Oumuamua می‌تواند نشانه‌ای برای کشف زندگی بیگانه باشد؟

Oumuamua اولین جسم بین‌ستاره‌ای بود که به سیستم خورشیدی وارد شده بود و ورودش با سوالات بسیاری همراه بود. متأسفانه، بسیاری از این سوالات، احتمالا بدون پاسخ باقی خواهند ماند، زیرا Oumuamua اکنون برای مشاهدات ما خیلی دور شده است.

هدف ما به نام “Oumuamua یک سال پیش به منظومه شمسی وارد شد و به سرعت به سمت چپ، مسیر خودش را ادامه داد. این یک جسم بسیار گیج‌کننده است. آیا می‌تواند به عنوان چراغی برای کشف زندگی بیگانه باشد؟ مقاله جدیدی از هاروارد درباره این امکان بحث می‌کند.

مفهوم هنری از یک چراغ یا بادبان، از  جاش اسپرادلینگ / جامعه سیاره.

هنگامی که این جسم به نام ‘Oumuamua برای اولین بار کشف شد حدود یک سال پیش بود، اخترشناسان را دچار شگفتی کرد. این یک جسم عجیب و غریب و بلند است که مدار آن نشان می‌دهد که از خارج از منظومه شمسی ما آمده است. اگرچه انتظار می‌رفت که اشیاء بین‌ستاره‌ای – اشیاء طبیعی مانند دنباله‌دار یا سیارک‌ها که بین سیستم‌های خورشیدی حرکت می‌کردند- باشند، هیچ پیشنهادی مربوط به مشاهده جسم بین‌ستاره‌ای مانند این، دیده نشده بود. پس این جسم چه بود؟ دانشمندان بلافاصله شروع به پیش‌بینی و تدوین نظریه‌ها کردند. سیارک؟ دنباله‌دار، سقوط یک سیاره نابود شده!! در 1 نوامبر 2018، یک مقاله جدید منتشر شد که احتمالا این امکان را به وجود می‌آورد که «Oumuamua ممکن است مصنوعی باشد – چیزی شبیه یک چراغ یا بادبان خورشیدی، یک فضاپیما که روش حرکت آن فشار تابشی یا «باد» ستاره‌ای است.

مفهوم هنری از شیء میان‌ستاره ای عجیب و غریب Oumuamua، اگر در واقع، براساس داده‌های موجود بدنه آن سنگی باشد. تصویر از  ESO / M Kornmesser

وقتی Ouduamua در اواخر سال 2017 از منظومه شمسی ما  به سرعت حرکت کرد. مدت زمان کمی برای مشاهده آن با تلسکوپ قبل از عبور از کنار خورشید داشتیم و سپس منظومه شمسی ما را ترک کرد.

ستاره‌شناسان می‌گویند که Oumuamua عجیب و غریب بود. مسیر آن به ستاره‌شناسان نشان داد که از خارج از منظومه شمسی آمده است، اما شکل آن هنوز هم در هاله‌ای از ابهام می‌باشد، چون با هیچ‌کدام از سیارک‌ها یا دنباله‌دارها وجه تمایزی نداشت. با این حال، در ابتدا، دانشمندان بر این باورند که این جسم یک سیارک است. سپس، در تابستان سال 2018، دانشمندان بیشتر به سمت دنباله‌دار بودن این جسم روی آوردند. اما اگر این جسم دنباله‌دار بود، چرا Oumuamua ویژگی‌ دنباله‌دارها را از خودش نشان نداد- به عنوان مثال، یک کامای مشخص یا دم – زمانی که نزدیک به خورشید بود؟ یک تحقیق توسط رومن رفیقوف، استروفیزیکدان دانشگاه کمبریج، نشان داد که نیروهایی که باید یک دم را تولید کرده باشند نیز باید تحت تاثیر چرخش جسم قرار گیرند، اما این جسم، این کار را نکرد.

در این زمان بود که ایده به وجود آمد که “Oumuamua ممکن است یک سیارک یا یک دنباله‌دار نباشد، بلکه یک” shard “از یک سیاره ویران شده توسط یک ستاره کوتوله سفید می‌باشد. همانطور که در مجله Quanta در 10 اکتبر 2018 ذکر شده است:

با وجود همه اینها، بعضی از مردم فکر کردند که “Oumuamua ممکن است یک شی طبیعی نباشد، بلکه ممکن است به جای آن جسمی مصنوعی باشد که  برای”بررسی” منظومه شمسی ما فرستاده شده است. تیغ اوکام- (Occam’s razor) ((تیغ اوکام اصلی منسوب به ویلیام اوکام، منطق‌دان و فیلسوف انگلیسی است. در قرن ۱۴ میلادی ویلیام اوکام اصلی را مطرح کرد که به نام تیغ اوکام، استُره اوکام، اصل امساک یا اصل اختصار تبیین شناخته می‌شود. طبق این اصل، هرگاه درباره علت بروز پدیده‌ای دو توضیح مختلف ارائه شود، در آن توضیحی که پیچیده‌تر باشد احتمال بروز اشتباه بیشتر است و بنابراین در شرایط مساوی بودن سایر موارد، احتمال صحیح بودن توضیح ساده‌تر بیشتر است) – این ایده را مطرح كرد كه این احتمالا یک شی طبیعی، البته غیر عادی است..

بهترین تصویر ما از ‘Oumuamua، از تلسکوپ ویلیام هرشل در تاریخ 29 اکتبر 2017. تصویر از دانشگاه ملین بلفاست / تلسکوپ ویلیام هرشل.

