خورشید جوان خیلی فعال بوده و کریستال‌های آبی این امر را اثبات می‌کنند.

خورشید جوان خیلی فعال بوده و کریستال‌های آبی این امر را اثبات می‌کنند. بلورهای هیبونیت آبی، قدیمی‌ترین مواد معدنی در منظومه شمسی ما، شواهدی از خورشیدی فعال، را دارند.
پیش از اینکه سیاره ما میلیاردها سال پیش شکل بگیرد، خورشید یک کره داغ خیلی فعال بود. به عنوان یک ستاره جوان، اغلب فوران کرد و مقدار زیادی ذرات با انرژی فراوان را شامل می‌شد.

بلورهای آبی رنگ که در شهاب‌سنگ‌های باستانی گرفتار شده‌اند، یک تحلیل جدید از این غول فعال را نشان می‌دهند.

بلورهای آبی که به نام هیبونیت شناخته می‌شوند، از یکی از اولین مواد معدنی تشکیل شده در منظومه شمسی هستند. دیدن این دانه‌های کوچک با چشم غیرمسلح غیرممکن می‌باشد، زیرا آنها خیلی کوچک هستند. بزرگترین آنها فقط اندکی بزرگتر از عرض یک موی انسان است. محققان در یک تحقیق جدید گزارش دادند که این ذرات منحصر به فرد، اطلاعات ارزشمندی درباره خورشید، مانند اثرات فعالیت شیمیایی از دوره اولیه قبل از تشکیل هر سیاره را در خود پنهان کرده‌اند.

ستاره‌ها در ابرهای متراکم و سرد گرد و غبار و گاز متولد می‌شوند. همانطور که گرانش بخش‌های چگالتر ابر را به داخل خود می‌کشد، آنها گرما تولید می‌کنند و مواد بیشتری را به سمت مرکز می‌کشند؛ به گفته ناسا این گاز و گرد و غبار در نهایت تبدیل به هسته ستاره تازه متولد شده می‌شود.

خورشید ما پویا است، با تابش خورشید، باد خورشیدی با سرعت بالا از توده کرونالی، پلاسما را به فضا پرتاب می‌کند. اما مشاهدات تولد و شکل‌گیری ستاره‌ها نشان می‌دهد که ستاره‌ها حتی هنگامی که جوان هستند و هنوز هم رشد می‌کنند، بیشتر فعال هستند. فیلیپ هک، استاد دانشکده هواشناسی و مطالعات قطبی در موزه فیلد شیکاگو: “یک ستاره جوان فعالتر از آن است و فوران‌های مکرر و خشن ذرات و اشعه را به محیط اطراف خود پخش می‌کند”

هنگامی که درجه هسته ستاره به اندازه کافی گرم می‌شود، برای جلوگیری از همجوشی، ستاره متوقف می‌شود و یک مرحله نسبتا آرام شروع می‌شود – طولانی‌ترین مرحله زندگی یک ستاره، این مرحله است.

هک گفت: “این فازی است که در حال حاضر خورشید در آن قرار گرفته است.”

ستاره‌هایی که به اندازه خورشید ما هستند – ستاره‌ای که به طور متوسط ​​حدود 4.6 میلیارد سال پیش رشد کرده است – حدود 50 میلیون سال طول می‌کشد تا به حالت “بالغ” خود برسد. به گفته ناسا، هنگامی که یک ستاره فاز غیرقابل تحول خود را پشت سر می‌گذارد، می‌تواند به طول عمر تا چندین میلیارد سال برسد.

دانشمندان از روی نمونه‌های شهاب سنگ Murchison در مجموعه موزه فیلد پی بردند که خورشید جوان ما به اندازه ستاره‌های مشابه پر انرژی بوده است. با توجه به نمونه شهاب سنگی Murchison موجود در موزه ویکتوریا، که در استرالیا در سال 1969 منفجر شد و دانشمندان قبلا قطعات آن را مورد بررسی قرار دادند، دانه‌های گرد و غبار به شکل ابرنواختر که پیش از خورشید ما بودند شکل گرفتند.

در این زمان، محققان به دنبال شواهدی بودند که کمی بعدتر از زمان تولد خورشید قرار داشت. هک گفت که هیبونیت قبل از هر گونه مواد معدنی دیگری در منظومه شمسی قرار داشتد، بنابراین دانه‌های هیبونیت در شهاب‌سنگ Murchison به نظر می‌رسد که مکان خوبی برای دیدن شواهدی از فعالیت خورشید جوان باشد.

شهاب سنگ Murchison شهاب‌سنگی با مولکول‌های آلی است و شامل دانه‌هایی است که پیش از منظومه شمسی ما قرار داشته‌اند.

محققان با استفاده از لیزر کریستالهای هیبونیت کوچک را برش دادند و در نهایت نئون و هلیوم را که طی میلیاردها سال در داخل کریستال به دام افتاده بودند آزاد کردند. نویسندگان این تحقیق گزارش دادند که هنگامی که ذرات پرانرژی خورشید کریستالهای آبی را به خود جذب کردند، آنها کلسیم و اتم‌های آلومینیوم را برای ایجاد ایزوتوپ‌های خاصی از نئون و هلیوم تقسیم کردند.

هک گفت: “این نسبت ایزوتوپ به عنوان اثر انگشت مشخصی از تابش با ذرات پرانرژی خورشید فعال اولیه می‌باشد.

 

منبع: https://www.livescience.com/63202-blue-crystals-meteorites-early-sun.html

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *