افق‌های نو آشکار ساخت که اولتیما تولی می‌تواند در آینده، تبدیل یک نوع دنباله‌دار شود!!

اولتیما تولی در ابتدا دو عنصر به نام “اولتیما” و “تولی” بود که در طول زمان از یک ابر چرخشی اجسام کوچک و یخ تشکیل شده بود. در مقایسه با هسته‌های ترکیبی شناخته شده در منظومه شمسی، اولتیما تولی نشان می‌دهد که در آینده در صورتی که وارد سیستم خورشیدی درونی شود؛ تبدیل به یک دنباله‌دار معمولی خواهد شد. NASA / JHUAPL / SWRI

سال 2018 به پایان رسید و سال 2019 آغاز شد، افق‌های نوی ناسا اولین هدف خود را پس از پلوتون در سال 2014 میلادی طی کردند: 2014 MU69.

اولتیما تولی تقریبا در عکس در تصویر (سمت چپ) از فضاپیمای افق‌های نو دیده می‌شود. دنیای دور افتاده هنگامی که ستاره‌ها برداشته می‌شوند، بیشتر دیده می‌شود (راست) حباب‌های تاریک، حاصل کسر ستاره‌ها هستند. علامت زردرنگ نشان دهنده موقعیت اولتیما تولی است. تا چند روز قبل از رسیدن، اولتیما تولی چیزی بیشتر از یک پیکسل در آشکارسازهای افق‌های نو نبود. NASA / JHUAPL / SWRI

نام اولتیما تولی، از یک پیکسل واحد در آشکارسازهای ما به یک آدم برفی قرمز رنگ، بدست آمده است.

اولین تصویر رنگی (از طریق ترکیب داده‌های افقهای نو) که از اولتیما تولی گرفته شده است. رنگ قرمز احتمالا به علت وجود تولین است: همان رنگ قرمزی که به طور قابل توجهی روی سطح شارون وجود دارد.
.NASA / JHUAPL / SWRI

در سه هفته اول، داده‌ها اطلاعات جالب توجهی در مورد این دنیای دوردست نشان داده‌اند.

تصاویر چندگانه از اولتیما تولی از افق‌های نو که به آن نزدیک شده است، بدنه و چرخش آن را نشان می‌دهد، اما همچنین جزئیات بیشتری در مورد آن را هم نشان می‌دهد، فاصله دوربین از 500000 کیلومتر به 28000 کیلومتر کاهش پیدا کرده است: کاهش 94 ٪ .NASA / JHUAPL

گذشته از عدم فعالیت آن، کاملا مطابق با انتظارات ما از هسته‌های ترکیبی است.

بسیاری از دنباله‌دارها، توسط فضاپیمای مختلف تصویربرداری شده‌اند، که دو کلاس اصلی هسته‌های ترکیبی را نشان می‌دهد: یک هسته تک‌هسته‌ای و یک هسته دوتایی تماسی. 2014 MU69 به نظر می‌رسد از نوع دوتایی است و اولین بار به ما جسمی را قبل از اینکه دارای دم یا برخی از اجزای دنباله‌دار شود را نشان می‌دهد. THE PLANETARY SOCIETY / VARIOUS (SEE IMAGE FOR FULL CREDITS)

در سال 1986، دنباله‌دار هالی توسط ماموریت Giotto ESA تصویربرداری شد و یک هسته دو لوبه را نشان داد.

این دیدگاه از هسته دنباله‌دار هالی توسط دوربین چندرنگه HMC فضاپیمای Giotto به دست آمده است (در 600 کیلومتری هسته دنباله‌دار در 13 مارس 1986). دنباله‌دار در آن زمان کاملا فعال بود. .ESA/MPAE LINDAU

به همین ترتیب تصاویر عمق آسمان در سال 2010 از دنباله‌دار هارتلی 2 لوب‌های دائمی همراه با گردن صاف آن را نشان دادند.

فضاپیمای برخورد ژرف ناسا، این تصاویر را از دنباله‌دار هارتلی 2 گرفت، که نشان دهنده خروج گاز از یکی از لبه‌های آن می‌باشد و تفاوت‌های گسترده‌ای در بازتاب سطحی از منطقه‌ای به منطقه دیگر کاملا آشکار است. گردن صاف به احتمال زیاد یک نقص نیست، بلکه یک ویژگی مشترک برای بسیاری از دوتایی‌های برخوردی است که در کمربند کوئیپر یافت می‌شوند، زیرا انباشت مواد یخ زده منجر به این پیکربندی می‌شود. دانشمندان هنوز اطلاعاتی را از پرواز افق‌های نو بر فراز MU69 2014 می‌گیرند که می‌تواند اطلاعات بیشتری را در جزئیات شکل‌گیری گردن صاف مشخص کند. NASA / JPL / UMD

اما ماموریت روزتای ESA یک استاندارد جدید را در تصویربرداری دنباله‌دارها تعیین کرد.

