تا به امروز 4000 سیاره که دور سایر ستارگان می‌چرخند کشف شده‌اند. طبق آمار باید بیش از 100 میلیارد سیاره در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد. در دهه 1990 اکتشاف سیارات فراخورشیدی آغاز شده و همچنان ادامه دارد؛ بزرگ‌ترین انگیزه از جستجو برای یافتن آنان، یافتن سیاره‌ای است که حیات میکروبی در آن آغاز و تکامل یافته است.

یکی از اقدامات اصلی در یافتن سیارات فراخورشیدی سکونت‌پذیر یافتن ستار‌‌ه‌های مناسبی است که بتوانند از حضور ارگانیسم‌های پیچیده محافظت کنند. از آنجا که خورشید 4 میلیارد سال حیات بر روی زمین را پرورش داده و از آن مراقبت کرده، بررسی ستارگان خورشیدسان در اولویت قرار دارند؛ ستارگان خورشیدسان تنها 10 درصد از جمعیت راه شیری را تشکیل می‌دهند و نسبتا عمر کوتاهی دارند.
ارگانیسم‌های پیچیده از 500 میلیون سال پیش بر روی زمین به وجود آمده‌اند. از حضور نسل بشر بر روی زمین نیز تنها به اندازه یک چشم بر هم زدن کیهانی می‌گذرد: تنها 200000 سال! آینده بشر نامشخص است اما قطعا تا یک میلیارد سال آینده با افزایش گرمای زمین در اثر نیروی خورشید، زمین دیگر قادر به میزبانی نسل‌های پیشرفته‌تر حیات نخواهد بود. بنابراین می‌توان گفت که ستارگانی که کمی از خورشید سردتر باشند می‌توانند گزینه‌های بهتری باشند؛ این ستارگان سوخت خود را با سرعتی پایدار می‌سوزانند. این بازه زمانی فرصتی مناسب برای پیشرفت حیات رباتی می‌باشد. تعداد این ستارگان که در دسته ستارگان کوتوله K قرار دارند، سه برابر تعداد ستارگان خورشیدسان می‌باشد. بازه عمر اینگونه ستارگان 15 تا 45 میلیارد سال می‌باشد.
تعداد نوع دیگری از ستارگان که در دسته M قرار دارند بسیار زیاد بوده و ناحیه سکونت‌پذیرشان بسیار کوچک و در نزدیکی ستاره مادر قرار دارد. اما این کوتوله‌های سرخ اشعه X و فرابنفش شدیدی از خود ساطع می‌کنند. سیارات اطراف این ستارگان تحت تاثیر شعله‌های ستاره‌ای آنان قرار خواهند گرفت و طی بازه کوتاهی اتمسفرشان از بین می‌رود.
ستارگان K میدان‌های مغناطیسی بسیار قوی ندارند به همین دلیل تابش‌های X، فرابنفش، انفجار مغناطیسی بسیار کمی دارند.
طی پروژه‌ای که “Goldilocks” نام دارد متخصصان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل، رصدخانه فضایی اشعه X چاندرا و ماهواره XMN-نیوتون رصدخانه جنوبی اروپا به بررسی ستارگان مناسب برای حیات می‌پردازند.
یکی از این ستارگان Kepler 422 می‌باشد؛ این سیستم شامل دو سیاره است که یکی از آن‌ها سنگی بوده و دو برابر زمین می‌باشد.

بهترین گزینه برای وجود حیات ستارگانی هستند که ناحیه سکونت‌پذیر داشته باشند؛ دمای این ستارگان کاملا مناسب بوده و آنقدری خشن نیستند که حیات احتمالی سیارات را از بین ببرند. در ناحیه سکونت‌پذیر دما برای حضور آب مایع در سطح سیارات برای پرورش حیات کاملا مناسب می‌باشد.

ترجمه: سرکار خانم مریم هادیزاده

منبع:

Goldilocks stars are best places to look for life

by ESA/Hubble Information Centre

 https://phys.org/news/2020-01-goldilocks-stars-life.html