بنابراین Oumuamua بخاطر شکلش (با این حال قادر نبودیم آن را دقیق با تلسکوپ ببینیم) و عدم فرسایش یا تغییر در هنگام نزدیک شدن به خورشید، همانطور که از یک دنباله‌دار انتظار می‌رفت، غیرمعمول بود. به علاوه،  در اوایل سال جاری یکی دیگر از ویژگی‌هایی ‘Oumuamua که توجه اخترشناسان را هنگام بازگشت به عقب از منظومه شمسی به خود جلب کرد، سرعت شتاب آن بود.

این شتاب ناشی از تاثیر گرانشی خورشید یا هر سیاره‌ای در منظومه شمسی ما بود. این امر یک پازل بود. خروج از منزل می‌تواند این کار را انجام دهد، اما هیچ‌گاه از بین نرفته است. همچنین، بی‌نظمی ممکن است روی چرخش جسم تاثیر بگذارد، اما  این موضوع نیز مشاهده نشد.

مقاله جدید نشان می‌دهد که فشار تابش خورشیدی – که توسط حرکت فوتون‌ها از خورشید ایجاد شده – می‌تواند باعث افزایش سرعت شود. به نظر می‌رسد این پیشنهاد قابل اعتماد است، و این جایی است که داستان واقعا جالب می‌شود.

با توجه به محاسبات، برای فشار تابشی به علت شتاب، Oumuamua نیاز به یک جسم نازک با نسبت جرم  کوچک داریم. این جسم باید یک ورق نازک، تقریبا با ضخامت 0.01 اینچ (0.3 میلی متر) و 65 فوت شعاع (20 متر) باشد.

همانطور که پل گیلتر در پست عالی خودش در رویای سنتوری توضیح داد:

من در این لحظه به اندازه کافی علاقه‌مند ودم که از دکتر لوب درباره این ابعاد که با البدو (نورسنجی منعکس شده توسط یک سطح) متفاوت است، سوالاتی بپرسم. او به من گفت که در این رقم 20 متری اگر شعاع یک بازتابنده کامل باشد، اگر اندازه البدو کوچکتر باشد، اندازه آن بزرگتر خواهد بود. ما تغییرات در نور منعکس شده را  در چرخش Oumuamua بیش از یک دوره هشت ساعته می‌بینیم. بنابراین، با توجه به اینکه جسم به سطح نازکی دارد، می‌توانیم شکل استوانه‌ای مخروطی یا توخالی را برای آن تصور کنیم.

لوب به من گفت: “شما به راحتی می‌توانید با چرخاندن یک قطعه کاغذ منحنی و نگاه کردن به سطح خالص آن از زاویه دید مختلف، این پدیده را تجربه کنید.”

مسیر Oumuamua از منظومه شمسی. تصویر از وبلاگ Guy Ottewell’s blog.

 

اگر افزایش سرعت ناشی از فشار تابش خورشید باشد – و هنوز معلوم نیست که آنرا مشخص کنیم، پس باید طبق گفته محققان شی سطحی نازک و شبیه به ورقه داشته باشد. اینجا جایی است که چراغهای ورودی وارد عمل میشوند، که در حال حاضر توسط ناسا و دیگر سازمانهای فضایی به عنوان روش حرکتی در منظومه شمسی به کار می‌رود (استفاده از یک بادبان نازک غول‌پیکر برای جمع‌آوری فوتون از خورشید و ایجاد حرکت).

از مقاله جدید:

با توجه به نظریه منبع مصنوعی، یکی از احتمالات، این جسم یک چراغ شناور در فضای بین‌ستاره‌ای است برای تجهیزات پیشرفته تکنولوژیکی (Loeb 2018) است. نورپردازی با ابعاد مشابه طراحی شده و ساخته شده توسط تمدن خودمان، از جمله پروژه IKAROS و ابتکار Starshot به کار گرفته شده است. تکنولوژی Lightail برای حمل و نقل بین سیارات (Guillochon و Loeb 2015) و یا بین ستارگان (Lingam and Loeb 2017) بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مورد اول، تخلیه دینامیکی از یک سیستم سیاره‌ای می تواند منجر به فرسایش تجهیزات فضایی شود که دیگر عملی نیست (Loeb 2018) و در سرعت مشخص ستاره‌ها نسبت به یکدیگر در محدوده خورشید شناور است.

مقاله جدید موجب گمانه‌زنی و بحث زیاد شده است. متاسفانه، Oumuamua خود دیگر نمی‌تواند به عنوان یک منبع پاسخ بیشتر حاضر باشد؛ اکنون برای مشاهدات اضافی خیلی دورتر است. بهترین امید این است که یک موضوع مشابه در آینده نزدیک پیدا شود.

با استفاده از تیغ اوکام، بر اساس اطلاعات محدود موجود، احتمالا “Oumuamua” یک شی طبیعی، با این حال بسیار غیر معمول است.

با این حال، اگر ایده‌ی فشار تابش خورشیدی بتواند به نحوی تأیید شود، در واقع باعث ایجاد چیزهای بسیار جالبی می‌شود.

مفهوم هنری پروب فضایی IKAROS با چراغ. تصویر از   Wikimedia Commons/Andrzej Mirecki.

ترجمه: سارا سیدحاتمی

منبع: https://earthsky.org/space/could-oumuamua-be-an-alien-lightsail

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *