پرتاب دارت به فضا!!

ناسا قصد دارد سه شنبه شب ماموریت دارت را از پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ کالیفرنیا به فضا پرتاب کند. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، پرتاب در 23 نوامبر 2021انجام خواهد شد. برای تماشای زنده پرتاب، تلویزیون ناسا، برنامه ناسا یا کانال یوتیوب ناسا را ​​بررسی کنید.

ماموریت دارت دیدیموس B را هدف قرار می‌دهد

ناسا به زودی اولین ماموریت آزمایشی دفاع سیاره‌ای خود را به نام دارت (آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک) انجام خواهد داد. هدف از ماموریت دارت این است که به یک سیارک کوچک برخورد کند و مدار آن را به طور جزئی تغییر دهد. در دهه‌های اخیر، مشخص شده است که سیارک‌ها پتانسیل برخورد با زمین و ایجاد آسیب را دارند. ماموریت دارت آزمایشی برای زمانی است که زمین با یک سیارک ورودی روبرو می‌شود که سیاره ما را تهدید می‌کند. دارت در اواخر سال 2022 به محل برخورد به سیارک مورد نظر خود می‌رسد و اولین ماموریت زمینی در تاریخ ما خواهد بود که یک سیارک را منحرف می‌کند.

سیارک هدف دارت قمری از یک سیارک بزرگتر است. این سیارک بزرگ دیدیموس است که 2500 فوت (780 متر) قطر دارد. همدم آن، دیدیموس B یا دیمورفوس 525 فوت (160 متر) قطر دارد. اخترشناسان گفتند که از نوع سیارکی است که به طور غیرمنتظره‌ای ممکن است زمین را تهدید کند. به این دلیل که سیارک‌های بزرگتر  برخلاف این سیارک دیده می‌شوند و مدار آنها بهتر شناخته شده است.

دیدیموس خود به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک (PHA) طبقه‌بندی می‌شود. طبق تعریف، چنین سیارکهایی حداقل فاصله تقاطع مداری 0.05 واحد AU (واحد فاصله زمین-خورشید) یا کمتر و قدر مطلق 22+ یا کمتر دارند. به عبارت دیگر، تمام سیارک‌هایی که نمی‌توانند از فاصله 0.05 زمین تا خورشید به زمین نزدیک‌تر شوند – تقریباً 4650000 مایل (7480000 کیلومتر) – یا قطر آنها کمتر از حدود 500 فوت (140 متر) باشد، PHA محسوب نمی‌شوند.

سیارک بالقوه خطرناک بودن به این معنی نیست که دیدیموس در مسیر برخورد با زمین است. اما، در سال 2003، دیدیموس تنها کمی نزدیک‌تر از حداقل فاصله برایPHA ها قرار خواهد داشت و تنها در فاصله 0.048 واحد نجومی از کنار زمین خواهد گذشت. هنوز میلیون‌ها مایل با ما فاصله خواهد داشت.

این 14 تصویر راداری مربوط به 24 نوامبر 2003 است، زمانی که دیدیموس و قمر آن دیدیموس B از فاصله نسبتاً نزدیکی از زمین عبور کردند. ستاره‌شناسان از تلسکوپ آرسیبو در پورتوریکو برای انجام تصویربرداری راداری استفاده کردند. تصویر از Arecibo/NASA.

این ماموریت فقط یک آزمایش است

اما این ماموریت یک آزمایش است. این تنها آزمایشی از آنچه است که ممکن است روزی به یک برنامه دفاع سیاره‌ای تمام عیار تبدیل شود. دیدیموس و قمر آن دیدیموس B در حال حاضر تهدیدی برای زمین نیستند.

فضاپیمای دارت در حال یک ماموریت به دیدیموس است (ناسا آن را ماموریت ضربه‌گیر جنبشی می‌نامد). با سرعت تقریبی 4.1 مایل در ثانیه (6.6 کیلومتر بر ثانیه) عمداً خود را به قمر می‌زند. دارت از یک دوربین داخلی به نام DRACO و نرم‌افزار ناوبری مستقل پیچیده برای اندازه‌گیری اندازه و شکل دیدیموس B و ارائه نماهای دقیق از سایتی که در آن به سیارک برخورد خواهد کرد، استفاده خواهد کرد.

