اوج بارش شهابی برساووشی
دمای دلپذیر تابستان، اوقات فراغت خانواده و بارش شهابی سالانه برساووشی همه گرد هم جمع شدهاند تا این هفته رویداد نجومی مشهور سال را رقم بزنند.
عکاس نجومی پتر هورالک این تصویر ترکیبی را از 407 شهاب برساووشی را با استفاده از عکسهای گرفته شده در مدت نه شب بین 6 تا 14 آگوست 2018، در رصدخانه کلونیکا در اسلواکی ثبت کرد. این تصویر، نزدیک به 450 ساعت پردازش نیاز داشت. برای تصویر کامل و داستان نحوه ساخت آن، به پتر هورکلک عکاسی بروید
اوج بارش شهابی برساووشی بامداد یکشنبه 22 مرداد 1402 خواهد بود.
بارش شهابی برساووشی مانند هیچ بارش دیگری نیست. هر ماه آگوست، در هوای مطبوع و دلپذیر باعث خروج از خانه و دیر رسیدن به آن میشود. علاوه بر این، بچهها هنوز در مدرسه نیستند و این باعث میشود که از این رویداد لذت ببرید. ترکیبی منحصر به فرد از شهابهای فراوان و در دسترس، آن را به یکی از بهترین موارد شناخته شده بارش شهابی در بین مردم تبدیل میکند.
کانون بارش شهابی برساووشی.
هرچه کانون بارش بالاتر باشد، شهابهای بیشتری در سراسر آسمان دیده میشوند.
شهابها مثل ریلها به نظر میرسد که از همان نقطه در آسمان میآیند. ریلها در نقطه ناپدید شدن آنها در افق دیده میشوند – همه در مسیرهای موازی حرکت میکنند. شهابهای نزدیک به کانون تابش (نقطه ناپدید شدن) به نظر میرسد که مستقیم به سمت شما میآیند. در حالی که آنهایی که از کانون بارش تابش دورتر هستند، به نظر میرسد که به طرفین میروند و مسیرهای طولانیتری دارند. CC SA 3.0 / Dual Freq
صد شهاب در ساعت حداکثر انتظار ایده آل از یک آسمان تاریک در یک شب بدون ماه است. اما با توجه به اینکه آلودگی نوری برای بسیاری از مکانهای سکونت ما یک واقعیت است، انتظار منطقیتر 30-50 شهاب در ساعت خواهد بود. تعداد شهابهایی که مشاهده خواهید کرد بستگی به میزان نور نقطهای از آسمان دارد که از کانون تابش میآیند. فعالیت بارش اوایل عصر کم است زیرا افق مانع رویت بیشتر شهابهایی میشود که در زیر کانون بارش هستند. اما حوالی نیمه شب، هنگامی که برساووش به حدود 30 درجه صعود کرده است، تعداد شهابها بالا میرود و صعود خود را تا طلوع آفتاب ادامه میدهد.
شهاب درخشان برساووشی از ساختمانهای موجود در همایش نجوم آماتوری Stellafane در Springfield ، ورمونت در سال 2010.
Sky & Telescope / Dennis di Cicco
در حالی که در یک صندلی راحتی راحت قرار دارید، مکانی را تا حد امکان تاریک انتخاب کنید. نیازی به مواجهه با کانون بارش بصورت مستقیم نیست زیرا شهابها در تمام آسمان ظاهر میشود.
بارش شهابی برساووشی بیشتر از هر بارش سالیانه دیگری آذرگویهای آتشین بیشتری را ایجاد میکند – شهاب هایی به اندازه زهره درخشان یا حتی بهتر.
کاتالان تاپاردل
همچنین میتوانید بارش را به صورت آنلاین در سایت پروژه تلسکوپ مجازی Gianluca Masi تماشا کنید:
همچنین از اطلاعات موجود در Instituto de Astrofísica de Canarias https://www.iac.es/
استفاده کنید.
زمین از مواد مداری باقی مانده توسط دنبالهدار سویفت ـ تاتل در اواسط ماه آگوست عبور میکند. وقتی سیاره ما به گرد و غبار و قطعات سنگی میرسد، آنها به شکل شهاب سنگ در جو شعلهور میشوند. برای مشاهده اینجا را کلیک کنید:
https://www.meteorshowers.org/
Visualization: Ian Webster / Data: NASA / CAMS / Peter Jenniskens (SETI Institute)
منشا بارش شهابی برساووشی از دنبالهدار 109P / Swift-Tuttle سرچشمه میگیرد که در سال 1862 توسط اخترشناسان آمریکایی لوئیس سویفت و هوراس پی تاتل کشف شد. این دنبالهدار 133 سال طول می کشد تا یک دور کامل به دور خورشید بزند و آخرین عبور خود را در سال 1992 انجام داد. در حال حاضر، بسیار دور است – بیش از 3.7 بیلیون مایل (6.0 بیلیون کیلومتر)، در حال حاضر بسیار فراتر از پلوتون میباشد- اما دوباره به منظومه شمسی در سال 2126 به عنوان یک شیء درخشان باز خواهد گشت.
