آیا سیارک‌ها در دل بارش شهابی ثوری پنهان شده‌اند؟

سال گذشته، یک تیم از محققان از آکادمی علوم چک در جمهوری چک،  خطری احتمالی برای زمین که توسط یک سیارک همراه با این بارش شهابی مورد حمله قرار بگیرد را پیشنهاد دادند . این خطر احتمالا توسط تعدادی از شهاب‌سنگ‌ها – آوارهای یخی در فضا، که توسط یک دنباله‌دار برجای گذاشته شده‌اند، مربوط به جریان شهاب سنگ ثوری است. مهمتر از همه، آنها گفتند که این جریان شهاب سنگی جدید همچنین ممکن است شامل سیارکهایی باشد که هنوز کشف نشده‌اند، اندازه برخی از آنها، چند ده متر (متری) و یا حتی بزرگتر می‌باشد.

این مطالعه در سال 2017 در مجله بررسی نجوم و آستروفیزیک منتشر شده است.

 اجازه بدهید بیان کنیم که درمعرض خطر از بین رفتن توسط یک سنگ فضایی از جریان تازه کشف شده ثوری، پیش از آنکه دانشمندان آن را کشف کنند، قرار نداریم. بنابراین در اینجا خطری جدی وجود ندارد. این به سادگی به این معنی است که دانشمندان به دنبال یافتن جریانهای جدیدی از شهابسنگها خواهند بود که هدف آنها شناسایی سیارکهای متوسط ​​و حتی بزرگ​ هستند که می‌تواند آنها را به نزدیکی زمین به ارمغان بیاورد.

 شهاب سنگ چیست؟

آنها به طور معمول آواری در فضا هستند، که اغلب پس از تابش خورشید در پشت دنباله‌دارها به وجود می‌آیند. برای مثال، بارش شهابی ثوری توسط ذرات برجای مانده از دنباله‌دار Comet 2P / Encke تولید می شود. وقتی که آوارهای یک دنباله دار وارد فضای ما می شوند، به علت اصطکاک با هوا تبخیر می شود و در آسمان شب ما آنها را به صورت رگه هایی از نور می بینیم که آنها را شهاب می نامیم. گاهی اوقات یک شهابواره بطور تصادفی به زمین می رسد، و سپس نام آن دوباره به شهاب سنگ تغییر می کند.

دنباله‌دارهای بسیاری در حال چرخش به دور خورشید هستند. همانطور که زمین به دور خورشید می چرخد،  سیاره ما با این ذرات کوچک که توسط دنباله‌دارها باقی می ماند، مواجه می‌شوند. برخی از بارشهای شهابی تنها چند شهاب قابل مشاهده را تولید می کنند، اما گاهی اوقات زمین از پرتوهای پرانرژی ذرات عبور می‌کند و موجب می شود که بارشها چشمگیرتر و فعالتر باشد.

 این ذرات معمولا بسیار کوچک هستند، شاید کوچک به اندازه دانه های برنج، هرچند اندازه ها متفاوت هستند. تحقیقات جدید نشان می دهد که برخی از آذرگوی‌های اخیر ثوری  و یا شهابهای به شدت روشن – توسط ذرات بسیار بزرگتر تولید شده است. حداقل یک شهاب در سال 2015 مشاهده شد که حدود یک متر (3.28 فوت) داشت. یکی دیگر از شهابهای بسیار پر زرق و برق که در سال 2015 دیده می شود و اخیرا مورد مطالعه قرار گرفته است، ممکن است توسط یک سنگ فضایی 10 برابر بزرگتر ایجاد شود.

 بارش شهابی ثوری بارش شهابی سالیانه‌ای است که بر اثر برخورد ذرات برجای مانده از دنباله‌دارِ انکه با جو زمین پدید می‌آید. از آن‌جا که نقطه نورباران این بارش شهابی در صورت فلکی ثور قرار دارد، اخترشناسان سال‌ها پیش آن را بارش شهابی ثوری نامیدند؛ که این نام تا به امروز باقی است.

گمان بر این است که دنباله‌دارِ انکه و شهاب‌های ثوری بقایای دنباله‌دار بسیار بزرگی هستند که در حدود بیست تا سی هزار سال پیش از هم‌پاشید و به چند تکه بزرگ‌تر، و مقادیر انبوهی از ماده میان‌سیاره‌ای تبدیل شد. بخش بزرگی از این مواد و قطعات حجیم هنوز در فضای داخل منظومه شمسی جولان می‌دهند و هر از گاهی در دام میدان گرانشی زمین یا یکی دیگر از سیارات گرفتار می‌شوند. در مجموع می‌توان گفت که این جریان ماده، بزرگ‌ترین جریان ماده در منظومه شمسی داخلی است. به‌علت اندازه زیاد این جریان، عبور زمین از میان آن چند هفته طول می‌کشد، که بارش شهابی طولانی‌مدتی را نیز در پی دارد که چند هفته طول می‌کشد، که در مقایسه با اغلب بارش‌های شهابی دیگر که بازه فعالیتشان تنها چند روز است، بسیار زیاد است.

بارش شهابی ثوری هفته سوم آبان ماه هر سال اتفاق می‌افتد و در آسمان صاف و دور از آلودگی‌های نوری شهر می‌توان تا هفت شهاب‌سنگ را در ساعت مشاهده کرد.این بارش‌ها به دو نام ثور شمالی و ثور جنوبی شناخته می‌شوند که از اواخر مهرماه آغاز شده و تا اوایل آذر ادامه دارند اما اوج آنها را در هفته سوم آبان در روزهای 21 و بیست و دوم می‌توان شاهد بود. بهترین زمان برای مشاهده این بارش، نیمه‌های شب است زیرا صورت فلکی ثور در اواخر آبان ماه اوایل شب طلوع می‌کند و تا طلوع آفتاب قابل رویت می‌شود.

بارش شهابی ثوری سال 2015، آذرگوهای زیادی و یا شهابهای به شدت روشنی داشت. این یکی دیگر از آن آذرگوی‌ها است که در سال 2015 توسط جف دای در تبت به دست آمده است.

بعضی از شهابهای روشن در طول اوج بارش شهابی ثوری در نوامبر 2015 دیده می‌شود، از جمله این بارش شهابی سنگین قابل مشاهده در تایلند:

  یکی دیگر از بارشهای شهابی ثوری از کارائیب گرفته شد:

منبع: http://earthsky.org/astronomy-essentials/taurid-new-meteroid-stream-potentially-hazardous-asteroids