تلسکوپ فضایی رومن ناسا 24 چشم موردنیاز خود را دریافت کرد !!
یک تکنسین یکی از ردیابهای رومن را در اختیار دارد. اعتبار: ناسا / کریس گان
تیم تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا اخیراً تمام 24 ردیاب موردنیاز مأموریت را با پروانه پرواز دریافت کرده است. هنگامی که رومن در اواسط دهه 2020 پرتاب میشود، این دستگاهها نور ستاره را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل میکنند، سپس به صورت تصاویر 300 مگاپیکسلی از قطعههای بزرگ آسمان رمزگشایی میشوند. این تصاویر به ستارهشناسان این امکان را میدهد تا مجموعه وسیعی از اشیاء و پدیدههای آسمانی را کشف کنند و ما را به حل بسیاری از اسرار کیهانی فشرده نزدیک کنند.
جان گیگاکس، مدیر سیستم تلسکوپ فضایی رومن در مرکز پروازهای فضایی گوددارد ناسا در گرینبلت، مریلند گفت: ” ردیابهای رومن به عنوان چشم تلسکوپ، تمام دانش ماموریت را امکانپذیر میسازند.” “اکنون، براساس نتایج آزمایش، تیم ما میتواند تأیید کند که این ردیابهای مادون قرمز تمام نیازهای اهداف رومن را برآورده کنند.”
هر آشکارساز دارای 16 میلیون پیکسل کوچک است که وضوح تصویر را برای ماموریت فراهم میکند. در حالی که 18 ردیاب در دوربین رومن گنجانده خواهد شد، شش مورد دیگر به عنوان قطعات یدکی واجد شرایط پرواز رزرو میشود.
گرگ ماسبی، یک محقق اخترفیزیکدان در گوددارد که به ارزیابی عملکرد رومن کمک میکند، گفت: “قلب آشکارسازهای رومن میلیونها فوتودایود جیوه-کادمیوم-تلوراید است که حسگرهایی هستند که نور را به یک جریان الکتریکی تبدیل میکنند – برای هر پیکسل یکی”. “یکی از دلایلی که ما این ماده را انتخاب کردیم این است که با تغییر مقدار کادمیوم، ما میتوانیم آشکارساز را طوری تنظیم کنیم که دارای یک طول موج قطع مشخص باشد. این امر به ما امکان میدهد بر روی طولموج های نوری که میخواهیم ببینیم دقیقتر تمرکز کنیم.”
این عکس 18 ردیاب رومن را نشان میدهد که در یک واحد آزمایش مهندسی سوار شدهاند. آرایه صفحه کانونی در Wide Field Instrument Roman قرار دارد – یک دوربین 300 مگاپیکسلی که تصاویر عظیمی از کیهان را ثبت میکند. اعتبار: ناسا / کریس گان
قطرات دقیقاً فقط 10 میکرون از هم فاصله داشتند – تقریباً به اندازه عرض یک الیاف پنبه معمولی. اگر یکی از ردیابهای رومن را به اندازه یک استخر شنای المپیک کوچک کنیم، اندازه لکههای ایندیوم کمتر از نیم اینچ است. این تراز دقیق، عملکرد هر یک از سنسورها را به طور مستقل تضمین میکند.
ماسبی گفت: “تیم رومن سالها برای شناسایی یک دستورالعمل بهینه برای ماموریت ردیابها صرف کرده است.” “خوشحال کننده است که میبینیم کار سخت تیم در این جنبه مهم فنی مأموریت به نتیجه رسیده است. ما نمیتوانیم منتظر بمانیم تا ببینیم تصاویر حاصل از این ردیابها درک ما از جهان را چگونه تغییر میدهد.”
پسر عموی چشم پهن هابل
ترکیب بسیاری از آشکارسازها و پیکسلها، دید گسترده و گستردهای به رومن میبخشد و ماموریت امکان ایجاد تصاویر مادون قرمز حدود 200 برابر بزرگتر از هابل را فراهم میکند. در حالی که همان سطح از جزئیات را نشان میدهد.
تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن یک رصدخانه نسل بعدی است که جهان مادون قرمز را از آن سوی مدار ماه بررسی میکند.
رومن با بهره گیری از مشاهدات پیشگامانه تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تکمیل تلسکوپ فضایی جیمز وب، پانوراماهای عظیم و با وضوح بالا از جهان مادون قرمز ایجاد خواهد کرد.
دومینیک بنفورد، دانشمند برنامههای رومن در مقر ناسا گفت: “فضا بسیار تاریک است و همه چیز با توجه به درجه حرارت خود نور مادون قرمز از خود منتشر میکند.” “تلسکوپ، دوربین و ردیابهای رومن همه باید خنک شوند تا تاریکتر از کیهانی باشند که به آن نگاه میکنند.”
از آنجا که ما میتوانیم نور مادون قرمز را به عنوان گرما تشخیص دهیم، آشکارسازهای رومن باید بیش از حد سرد -288 درجه فارنهایت (-178 درجه سانتیگراد) شوند. در غیراین صورت گرمای حاصل از اجزای خود فضاپیما باعث اشباع آشکارسازها میشود و در نتیجه تلسکوپ را کور میکند. یک رادیاتور گرمای اجزای فضاپیما را به دور از آشکارسازها به فضای سرد هدایت میکند و اطمینان حاصل خواهد کرد که رومن نسبت به سیگنالهای کم نور کهکشانهای دور و سایر اجرام کیهانی حساس خواهد بود.
ترکیبی از وضوح خوب و تصاویر عظیم رومن قبلاً هرگز در هیچ تلسکوپ فضایی امکانپذیر نبوده و تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن را در آینده به ابزاری ضروری تبدیل خواهد کرد.
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
NASA’s Roman Space Telescope selects 24 flight-quality heat-vision ‘eyes’
by Ashley Balzer, NASA’s Goddard Space Flight Center
https://phys.org/news/2021-06-nasa-roman-space-telescope-flight-quality.html