علی رغم دور بودن فعلی، هر بار که سوئیفت تاتل به منظومه شمسی داخلی باز میگردد، گرمایش خورشیدی برخی از یخهای آن را ذوب میکند. ذرات اسیر شده در آن یخ، اعم از دانههای به اندازه شن و ماسه و … به صورت مواد باقی مانده در امتداد مدار دنبالهدار آزاد و ذخیره میشوند.
در ماه آگوست، زمین از مسیر دنبالهدار عبور میکند و به طور طولی از میان این اجسام عبور میکند به همان روشی که میخواهید در دل یک طوفان ناگهانی برف در آزادراه رانندگی کنید. اما به جای اینکه برف به شیشه ماشین بخورد و به طرفین پرت شود، مواد باقی مانده در مدار دنبالهدار با سرعتی بیش از 215000 کیلومتر در ساعت به جو سیاره برمیخورد و توسط گرمای اصطکاک حدود 100 کیلومتری بالای آن تبخیر میشود.
فیلمی از یک شهاب برساووشی در این کلیپ ویدیویی با حرکت آهسته در تاریخ 14 آگوست 2019 گرفته شده است، یک دنباله یونی درخشان به طول 0.7 ثانیه ایجاد کرده است.
ویکی پدیا / دامنه عمومی
گرمای شدید ناشی از عبور ذرات، مولکولهای هوا را در طول مسیر یونی میکند. هنگامی که این یونها مجددا ترکیب میشوند، انرژی در یک تابش کوتاه نور آزاد میشود. این نور از شهابسنگ تبخیر شده، رد شهابی را ایجاد میکند.
مقدار قطعه گرد و غبار و سنگهای شکسته شده توسط Comet Swift-Tuttle متفاوت است تا رشتههای مواد با تراکم و عرض مختلف ایجاد کند که تغییرات در بارش در طول زمان را به خود اختصاص میدهد.
این تصویر موقعیت دنبالهدار را برای 10 آگوست 2020 نشان داده است.
JPL / Horizons
از آنجا که قسمت انتهایی دنبالهدار فقط در مدار زمین قرار دارد، این امر باعث میشود که به صورت مکرر به سیاره ما نزدیک شود. این امر و اندازه بزرگ آن الهامبخش ستارهشناس رادیویی گریت ورسچور بود که آن را به عنوان “تنها شیء خطرناک شناخته شده برای بشریت” در کتاب خود در سال 1997 “تأثیر تهدیدآمیز دنبالهدارها و سیارکها” توصیف کرد. چیز خوبی که ما میتوانیم با خیال راحت از آن لذت ببریم.
اخترشناسان از وجود بارش شهابی برساووشی تا اواسط دهه 1830 آگاه نبودند، هنگامی که دو دانشمند آمریکایی – ادوارد هریک و جان لاک – به همراه آدولف کوئلت، بلژیک، در شب 9-10 آگوست تعداد غیرمعمول شهاب را مشاهده کردند. تحقیقات بعدی آنها وجود بارش با کانون بارش در برساووش را تأیید كرد.
اما این پایان داستان نبود. در مطالعات خود، هریك و كوئلت با مراجعه به یك كتابخانه انگلیسی توضیح دادند كه چگونه “اشکهای سوزاننده سنت لارنس” هر روز 10 آگوست در آسمان شب ظاهر میشود. قرنها بود كه كاتولیكها در آلمان و انگلیس تاریخ شهادت وی را در تاریخ 10 آگوست 258 یاد میكردند، وقتی ظاهرا لارنس شکنجه شده بود. آنچه که به عنوان یک داستان عامیانه عنوان شده بود، دلیلی بر ریشههای باستانی بارش شهابی برساووشی است. برای متن کامل داستان، این جا کلیک نمایید:
PERSEIDS PEAK AUGUST 11–12 — GET READY FOR THE SHOW
BY: BOB KING AUGUST 10, 2020
https://skyandtelescope.org/astronomy-news/perseids-peak-august-11-12-get-ready-for-the-show/