اگر ناسا دیدیموس B را از مدار معمولی خود خارج کند، آیا می‌تواند باعث شود  قمر – یا سیارک مادر بزرگ‌ترش یعنی دیدیموس در مسیر جدیدی قرار گیرد که احتمالاً می‌تواند تهدید بزرگ‌تری برای زمین باشد؟ دانشمندان پاسخ گفتند نه، نه دیدیموس و نه قمر آن به خاطر ماموریت دارت برای ما تهدیدی نخواهند داشت. اما این بدان معنا نیست که تکه‌های حاصل از برخورد به زمین برخورد نمی‌کنند.

این آزمایش توسط ناسا تلاشی برای حفظ امنیت ما است. تأثیر دارت بر روی دیدیموس B بسیار کم خواهد بود، اما هنوز برای اندازه‌گیری دانشمندان کافی است. همانطور که ناسا گفت:

دانشمندان فکر می‌کنند که این برخورد سرعت ماه را کسری از یک درصد تغییر می‌دهد و دوره مداری آن به دور سیارک بزرگ‌تر را چندین دقیقه تغییر می‌دهد که برای مشاهده و اندازه‌گیری توسط تلسکوپ‌های روی زمین کافی است.

ایده این است که اگر روزی می‌خواستیم یک سیارک کوچک را در مسیر برخورد با زمین کشف کنیم، باید تمرینی برای انحراف سیارک‌ها از خود داشته باشیم.

پس از برخورد دارت به قمر دیدیموس B، دانشمندان روی زمین تغییر در مدار آن در اطراف دیدیموس را اندازه‌گیری خواهند کرد. تصویر از  ناسا

شهاب‌سنگ‌های دارت یک جنبه جالب از ماموریت دارت است. برخی از دانشمندان بر این باورند که تکه‌هایی از سیارک در نهایت به زمین برخورد خواهند کرد. مقاله‌ای در 23 مارس 2020 در مجله علوم سیاره‌ای گفت:

از آنجایی که نزدیکترین مکان دیدیموس به مدار زمین تنها 6 میلیون کیلومتر است (حدود 16 برابر فاصله زمین تا ماه)، برخی از مواد پرتاب شده دیر یا زود راه خود را به سیاره ما باز می‌کنند و مشاهده این ذرات مانند شهابها انجام می‌شود.

پروژه دارت همچنین ممکن است نشان دهنده اولین شهاب‌سنگ‌های تولید شده توسط انسان باشد که به زمین می‌رسد.

دیدیموس A و دیدیموس B

سیارک دیدیموس A و همدمش دیدیموس B تا سال 1996 ناشناخته بودند تا زمانی که بررسی فضایی در رصدخانه ملی کیت پیک در آریزونا این جفت را شناسایی کرد.

دیدیموس B نزدیک به والد خود می‌چرخد و در فاصله کمی بیش از 1/2 مایل یا 1 کیلومتر در مدار خود می‌چرخد. حدود 12 ساعت طول می‌کشد تا قمر یک دور دیدموس را کامل کند. مانند ماه ما، این قمر به صورت جزر و مدی به دیدیموس قفل شده است و همیشه یک چهره را به سیارک نشان می‌دهد.

دانشمندان می‌گویند در حال حاضر، سیارک دوتایی دیدیموس به شدت با استفاده از تلسکوپ روی زمین رصد می‌شود. آنها می‌خواهند اندازه‌گیری های دقیقی از خواص آن را قبل از رسیدن دارت بدست آورند.

دارت با موشک فالکون 9 اسپیس‌ایکس از پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب خواهد شد. پس از جدا شدن از پرتابگر و بیش از یک سال گشت و گذار، در اواخر سپتامبر یا اوایل اکتبر 2022، زمانی که سامانه دیدیموس در حدود 7 میلیون مایلی (11 میلیون کیلومتری) زمین قرار دارد، قمر دیدیموس را رهگیری خواهد کرد. فاصله نسبتا نزدیک بین زمین و سیارک در آن زمان به دانشمندان اجازه می‌دهد تا سیارک را در زمان برخورد با تلسکوپهای زمینی و رادار سیاره‌ای مشاهده کنند. آنها نظاره گر خواهند بود و امیدوارند که تغییر در حرکتی که به ماه داده می‌شود را اندازه‌گیری کنند.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

DART mission to hit and move an asteroid to launch November 23-24

Posted by Kelly Kizer Whitt

November 22, 2021

https://earthsky.org/space/dart-mission-strike-move-asteroid-launch-2021/