این تصویر با وضوح بالا دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko را نشان می‌دهد. بدنه بزرگ متشکل از دو لوب متصل با گردن نازک‌تر است. دنباله‌دار هالی یا 2014 MU69 مشابه، دنباله‌دار Hartley 2 یک پیکربندی تماسی دوتایی را نشان می‌دهند. در حال حاضر معتقدیم که این موضوع در بین اشیاء کمربند کویپر رایج است. ESA / ROSETTA / NAVCAM

عکس و فیلم‌های دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko خارج شدن گاز، هوا و حتی برف را نشان می‌دهد.

طرف رو به خورشید دنباله‌دارها، گرم شده و ابتدا یخ‌های آنها آب می‌شوند که منجر به گازدهی، انتشار فشار و از دست دادن مواد می‌شوند. دنباله‌دارهایی که به مدت طولانی در نزدیکی خورشید هستند، سریع‌تر تبخیر می‌شوند. برای اشیائی که هنوز در کمربند کوئیپر قرار دارند، تبخیر باید ناچیز باشد. ESA / ROSETTA / NAVCAM

مواد دائمی و یخ زده در این دنباله‌دارها فراوان هستند و به سرعت در حال تغییر در نور خورشید هستند.

بیشتر فیلمهای مربوط به ماموریت روزتا ESA می‌باشد که سطح دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko را نشان می‌دهد، زمانی که یخ‌های سطح آن در نور خورشید یا سایه قرار می‌گیرند، به ترتیب، آب می‌شوند و دوباره یخ می‌زنند که باعث این رفتار برف‌مانند می‌شوند. ESA / ROSETTA / NAVCAM

اولتیما تولی در حال حاضر در حال چرخش و رفتار اینچنینی می‌باشد.

این فیلم چرخش ناگهانی اولتیما تولی را نشان می‌دهد که در عرض 9 ساعت بین 20:00 UT (3 PM ET) در 31 دسامبر 2018 و 05:01 UT (12:01 AM ET) در 1 ژانویه2019 نشان داده شده است. این منظره توسط سنسور (LORRI) در افق‌های نو ناسا مشاهده شد. NASA / JHUAPL.

تفاوت در چیست؟ آن هنوز در فاصله نسبتا خیره کننده‌ای از خورشید است، که باعث می‌شود که یخهای آن هنوز ناپدید نشوند.

بر اساس اطلاعاتی که تاکنون از ماموریت‌های افق‌های نو و تصاویر آن از اولتیما تولی گرفته شده است، ما توانستیم یک مدل سه بعدی از این شی بسازیم. ظاهر دو لوبه آن، با گردن صاف و بازتابنده، نشان می‌دهد که طبیعتی مانند دنباله‌دار دارد که هنوز کاملا یخ زده است، که هنوز به اندازه کافی توسط خورشید گرم نشده است. GETTY

اولتیما تولی مثل یک هسته دنباله‌دار معمولی به نظر می‌رسید، اولین باری که ما از آن در محل خودش یعنی کمربند کوئیپر تصویربرداری کردیم.

سه‌شنبه، 1 ژانویه 2019 تصویری که در اختیار ناسا قرار داده شده، اولتیما تولی را در کمربند کویپر در حدود 1 میلیارد مایل دورتر از پلوتو، توسط فضاپیمای افق‌های نو، نشان می‌دهد. تفاوت‌های روشنایی مربوط به تفاوت در سطح بازتابی است. با توجه به فاصله و مسیر فعلی افق‌های نو، تقریبا 20 ماه طول می‌کشد تا تمامی اطلاعاتی که در طول پرواز سال 2019 گرفته شده‌اند را دانلود کنید. ASSOCIATED PRESS

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع:

New Horizons’ Big Reveal On MU69: Ultima Thule Is A Typical ‘Future Comet’
Ethan SiegelSenior ContributorStarts With A BangContributor Group

Jan 21, 2019, 03:00am
https://www.forbes.com/sites/startswithabang/2019/01/21/new-horizons-big-reveal-on-mu69-ultima-thule-is-a-typical-future-comet/#4dac99a131e0

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *