فشار در لبه سامانه خورشیدی افزایش می‌یابد
در مرزهای خارجی سامانه خورشیدی فشار ناشی از نیروی پلاسما، میدان‌های مغناطیسی و ذرات یونی، تابش‌های کیهانی و فشار الکترون‌ها که اخیرا توسط دانشمندان محاسبه شده است، رو به افزایش می‌باشد.
دانشمندان با استفاده از تابش کیهانی کهکشانی که به کمک فضاپیمای ویجر ناسا ثبت شده فشار منطقه خارجی سامانه خورشیدی را اندازه‌گیری نمودند. این ناحیه در فاصله 9 میلیارد مایلی قرار دارد به همین دلیل مطالعه آن دشوار است اما خوشبختانه موقعیت مناسب ویجر و همزمانی برخی رویداد‌های خورشیدی فرصت مطالعه این ناحیه و تاثیر خورشید بر آن را به وجود آورده است.
فشارهوا بر روی زمین در اثر مولکول‌های هوا که توسط نیروی گرانش به پایین کشیده می‌شوند به وجود می‌آید اما در فضا الکترون‌ها و یون‌ها نیز فشار ایجاد می‌کنند. این ذرات که توسط نیروی خورشید گرم شده‌اند به خارج پرتاب شده و در فاصله چند میلیون مایل فراتر از پلوتو حبابی به نام هلیوسفر به وجود آورده‌اند. در لبه خارجی هلیوسفر سایر نیروهای موجود بر نیروی خورشید غلبه کرده و تاثیر میدان‌های مغناطیسی خورشید به پایان می‌رسد.
سال 2012 یک موج خورشیدی به ناحیه خارجی سامانه خورشیدی رسیده و توسط ویجر 2 ثبت شد؛ این اتفاق باعث کاهش تابش‌های کیهانی کهکشانی شده است. اما موجی که به خارج از سامانه خورشیدی رسیده و توسط ویجر1 ثبت شده تنها تابش‌های کیهانی کهکشانی عمود بر میدان‌های مغناطیسی را کاهش داده است.
با محاسبه مقدار فشار و سرعت صوت در این ناحیه از سامانه خورشیدی می‌توان تاثیر خورشید بر فضای میان ستاره‌ای را درک کرد. این محاسبات و نتایج تنها مرتبط با سامانه ما نیستند بلکه می‌توان به نحوه فعالیت‌های سایر سامانه‌های ستاره‌ای نیز پی برد.
ترجمه: سرکار خانم مریم هادیزاده
منبع:https://phys.org/news/2019-10-pressure-high-edge-solar.html