک سحابی را بر روی صفحات عکاسی دهه 1980 یافتند.
همکاری بین‌المللی معما را حل می‌کند
این گروه با کارشناسان علمی بین المللی از جمله دپارتمان فیزیک نجومی و ذرات در دانشگاه اینسبروک، تماس گرفتند. محققان در اینسبروک با گردآوری و ترکیب مشاهدات 20 سال گذشته، که از آرشیو عمومی تلسکوپ‌های مختلف و با داده‌های چهار ماهواره فضایی مختلف سرچشمه می‌گیرد، توانستند اولین فرض خود، یعنی کشف یک سحابی سیاره‌ای ناشی از بقایای ستارگان در حال مرگ وسعت عظیم این سحابی سرانجام با کمک اندازه‌گیری‌های انجام شده توسط تلسکوپ‌ها در شیلی آشکار شد. دانشمندان در ایالات متحده سرانجام این مشاهدات را با طیف‌نگار تکمیل کردند. قطر ابر اصلی 15.6 سال نوری است (تقریباً 1 میلیون بار بزرگتر از فاصله زمین تا خورشید و بسیار بزرگتر از فاصله خورشید ما تا نزدیکترین ستاره همسایه‌اش). از آنجایی که این جسم کمی بالاتر از کهکشان راه شیری قرار دارد، سحابی می‌تواند تا حد زیادی بدون مزاحمت توسط ابرهای دیگر در گاز اطراف رشد کند.
مدل کلاس جدید سحابی‌های کهکشانی
با ترکیب همه این اطلاعات، محققان موفق به ایجاد مدلی از این شی شده‌اند. از یک سیستم دوتایی نزدیک از یک ستاره کوتوله سفید 66500 درجه و یک ستاره معمولی با جرم کمی کمتر از خورشید تشکیل شده است. هر دو تنها در 8 ساعت و 2 دقیقه و در فاصله 2.2 شعاع خورشیدی به دور یکدیگر می‌چرخند. به دلیل فاصله کم، ستاره همدم، با دمای تنها حدود 4700 درجه، به شدت در سمت رو به کوتوله سفید گرم می‌شود که منجر به پدیده‌های شدید در طیف ستاره و تغییرات بسیار منظم در روشنایی می‌شود. در اطراف هر دو ستاره یک پاکت غول‌پیکر وجود دارد که از مواد بیرونی کوتوله سفید تشکیل شده است. این ماده با جرمی بیش از یک خورشیدی، سنگین‌تر از کوتوله سفید و ستاره همدمش است و حدود 500000 سال پیش به فضا پرتاب شده است.
استفان کیمسوونگر می‌گوید: بخش دیگری از معمای مربوط به کشف کلاس جدید سحابی‌های کهکشانی هنوز حل نشده است: «حتی ممکن است که این منظومه مربوط به رصد جدیدی باشد که توسط ستاره‌شناسان کره‌ای و چینی در سال 1086 انجام شد. در هر صورت، موقعیت‌های مشاهدات تاریخی به خوبی با موقعیت‌های شیء ما مطابقت دارد که در اینجا توضیح داده شد.»
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
Scientists confirm evidence of a new class of galactic nebulae
by University of Innsbruck DECEMBER 21, 2021
https://phys.org/news/2021-12-scientists-evidence-class-galactic-nebulae.html