این دیسک هیولای سیاه چاله‌ای نباید وجود داشته باشد!!
هابل در اقدامی غیرمنتظره مرکز یک کهکشان مارپیچی ضعیف را رصد کرد.
https://www.space.com/black-hole-disk-should-not-exist.html?jwsource=cl
ستاره‌شناسان دیسک نازکی از ماده را کشف کرده‌اند که به درون یک سیاهچاله ابرجرم در یک کهکشان ضعیف کشیده شده است. یافته غیرمنتظره‌ای که ممکن است سرنخهایی را برای فرآیندهای پویای اطراف سیاهچاله‌ها فراهم کند.
ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل، سیاهچاله‌ای را در مرکز کهکشان مارپیچی NGC 3147 مشاهده کردند، که در حدود 130 میلیون سال نوری صورت فلکی اژدها قرار دارد. دانشمندان در بیانیه‌ای اعلام کردند که سیاهچاله‌ها در کهکشانهای کم‌نوری مانند NGC 3147 معمولا مواد کافی برای تغذیه جاذبه کهکشانی آنها را ندارند و بنابراین “سوءتغذیه” دارند.
محققان به دنبال پیدا کردن دیسک نازک مواد سرازیر شده به سیاهچاله مرکز این کهکشان بودند، شگفت زده شدند، زیرا دیسک مشابه انواع دیسک‌هایی است که معمولا در سیاهچالههای کهکشانهای بسیار فعال (و بسیار روشن) وجود دارند.
این تصویر تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان مارپیچی NGC 3147 (سمت چپ) در کنار یک تصویر هنری از سیاهچاله ابرجرم ساکن در هسته کهکشان نشان داده شده است.
(Image credit: Hubble Image: NASA, ESA, S. Bianchi (Università degli Studi Roma Tre University), A. Laor (Technion-Israel Institute of Technology), and M. Chiaberge (ESA, STScI, and JHU); illustration: NASA, ESA, and A. Feild and L. Hustak (STScI))
استفانو بیانیچی، استاد آستروفیزیک در دانشگاه رم تری در ایتالیا و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: “این نوع دیسکی که ما می‌بینیم یک کوازار مقیاس پایین [یک هسته درخشان هسته کهکشانی] است که ما انتظار آن را نداشتیم” “این همان نوع دیسکی است که ما در اشیائی می‌بینیم که 1000 یا حتی 100000 بار درخشان هستند.”
نوع دیسکی که ما با آن مواجه شدیم یک اختروش مقیاس کوچک است که ما انتظار آن را نداشتیم. این دیسک از همان نوع دیسکی است که ما در اجرامی با هزار یا حتی ده هزار بار درخشان‌تر می‌بینیم.
یکی دیگر از مسائل جالب این است که این دیسک بسیار نزدیک به سیاهچاله است که منجر به چند اتفاق عجیب و غریب می‌شود. نیروهای گرانشی شدید در آن محدوده، سرعت ماده را به بیش از ۱۰ درصد از سرعت نور می‌رسانند.
مواد داخل قرص برافزایشی، با سرعت خیلی بالا (نسبیتی)، در حال گردش به دور سیاهچاله هستند. وقتی از پهلو به قرص برافزایشیِ سیاهچاله نگاه می‌کنیم، مواد در یک طرف دیسک، به سمت ما حرکت می‌کنند و در طرف دیگه از ما دور می‌شوند. موادی که حرکتشان به سمت ما می‌باشد درخشان‌تر و موادی که نسبت به ما در‌حال دور شدن هستند، کم‌نورتر به نظر می‌رسند. این فرایند به عنوان پرتوافکنی نسبیتی شناخته می‌شود.
تصویر هنری از دیسک در اطراف سیاهچاله ابرجرم در هسته کهکشان مارپیچی NGC 3147.
(اعتبار تصویر: ESA / Hubble، M. Kornmesser)
دانشمندان می‌توانند از این مشاهدات برای تست نظریه‌های نسبیت آلبرت اینشتین استفاده کنند، که توضیح م دهد که چگونه گرانش می‌تواند نور را منحرف شود، چرا که نور از مرکز این دیسک به نظر می‌رسد که منحرف شده است. این تصاویر می‌تواند بینش منحصر به فردی را به نحوه رفتار نور و ماده بسیار نزدیک به یک سیاهچاله ارائه دهد.
تیم تحقیقاتی در ابتدا این کهکشان را برای مشاهده مدلهای شناخته شده کهکشانهای فعال کم‌نور و عدم وجود سیاهچالههای دارای سوءتغذیه در مرکز آنها انتخاب کرد. اما NGC 3147 این مدل‌ها را نادیده گرفت و اکنون دانشمندان به دنبال پیدا کردن سایر دیسکهای مشابه در اطراف این سیاهچالههای دارای”سوء تغذیه” در کهکشانهای کم‌نور هستند.
بیانچی گفت: “پیش‌بینی مدلهای فعلی برای کهکشانهای فعال بسیار ضعیف به وضوح شکست خورده است.
این مقاله جدید در 11 ژوئیه در اطلاعیه ماهانه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شد.
ترجمه: سارا سیدحاتمی
منبع:
Surprise! This Monster Black Hole’s Disk Shouldn’t Exist
By Passant Rabie 2 hours ago Science & Astronomy